Na dzień dobry kilka słów szczerości – nie spodziewałam się niczego wyjątkowego i to właśnie dostałam. Po pierwsze nazwisko autorki zobowiązuje do tego byś, drogi czytelniku nie wyobraził sobie zbyt wiele, wspaniałych opisów, cudownej akcji ect. Po drugie po samym opisie fabuły można wywnioskować, że za dużo to w tej książce się nie dzieje. No i na tym w sumie powinnam zakończyć swój wywód, ale skoro już zasiadłam, żeby coś napisać to dodam jeszcze kilka zdań od siebie.

Tytułowy Adam to bogaty biznesman, którym jak na takiego człowieka przystało, lubi mieć wszystko pod kontrolą. Problem polega na tym, że traci ją po fatalnym wypadzie w góry z dwoma przyjaciółmi. Chociaż wypad to trochę nieodpowiednie słowo, biorąc pod uwagę, ze owi przyjaciele wpadli przepaść i tylko on przeżyje. Jest sparaliżowany, choć jego rdzeń kręgowy nie uległ złamaniu, jedyne czego potrzebuje to rehabilitacja pod okiem kogoś, kto ma w nosie co mówi i jak się zachowuje.

W tym momencie do akcji wkracza Lilah, owa rehabilitantka, która za żadne skarby nie chce zgodzić się, aby Adam został jej pacjentem. Znają się na płaszczyźnie prywatnej żywią do siebie niechęć, chć to zdecydowanie za ładne słowo. Jednak jeżeli nie wiadomo o co chodzi to chodzi o pieniądze. Gdyby ktoś płacił mi 1 tysiąc dolarów dziennie za to bym mogła wykonywać swoją pracę, choć z osobą której nie lubię, też schowałabym dumę w kieszeń i pojechała na Hawaje, próbując postawić tego człowieka na nogi.

Nie trudno się domyślić jak owa historia się kończy. Mój opis jest równie prosty, jak język całej powieści, choć powieść to też za duże słowo. W tym przypadku nie ma co analizować, nie ma się nad czym rozwodzić. Jest płytko, mdło, przewidywalnie. Jedyne co miejscami mi się podobało to dialogi między bohaterami, którzy nie szczędzili sobie nienawiści. Podobał mi się również zawzięty charakter tej dziewczyny, która naprawdę potrafiła postawić na swoim. Uważam jednak, ze jeżeli autorka chciała oprzeć całą powieść na człowieku, który przeżył tragedię to powinna się na tym bardziej skupić, na opisach jego cierpienia i uczuć, a tego zdecydowanie zabrakło.

https://kurtynablog.wordpress.com/2014/11/09/upadek-adama-sandra-brown/

Na dzień dobry kilka słów szczerości – nie spodziewałam się niczego wyjątkowego i to właśnie dostałam. Po pierwsze nazwisko autorki zobowiązuje do tego byś, drogi czytelniku nie wyobraził sobie zbyt wiele, wspaniałych opisów, cudownej akcji ect. Po drugie po samym opisie fabuły można wywnioskować, że za dużo to w tej książce się nie dzieje. No i na tym w sumie powinnam...