Płakałam przy niektórych listach van Gogha. Wydawało mi się, że tak niesamowicie go rozumiem, że czasami odczuwam dokładnie to samo.
Listy są bardzo smutnym zapisem jego życia. Oto prawdziwa historia człowieka niezwykle utalentowanego, inteligentnego, a co więcej pełnego miłości do świata i ludzi oraz wiary w dobro. Historia bez kinowego happy endu.
To bardzo przykre, a jednocześnie niezwykłe - patrzeć, jak z biegiem lat Vincent ze chcącego zmieniać świat młodzieńca staje się zgorzkniałym cynikiem, jak w końcu zaczyna wierzyć innym i sam uważa się za pomyleńca (a nie był wariatem, był tylko epileptykiem!).
Niesamowicie cenna lektura dla wszystkich tych, którzy chcieliby przybliżyć sobie sylwetkę artysty i dla tych, którzy ciekawi są tego, jakie myślenie wywołuje u człowieka nieleczona depresja.

Jedyne, co mi się nie podobało, to sposób w jaki listy zostały wydane. Są podzielone na części wg miejsca pobytu Vincenta. Każda została poprzedzona biograficznym wstępem streszczającym nam pokrótce, co się w tym czasie w życiu malarza wydarzyło. Jest to o tyle niepraktyczne, że wyprzedza to, o czym mowa jest w listach i niepotrzebnie wszystko gmatwa, zamiast przybliżać kontekst. Wolałabym, żeby każdy list miał swój oddzielny dopisek tłumaczący niejasności.

Płakałam przy niektórych listach van Gogha. Wydawało mi się, że tak niesamowicie go rozumiem, że czasami odczuwam dokładnie to samo.
Listy są bardzo smutnym zapisem jego życia. Oto prawdziwa historia człowieka niezwykle utalentowanego, inteligentnego, a co więcej pełnego miłości do świata i ludzi oraz wiary w dobro. Historia bez kinowego happy endu.
To bardzo przykre, a...