Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka nie opisuje niesamowitych podróży Cooka a przynajmniej nie w taki sposób, jakiego można by się spodziewać. Tytuł, okładka, dwustronicowa mapka zachodniej półkuli z zaznaczonymi trasami wypraw (od próby prześledzenia których można dostać kręćka) - to wszystko mogłoby sugerować, że za chwilę zaczniemy czytać kolejne naukowe opracowanie o jednym z największych odkrywców w dziejach. Tak naprawdę jest to reportaż z wyprawy autora książki do krain odwiedzanych przez Cooka. Horwitz bada tutaj spuściznę angielskiego żeglarza, docieka jaki wpływ na społeczności Pacyfiku miało spotkanie z Cookiem, zwiedza, rozmawia, szuka pamiątek i wspomnień. Trafia na Tahiti, Nową Zelandię, na mroźne Aleuty, do zamglonych portowych miasteczek i wrzosowisk Yorkshire, na pustynię w Australii a nawet dostaje w kość na replice XVIII-wiecznego żaglowca. Rozmawia z członkami maoryskich gangów, grubym królem Tonga, pije czaj z samowara z prawosławnymi Indianami z Aleutów, rzyga na arktycznym promie, chla na umór w knajpach na końcu świata, wącha pierdy tongańskiego taksówkarza, ściga się w regatach. Przy okazji dostarcza nam zatrzęsienia informacji o Cooku - synu parobka wychowanym w lepiance i jego nieprawdopodobnej życiowej determinacji, która popchnęła go na morze. Poza tym dużo tu gorzkiej prawdy o wyspiarskim świecie jaki unicestwiła europejska cywilizacja oraz o nieco karykaturalnym, z naszego punktu widzenia, życiu na pacyficznych wysepkach. O dziwo sama opowieść ma bardzo pogodną, momentami wręcz humorystyczną formę. "Błękitne przestrzenie" to jedna z dwóch książek Horwitza wydanych w Polsce . Facet miał lekkie pióro, pisał bardzo mądrze, zaglądał w mysie dziury, docierał do ciekawych spraw i miał fajny pomysł na swoje książki. Szkoda tego wszystkiego, czego nie zdążył napisać.