Bardzo lubię książki Pearl Buck i lektura tej powieści także okazała się udana.

Jest to historia wystawionej na ciężkie próby miłości Japonki i Amerykanina. Mimo iż dziewczyna urodziła się i wychowała w Stanach Zjednoczonych, poznaje młodego żołnierze w okupowanej Japonii. Świeże wojenne wspomnienia są barierą dla obu narodowości, w których pełno jest wzajemnych pretensji i żalów, a także uprzedzeń wynikających z odmienności kulturowych.

Wspólne życie od początku nie jest łatwe dla kochanków. Są oni jednak pewni, że pokonają wszelkie przeciwności losu. Rzeczywistość okazuje się jednak bardziej przyziemna i brutalna, niż im się wydawało. Nie ma dla nich miejsca ani w Japonii, ani w Ameryce...

Powieść obfituje we wzruszające sytuacje; zwłaszcza przeżycia wewnętrzne młodej Josui są poruszające i pokazują, jak wielka przepaść dzieli kulturę jej przodków i cywilizację Zachodu.

O książce mogę mówić w samych superlatywach, jednak mam uwagę do tłumaczenia. Bardzo razi używanie określenia "obozy koncentracyjne" w odniesieniu do amerykańskich obozów internowania dla Japończyków. Podobnie jest z nadużywaniem słów "miłowanie" i "dziecię". To jednak jedyne zauważone przeze mnie minusy.

Bardzo lubię książki Pearl Buck i lektura tej powieści także okazała się udana.

Jest to historia wystawionej na ciężkie próby miłości Japonki i Amerykanina. Mimo iż dziewczyna urodziła się i wychowała w Stanach Zjednoczonych, poznaje młodego żołnierze w okupowanej Japonii. Świeże wojenne wspomnienia są barierą dla obu narodowości, w których pełno jest wzajemnych pretensji...