Koniec. Niestety to już koniec.

Patrzę na tą serie i nie wierzę. Nie rozumiem. Autorka stworzyła niesamowitą historię epokowych zmian, przechodząc od świata całkiem podobnego do naszego, przez kilka stadiów społeczeństw absolutnie niezwykłych, kończąc, nie, nie kończąc! na czymś przyprawiającym o zawrót głowy. Rozsądnie, logicznie i ciekawie stworzyła coś niemożliwego. Gdybym przeczytała tylko ten tom, a przecież mogłabym i to bez odczuwania jakichś wielkich braków w historii, doszłabym do wniosku, że powieść jest absolutnie nieprawdopodobna i że nic w tym stylu nie mogłoby zaistnieć w prawdziwym świecie. A więc pojawiłby się spory minus. Bo science fiction swoją drogą, ale trochę logiki być musi. A tu proszę, logika jak najbardziej jest. Nie mogę wyjść z podziwu dla tej kreacji. Pani Kress, gratuluję. Całej te historii na pewno długo utkwi w mojej pamięci. Dawno tak nie żałowałam, że skończę jakiś cykl.

10 gwiazdek, które widnieją nad tą opinią to swego rodzaju wyraz uznania dla całej serii. Książkę samą w sobie oceniłabym na 7. Ale znowu, tutaj pojawia się pewien problem. Bo książki w jakiś sposób wybitne oceniam według innej skali niż te przeciętne. I tak w mojej biblioteczce można znaleźć Stephana Kinga ocenionego wyżej niż arcydzieła literatury światowej. Nie świadczy to wcale o tym, że powieść Kinga są od klasyki lepsze. Świadczy tylko o tym, że moim zdaniem nie ma sensu ocenianie wszystkiego według jednych kryteriów, równając do najlepszych. Bo wtedy niewiele książek wszyłoby ponad 2 gwiazdki na skali lubimyczytać. Tak więc "Żebracy na koniach" otrzymaliby ode mnie 7 gwiazdek. Ale na poziomie literatury ambitnej. Porównując do literatury masowej, przeciętnej- 10 to wręcz za mało. Podobnie dwa wcześniejsze tomy, oceniane tylko według wyższej skali. Tak w gwoli wyjaśnienia.

Cały cykl z całego serca polecam.

Koniec. Niestety to już koniec.

Patrzę na tą serie i nie wierzę. Nie rozumiem. Autorka stworzyła niesamowitą historię epokowych zmian, przechodząc od świata całkiem podobnego do naszego, przez kilka stadiów społeczeństw absolutnie niezwykłych, kończąc, nie, nie kończąc! na czymś przyprawiającym o zawrót głowy. Rozsądnie, logicznie i ciekawie stworzyła coś niemożliwego....

Oryginalny tytuł książki nawiązuje do angielskiego przysłowia: "If wishes were horses, beggars would ride". Po książce o takim tytule, będącą ostatnią częścią serii o Żebrakach, spodziewałam się jakiejś pointy, morału, który sprawiłby, że moja wizja świata stworzonego przez Nancy Kress otrzymałaby stosowny finisz. Tymczasem zamiast kulminacyjnego domknięcia serii autorka zaserwowała nam książkę wewnętrznie sprzeczną, wyraźnie odstającą jakościowo od poprzednich.

Szczególnie irytowały mnie rozpoczęte i porzucone w trakcie powieści wątki, które miały być bardzo istotne, a o których autorka jakby zupełnie zapomniała. Najlepszym tego przykładem jest wątek czerwonych strzykawek oraz kwestia wyborów, w których mieli wziąć udział Amatorzy Życia. Nic z tego nie zostało pociągnięte do przodu, fabułą rządził chaos i przypadek, a zakończenie było wybitnie naciągane.

Moja ocena to 5/10, podczas gdy pierwsza część otrzymała ode mnie 6/10, a druga - 7/10. Miałam nadzieję na dalszą tendencję wzrostową, ale to były tylko pobożne życzenie. Ironicznie tytuł książki okazał się samospełniającą się przepowiednią, ale dotyczącą raczej oczekiwań czytelnika, niż samej powieści. "If wishes were horses..." - tyle co do nadziei na porządną lekturę.

Oryginalny tytuł książki nawiązuje do angielskiego przysłowia: "If wishes were horses, beggars would ride". Po książce o takim tytule, będącą ostatnią częścią serii o Żebrakach, spodziewałam się jakiejś pointy, morału, który sprawiłby, że moja wizja świata stworzonego przez Nancy Kress otrzymałaby stosowny finisz. Tymczasem zamiast kulminacyjnego domknięcia serii autorka...

Tak, jak "Hiszpańscy żebracy" zwalali z nóg jakością, pomysłem i wykonaniem, tak tom trzeci - "Żebracy na koniach" - wprawia czytelnika w zażenowanie ogromem nudy i beznadziei przemawiających ludzkim głosem z kart powieści. Jest jeszcze gorzej, niż w tomie drugim, a zastosowane przez autorkę rozwiązania fabularne wołają o pomstę do nieba, świadcząc o braku pomysłu na zakończenie tak dobrze rozpoczętej historii.

Szczerze mówiąc nie polecam ani "Żebraków nie mających wyboru", ani "Żebraków na koniach". Jakkolwiek to zabrzmi, oświadczam z całą pewnością, na jaką mnie stać, że cykl Bezsenni nie powinien być cyklem, a pojedyncza książką, tomem pierwszym. I na nim powinien się skończyć.

Tak, jak "Hiszpańscy żebracy" zwalali z nóg jakością, pomysłem i wykonaniem, tak tom trzeci - "Żebracy na koniach" - wprawia czytelnika w zażenowanie ogromem nudy i beznadziei przemawiających ludzkim głosem z kart powieści. Jest jeszcze gorzej, niż w tomie drugim, a zastosowane przez autorkę rozwiązania fabularne wołają o pomstę do nieba, świadcząc o braku pomysłu na...