Świetnie napisana i bardzo potrzebna książka, którą powinny przeczytać nastolatki, a także ich rodzice. Mimo że opowiada o sprawach drastycznych, robi to w sposób wyważony, nie epatując drastycznymi scenami. Atmosferę grozy autorka tworzy, działając głównie na psychikę czytelnika. Akcja powieści wciąga dosłownie od pierwszych stron i nie pozwala oderwać się od czytania aż do rozwikłania wszystkich wątków.

Świetnie napisana i bardzo potrzebna książka, którą powinny przeczytać nastolatki, a także ich rodzice. Mimo że opowiada o sprawach drastycznych, robi to w sposób wyważony, nie epatując drastycznymi scenami. Atmosferę grozy autorka tworzy, działając głównie na psychikę czytelnika. Akcja powieści wciąga dosłownie od pierwszych stron i nie pozwala oderwać się od czytania...

Nie myślałam, ze mnie tak wciągnie

Nie myślałam, ze mnie tak wciągnie

Książka wpisuje się w aktualny problem wykorzystywania seksualnego kobiet, a także ciemniejszej strony - porywania dziewcząt, aby zamkniete gdzieś w odosbnionych ośrodkach stały się niewilnicami seksualnymi. Nigdy dość takich publikacji. Im częściej się o tym pisze, tym jest większa nadzieja, że ktoś bardziej poważnie tym się zajmie.
Polecam tę książkę, bo na pewno nikt nie będzie się nudził przy jej czytaniu. Książka ma wartką akcję, a sprawiają to krótkie rozdziały. Autorka pod koniec każdego zostawia czytelnika z niedosytem i ciekawością - co będzie dalej?

Książka wpisuje się w aktualny problem wykorzystywania seksualnego kobiet, a także ciemniejszej strony - porywania dziewcząt, aby zamkniete gdzieś w odosbnionych ośrodkach stały się niewilnicami seksualnymi. Nigdy dość takich publikacji. Im częściej się o tym pisze, tym jest większa nadzieja, że ktoś bardziej poważnie tym się zajmie.
Polecam tę książkę, bo na pewno nikt nie...

Znakomita. Polecam.

Znakomita. Polecam.

"Mazurska sielanka" - mówiąc najogólniej - dotyka problemu porwań w Polsce. Autorka bardzo zręcznie konstruuje fabułę, która skoncentrowana jest wokół porwania nastoletniej Poli, ale jednocześnie ukazuje historie kilku innych uprowadzonych i wykorzystywanych kobiet. Dzięki temu czytelnik dostaje swoistą polifonię głosów pokrzywdzonych. Dodatkowo narracja prowadzona jest z dwóch perspektyw czasowych i przestrzennych, co z jednej strony wymaga od czytającego większego skupienia, ale z drugiej wprowadza do powieści elementy nieoczywistości, metafizyki, filozoficznej refleksji. Tak, powieść Teresy Opoki, nie może być czytana jedynie jako kryminał czy thriller - choć oczywiście przynależy do tego gatunku i jak najbardziej go realizuje, jednak warto zwrócić na rzeczy "inne". Na prowadzoną refleksję nad życiem tym tutaj i tym poza naszą świadomością. Nad podjętym tematem wolności, relacji rodzinnych, a nawet historii polski (dokładnie komunizmu) i jej wpływu zarówno na jednostki, jak i na całe grupy społeczne - np. przemiany gospodarcze wsi, awans społeczny. Jest to w końcu powieść o historiach (bardzo tragicznych) młodych kobiet i dzieci, historiach o tyle straszniejszych, że prawdziwych. Przyzwyczajamy się do faktu, że w każdym roku giną ludzie, powoli obojętniejemy, zapominając, że są to czyjeś bolesne doświadczenia - ofiar i ich bliskich. Autorka idzie dalej, nie boi się też dotknąć tematu milczenia tych, którzy wiedzą bądź przypuszczają, co może dziać się w Pałacu. Ile kosztuje to milczenie? Pracę, spokój, dobrobyt, czy może po prostu wystarczy przekonać autochtonów, że te młode, rozpuszczone, zdemoralizowane kobietki same tego chciały. Polecam książkę wszystkim, którzy nie boją się trudnych tematów, trudnych pytań i chwilami gorzkich refleksji, ale również wszystkim, którzy lubią nieoczywiste kryminały, nie takie, w których najważniejsze jest: kto to zrobił, jaki będzie koniec, ale takie, w których autor, posługując się dość prosto opowiedzianą historią, porusza tematy społeczne, moralne, filozoficzne. Pewnie byłoby kilka "przewinień", którymi mogłabym obarczyć tę książkę, ale jest coś, co sprawia, że jej wszystko wybaczam - język. Piękny, plastyczny, momentami poetycki język. Aby nie być gołosłowną: "Sunęli pomiędzy polami rzepaku, który już przekwitł, a ciężkie, oliwne chmury szurały po nich brzuchami".

