Jak możemy przeczytać z tyłu książki jest to książka oparta na trzeciej części sagi "Zmierzch", czyli na "Zaćmieniu". Niestety nie do końca się z tym zgadzam, gdyż w książce w ogóle nie ma odniesień co do "Zaćmienia". Jedynie trochę dalej spotykamy się z Cullenami i Volturi oraz Bellą, aczkolwiek poza tym książka nie jest wcale oparta według mnie na tej trzeciej części "Zmierzchu".

Bree Tanner stwaia pierwsze kroki w świecie nowonarodzonych wampirów, którzy posiadają bardzo silne pragnienie ludzkiej krwi, a dodatkowo przygotowują się do walki. Jednak nikt nie wie o co tak naprawdę chodzi. Wszyscy się cieszą na myśl o zwycięstwie chociaż ci najważniejsi opuszczają tych, którzy po raz pierwszy mają stanąć do walki. Jak zakończy się to rozegranie? Kto wygra? Nowonarodzeni czy wampiry z doświadczeniem?

Stephanie Meyer co prawda stworzyła nawet ciekawą fabułę chociaż niektóre strony były po prostu nudne, gdyż nic się nie działo. Aczkolwiek faktem jest to, że autorka stworzyła pewną tajemniczość, która przykuwa czytelnika, gdyż nikt z bohaterów nie wie co go czeka i nawet czytelnik nie ma pojęcia jak to się potoczy. Oczywiście nie brakuje tu również miłosnej intrygi, która akurat dobrze się niestety nie kończy, ale występuje w opowieści.

Okładka niczym się nie wyróżnia. Widzimy klepsydrę [chyba tak to się nazywa], w której upływa czas. Według mnie to niedużo daje, gdyż ktoś patrzący na tą okładkę naprawdę nie ma pojęcia co znajdzie w tej książce. Natomiast jeśli chodzi o tytuł to też jest taki niezabardzo, gdyż drugie życie Bree Tanner w ogóle nie ma tutaj miejsca. Ale to mało ważne.

"Drugie życie Bree Tanner" wydaje mi się nie być książką, którą można polecić innym. Jest to po prostu lekka lektura, którą po prostu się czyta, gdy nie ma nic innego pod ręką czy coś w tym stylu. W takim razie jeśli ktoś chce to niech czyta, a jeśli nie to ja przecież nikogo zmuszać nie będę.

Jak możemy przeczytać z tyłu książki jest to książka oparta na trzeciej części sagi "Zmierzch", czyli na "Zaćmieniu". Niestety nie do końca się z tym zgadzam, gdyż w książce w ogóle nie ma odniesień co do "Zaćmienia". Jedynie trochę dalej spotykamy się z Cullenami i Volturi oraz Bellą, aczkolwiek poza tym książka nie jest wcale oparta według mnie na tej trzeciej części...