Etap 1:
Słuchałem już jakieś 3-4 godziny (nie wiem jak to przekłada się na objętość książki) i myślałem:
sympatyczny z niego chłop, pocieszny, tylko ta naiwność zachodniego intelektualisty, mójborze, Mao Ze Dong był jego idolem?
Myślałem też:
jak ten Włoch dalej będzie mi tu piał z zachwytu nad komuną to zwyczajnie pogonię go z mojego odtwarzacza.

Etap 2:
Minęło z 6-7 godzin.
Złapałem się na tym, że go, skurczybyka, usprawiedliwiam! Omotał mnie. Mówiłem sobie: ja mam przewagę nad nim bo urodziłem się w innym czasie i miejscu. On wierzył w rewolucję, ja się jej boję. On ufał, że człowiek ogarnięty ideą zmiany, naprawy świata zrobi to i z dbałością o innych. Ja nawet w 1/4 nie mam takiej wiary w innych ludzi. No i jeszcze to jego rozczarowanie nowoczesnością, bliskie również mnie. Obydwaj nie tolerujemy galopującej konsumpcji, nienasycenia, ciągłego otaczania się coraz to nowszymi i bardziej niepotrzebnymi rzeczami.

Etap 3:
Finiszuję, Terzani też.
Uwaga, mały spoiler alert – on naprawdę umrze kilka dni po ostatnich zdaniach tego wywiadu.

Ja tymczasem czuje się nim wypełniony, jego marzycielstwem, jego zdobytą dzięki wiedzy i doświadczeniu - tolerancją. Oczywiście jutro będzie nowy dzień i wyprę i zapomnę o czym on opowiadał. Znowu się pogubię. Ale póki co jest jeszcze dziś, jest inaczej i lepiej choć przez kilka krótkich chwil.

Rzadko wracam do raz czytanego autora lub odkładam to na „wieczne później”. Nie szkodzi, przecież życie to krąg.

Etap 1:
Słuchałem już jakieś 3-4 godziny (nie wiem jak to przekłada się na objętość książki) i myślałem:
sympatyczny z niego chłop, pocieszny, tylko ta naiwność zachodniego intelektualisty, mójborze, Mao Ze Dong był jego idolem?
Myślałem też:
jak ten Włoch dalej będzie mi tu piał z zachwytu nad komuną to zwyczajnie pogonię go z mojego odtwarzacza.

Etap 2:
Minęło z 6-7...