Na początek chciałbym wyrazić mój pełen zachwyt którego doznałem po przeczytaniu tejże książki. Książka postała poprzez wielkie uwielbienie, jakie Paolini żywił do literatury fantasy i science fiction, w wieku piętnastu lat natchnęło go do napisania debiutanckiej powieści „Eragon”. Jest to bowiem, pierwszy tom trylogii Dziedzictwo.


Książka opiera się na znanym starszej generacji czytelników archetypie dorastania młodzieńca, jego dojrzewania, poszukiwania nauczyciela i na spełnieniu wyznaczonej przez los, czasem fatum, misji.
To 500-stronicowa powieść i dziesiątkach rozdziałów, z których każdy jeden pełen jest magii, czarów i przygód ze smokami.
Książka ukazała historię ubogiego i niepiśmiennego wiejskiego sieroty, Eragona, który przypadkowo znalazł niebieski kamień. Zdobycz ta postawiła go na drodze lawiny tajemniczych i niebezpiecznych wydarzeń, które intrygują mnie jako czytelnika. Z owego kamienia, a właściwie jaja, wykluła się smoczyca. Nasz bohater nadał jej imię Saphira, które usłyszał od miejscowego bajarza. Później akcja nabiera tempa gdy pojawiają się Razacowie. Byli sprzymierzeńcami Imperium, którym władał zły i okrutny Galbatorix i jak to zwykle bywa w takich opowieściach, największy wróg Eragona. Gdy czytałem kolejne rozdziały chciałem, aby to się nie kończyło. Kiedy pojawiła się pradawna mowa zaekscytowało mnie to już do końca. Przy podróżach bohatera śledziłem jego drogę poprzez mapę zamieszczoną na początku książki. Prawda jest taka, że podziemne królestwa krasnoludów, smoki, czy też osobnicy penetrujący zawartość cudzego umysłu występują w niejednej powieści czy cyklu powieściowym. Jednak nie zmienia to faktu, ze „Eragon” jest kawałkiem wspaniałej prozy, reprezentującej określony gatunek literacki. Gdyby wszystkie tego gatunku okazy, na które natrafiliście, cechowały się równie wciągającą fabułą, żywym językiem i barwnością obrazowania – pewnie każdy z was byłby już zaprzysiężonym miłośnikiem fantasy. Dlatego też wątpię, by znalazł się ktoś, kto po lekturze pierwszego z trzech tomów sagi zrezygnuje z oczekiwania na następne. W tym właśnie tkwi siła książki.

Na początek chciałbym wyrazić mój pełen zachwyt którego doznałem po przeczytaniu tejże książki. Książka postała poprzez wielkie uwielbienie, jakie Paolini żywił do literatury fantasy i science fiction, w wieku piętnastu lat natchnęło go do napisania debiutanckiej powieści „Eragon”. Jest to bowiem, pierwszy tom trylogii Dziedzictwo.


Książka opiera się na znanym starszej...