Powieść przeszła moje najśmielsze oczekiwania. Wciągnęła mnie już od pierwszych stron, kusząc iście Reymontowskim klimatem wsi. Bardzo dobrze pokazano pewne zjawiska, młode kobiety buntowały się przeciw 'ojcom', chciały robić po swojemu, nowocześnie. Te same kobiety postępowały potem ze swoimi dziećmi, jak ich rodzice względem nich. Ta książka jest skarbnicą wiedzy na temat dawnych różnic społecznych i pokoleniowych, a zarazem ukazuje transformację obyczajową i kulturową. Jest to przekrój społeczeństwa polskiego na przestrzeni lat. Choć, w przeciwieństwie do niektórych bohaterów, wiedziałam, że wojna zbliża się nieuchronnie i nieubłaganie, miałam nadzieję, że osoby, z którymi się zżyłam, nie poznają jej okrucieństwa.
Ogromnie miłą niespodzianką było osadzenie akcji w Toruniu, moim rodzinnym mieście. Wspaniale było w końcu czytać o znanych ulicach i miejscach lub o reliktach przeszłości, po których obecnie nie ma już śladu, gdy Plac Św. Katarzyny i ul. Chełmińska na siłę były przemianowane, a ludzie i tak używali starych nazw, kiedy Elana była potężnym zakładem dającym pracę wielu torunianom. Eleonora, Wiktor i Mira spacerowali ulicą, przy której mieszkałam, w końcu Mira i Agnieszka skończyły liceum Kopernika, czyli I LO, którego i ja jestem absolwentką. ;)

Powieść przeszła moje najśmielsze oczekiwania. Wciągnęła mnie już od pierwszych stron, kusząc iście Reymontowskim klimatem wsi. Bardzo dobrze pokazano pewne zjawiska, młode kobiety buntowały się przeciw 'ojcom', chciały robić po swojemu, nowocześnie. Te same kobiety postępowały potem ze swoimi dziećmi, jak ich rodzice względem nich. Ta książka jest skarbnicą wiedzy na temat...