Porównując z "pierwszą częścią", tj. "Dziewczynką z szóstego księżyca", tłumaczenie jest zdecydowanie lepsze (Ziemowit Pazda). Tekst czyta się dobrze i nic nie denerwuje.
Fabuła również rozwija się, Karkon tworzy przeciwnika, z którym sam ledwo daje sobie radę, pojawia się nowy mag "z ciemnej strony mocy". Pojawia się teżdrobny wątek romantyczny bez happy endu. Są to plusy tej części sagi. Niestety, wspomniane wątki zajmują jakieś 20% tekstu, reszta jest podobna jak wcześniej, z poprawką na lepsze tłumaczenie.
Kolejnym mankamentem jest to, że książka nie tworzy zamkniętej całości: jest jakby prologiem do właściwej akcji z tomu następnego: wspomniane wyżej zagrożenie nie zostaje pokonane, o Karkonie na ostatnich stronach niewiele słychać, o nowym magu słychać wiele, ale nikt jeszcze nie reaguje na jego poczynania.
Jeśli ktoś chciałby przeczytać tę część bez czytania poprzedniej, to chyba jest to możliwe. Pierwsze rozdziały wprowadzają w pewnym stopniu do wydarzeń, które poprzedzały opisywaną akcję.
Podczas lektury dowiedziałem się też czegoś nowego--że lew św. Marka w Wenecji jest posągiem starożytnym. Zawsze kojarzyłem wenecką zabudowę z renesansem i nie przyszłoby mi na myśl, że ten lew jest taki stary.

Porównując z "pierwszą częścią", tj. "Dziewczynką z szóstego księżyca", tłumaczenie jest zdecydowanie lepsze (Ziemowit Pazda). Tekst czyta się dobrze i nic nie denerwuje.
Fabuła również rozwija się, Karkon tworzy przeciwnika, z którym sam ledwo daje sobie radę, pojawia się nowy mag "z ciemnej strony mocy". Pojawia się teżdrobny wątek romantyczny bez happy endu. Są to plusy...