Oryginalny tytuł książki nawiązuje do angielskiego przysłowia: "If wishes were horses, beggars would ride". Po książce o takim tytule, będącą ostatnią częścią serii o Żebrakach, spodziewałam się jakiejś pointy, morału, który sprawiłby, że moja wizja świata stworzonego przez Nancy Kress otrzymałaby stosowny finisz. Tymczasem zamiast kulminacyjnego domknięcia serii autorka zaserwowała nam książkę wewnętrznie sprzeczną, wyraźnie odstającą jakościowo od poprzednich.

Szczególnie irytowały mnie rozpoczęte i porzucone w trakcie powieści wątki, które miały być bardzo istotne, a o których autorka jakby zupełnie zapomniała. Najlepszym tego przykładem jest wątek czerwonych strzykawek oraz kwestia wyborów, w których mieli wziąć udział Amatorzy Życia. Nic z tego nie zostało pociągnięte do przodu, fabułą rządził chaos i przypadek, a zakończenie było wybitnie naciągane.

Moja ocena to 5/10, podczas gdy pierwsza część otrzymała ode mnie 6/10, a druga - 7/10. Miałam nadzieję na dalszą tendencję wzrostową, ale to były tylko pobożne życzenie. Ironicznie tytuł książki okazał się samospełniającą się przepowiednią, ale dotyczącą raczej oczekiwań czytelnika, niż samej powieści. "If wishes were horses..." - tyle co do nadziei na porządną lekturę.

Oryginalny tytuł książki nawiązuje do angielskiego przysłowia: "If wishes were horses, beggars would ride". Po książce o takim tytule, będącą ostatnią częścią serii o Żebrakach, spodziewałam się jakiejś pointy, morału, który sprawiłby, że moja wizja świata stworzonego przez Nancy Kress otrzymałaby stosowny finisz. Tymczasem zamiast kulminacyjnego domknięcia serii autorka...