Tak to już ze znanymi personami ze światka artystycznego bywa... Słyszysz o nich, pobieżnie wiesz "z czym to się je", mniej więcej potrafisz nakreślić całokształt... I to wszystko. Przychodzi jednak taki moment, że pewnego dnia wszystko się zmienia...

Oczywiście, iż nie byłam ignorantką co do faktu istnienia Agnieszki. Jednak dopiero teraz po tej lekturze (i następnej) mój stan ducha utrzymuje się w radosnej euforii i zafascynowaniu wzmocnionym dodatkowo tym, iż odnajduję wiele cech wspólnych z Osiecką pod względem charakteru i całej brawury artystycznej.

Na początku warto zaznaczyć, że nad całością książki czuwa oczywiście Agata Passent, córka Osieckiej.
Na portret poetki składa się dziewiętnaście rozdziałów, każdy rozpoczęty fragmentem jej piosenki i zdjęciem. I tak przemierzamy te stronice, od pierwszego pamiętnika artystki prowadzonego w wieku lat 9, koligacje rodzinne, przez skomplikowane więzi społeczno-emocjonalne (rzecz jasne, że z mężczyznami!), ścieżkę do kariery, intensywne podróże, chorobę i śmierć...

Przyznam osobiście, że byłam bardzo zaskoczona stylem bycia pani A. Kto myśli sobie, iż była to zwiewna i eteryczna blondynka półwłóczyście i nieśmiało spoglądająca spod rzęs na świat ją otaczający, ten się myli. Była to przede wszystkim pewna siebie i swojej wartości kobieta, potrafiąca zawalczyć o swoje. Zdaje się, iż pisanie wierszy, których większość stało się piosenkami przychodziło jej ot tak, z niedbałą nonszalancją. Warto pochylić się nad tą wspaniałą poetką, lecz także człowiekiem wewnętrznie odosobnionym. Ciągle w podróży, podróży po obcych krajach, lecz także tej innowymiarowej- do samej siebie. Wolny ptak i piekielnie inteligentna osóbka- taka prawda o Agnieszce płynie z kart tej "biografii, która może nawet nie jest nią w ogóle". Czytać o naszej rodzimej poetessie jest niezwykle przyjemnie, tak jak przyjemnie jest dostać porządnego, ponadprzestrzennego zastrzyku energii i wiary w to, że nie warto podporządkowywać się konwenansom, ale iść drogą przez siebie utorowaną... Nawet jeśli ta droga okupiona będzie sprzecznymi emocjami i nieustannym rozedrganiem wewnętrznym... Cóż, życie artystów wydaje się odwiecznym układem "coś za coś"...

Wnioski: wieelkim plusem jest fakt, iż większość materiałów wydłubana zostałe z prywatnych archiwów. Agnieszka przemawia do nas dzięki temu niemal osobiście dzieląc się strzępami swego życia poprzez pamiętniki, zapiski... Minus stawiam na czarno-białe fotografie (większość wykonywanych też przez samą Osiecką). Niemniej jednak ta pozycja zawiera ogrom ciekawych wiadomości z życia artystycznego, jak i prywatnego poetessy. Warto! Dbajmy o nasz skarb narodowy!


Ocena: 9/10.

Tak to już ze znanymi personami ze światka artystycznego bywa... Słyszysz o nich, pobieżnie wiesz "z czym to się je", mniej więcej potrafisz nakreślić całokształt... I to wszystko. Przychodzi jednak taki moment, że pewnego dnia wszystko się zmienia...

Oczywiście, iż nie byłam ignorantką co do faktu istnienia Agnieszki. Jednak dopiero teraz po tej lekturze (i następnej) mój...