Bardzo lubię książki "pisane przez życie", opowiadające prawdziwą historię, dlatego z ciekawością sięgnęłam po "Arabską żonę". Niestety książka mnie zawiodła

Fakt całość czytało mi się dość płynnie, jednak historia w niej opisana nie przemówiła do mnie. Głupota i naiwność Doroty razi i to bardzo. Dziewczyna nic nie wie o prawdziwym życiu - zachowuje się jak głupia smarkula. Do tego nie wykazuje nawet najmniejszej chęci poznania kultury w której wychował się jej mąż... a potem narzeka jaka to ona nie szczęśliwa i jak jej źle. Nie bronie Ahmeda bo okazał się złym człowiekiem, ale jeśli kobieta decyduje się na życie z mężczyzną z innego kraju to pasowałoby lepiej go poznać.

Tak na dobrą sprawę to kultura arabska jest tutaj gdzieś daleko w tle. Przez to, że autorka zamiast skupić się na poszczególnej historii łączy kilka w jedną (tak wiele nieszczęść, które w rzeczywistości spotkały kilka kobiet przelewa na jedną arabską rodzinę a w szczególności jedną Polkę, która poślubiła Libańczyka)całość wydała mi się lekko wyolbrzymiona. Odniosłam wrażenie, że więcej tutaj stereotypów i uprzedzeń niżeli faktów, jednak nie mogę zaprzeczyć, że jest w niej trochę prawdy.

Dobra powieść potrafi wciągnąć i przekonać swoim realizmem, nawet jeśli w rzeczywistości jest fikcją. "Arabska żona" tej zalety nie posiada - w trakcie lektury da się wyczuć, że całość tylko opiera się na prawdziwej historii... no właśnie tylko opiera a w rzeczywistości jest fikcją (o czym znajdziemy informację z tyłu okładki). Powieść czyta się dobrze ale nie radziłabym czerpać z niej informacji o kulturze arabskiej.

Bardzo lubię książki "pisane przez życie", opowiadające prawdziwą historię, dlatego z ciekawością sięgnęłam po "Arabską żonę". Niestety książka mnie zawiodła

Fakt całość czytało mi się dość płynnie, jednak historia w niej opisana nie przemówiła do mnie. Głupota i naiwność Doroty razi i to bardzo. Dziewczyna nic nie wie o prawdziwym życiu - zachowuje się jak głupia...