"Mazurska sielanka" - mówiąc najogólniej - dotyka problemu porwań w Polsce. Autorka bardzo zręcznie konstruuje fabułę, która skoncentrowana jest wokół porwania nastoletniej Poli, ale jednocześnie ukazuje historie kilku innych uprowadzonych i wykorzystywanych kobiet. Dzięki temu czytelnik dostaje swoistą polifonię głosów pokrzywdzonych. Dodatkowo narracja prowadzona jest z...

„Mazurska sielanka” Teresy Opoki to bardzo dobry thriller psychologiczny.
Magda jest dziennikarką. Oddelegowana na Festiwal Dwóch Teatrów jedzie do Sopotu relacjonować to wydarzenie dla gazety w której jest zatrudniona. Zabiera ze sobą szesnastoletnią siostrzenicę Polę. Jest piątek, a w sobotnią noc nastolatka znika. Oprócz policji w poszukiwania angażuje się prywatna agencja detektywistyczna. Okazuje się, że Pola w sobotni wieczór była na dyskotece z nowo poznanym chłopakiem. Wyszła z lokalu dość wcześnie i do tego sama. Następnego dnia chłopak na widok plakatów z wizerunkiem zaginionej Poli zgłasza się na policję. To jednak nic nie wnosi do sprawy. Według Magdy i jej siostry, matki Poli poszukiwania toczą się zbyt ślamazarnie. Zrozpaczona Magda jedzie na Mazury do starego domu w którym dawno temu spędzała każde wakacje. Zaledwie kilkanaście kilometrów od tej wiejskiej posiadłości znajduje się Pałac. Zdaniem Kiry, młodej detektyw to miejsce jest podejrzane. Być może to tam jest przetrzymywana zaginiona nastolatka. Magda ma zamiar porozmawiać z autochtonami. Nie zdaje sobie sprawy, że będąc dociekliwą naraża się na niebezpieczeństwo. Na skutek wypadku zapada w śpiączkę.
Tylko czy to na pewno był wypadek, czy zlecone zabójstwo?
Magda sądzi, że umarła. W świadomości jednak wciąż przebywa na Mazurach. Co ciekawe do opisania jej stanu autorka wykorzystała najnowsze badania naukowców w dziedzinie fizyki kwantowej.
W „Mazurskiej sielance” splatają się cechy kryminału i thrillera psychologicznego.
Co się stało z Polą w sobotnią noc? Co tak naprawdę dzieje się za drzwiami Pałacu? Jakie tajemnice skrywa sielankowy ogród tej rozległej posiadłości? Dlaczego mieszkańcy okolic milczą? Czy Pola zostanie odnaleziona? Czy Magda przeżyje? A jeśli tak, co dalej? Czy ktoś nie zapragnie zemsty?
„Mazurska sielanka” Teresy Opoki to historia niepokojąca. Z roku na rok ginie w Polsce coraz więcej osób. Do tego zwiększa się liczba zaginionych dzieci. 95% z nich zostaje odnaleziona w ciągu czternastu dni po zniknięciu. Jednak los pozostałych 5% wciąż pozostaje nieznany.
„Mazurska sielanka” tak naprawdę jest daleka od sielanki. Nie ma jej ani w Pałacu ani w otaczającym go ogrodzie. Jakie tajemnice skrywa Pałac i jego właściciel?
„Mazurska sielanka” to poruszające historie wielu kobiet i dzieci. GORĄCO POLECAM!

„Mazurska sielanka” Teresy Opoki to bardzo dobry thriller psychologiczny.
Magda jest dziennikarką. Oddelegowana na Festiwal Dwóch Teatrów jedzie do Sopotu relacjonować to wydarzenie dla gazety w której jest zatrudniona. Zabiera ze sobą szesnastoletnią siostrzenicę Polę. Jest piątek, a w sobotnią noc nastolatka znika. Oprócz policji w poszukiwania angażuje się prywatna...