Zawsze szukamy miłości. Niezależnie od tego, czy rzeczywiście jej potrzebujemy, czy też potrzeba ta jest wykreowana przez kulturę. Zawsze za nią tęsknimy. Zawsze wiele oddamy za obietnicę, ułudę jej uzyskania. Nawet przy świadomości, że jesteśmy oszukiwani, poniżani, wykorzystywani, tak łatwo osobie ukochanej pokonać rozsądek. Jednym uśmiechem, jednym listem, jednym ciepłym słowem.
Od śmierci Jerzego Błeszyńskiego minęło 5 miesięcy zanim Iwaszkiewicz napisał o niej w Dzienniku. Wcześniej napisał tylko, że umarł, że smutek, że śnił mu się. Pisał co nieco do niego. Ale w pięć miesięcy później opisał śmierć Jerzego. Dzień po dniu. Jak się rozstawali, jak tamtemu się pogarszało, co Hania, co doktor, co inni. Czy to taki opis dla innych, dla kronikarzy, którzy kiedyś będą porządkowali jego życie (myślał o tym – to widać we wcześniejszych wpisach), czy potrzeba uporządkowania tych wszystkich przeżyć?
W każdym razie opis jest przejmujący.
Poza wpisami dotyczącymi Błeszyńskiego, które czyta się jak dobrą historię o miłości, wrażenie robi na mnie światowe życie Iwaszkiewicza w szarej rzeczywistości PRL– Bruksela, Paryż, Genewa, coroczne pobyty we Włoszech… Czy naprawdę był oportunistą, który dla możliwości utrzymania poziomu życia przedwojennego, dla zaszczytów i pieniędzy, poszedł na współpracę z partią? W Dziennikach widać jednak człowieka pochłoniętego sobą, swoim starzeniem się, swoimi problemami, swoimi poświęceniami. Cała ta działalność polityczna wydaje się być na drugim planie i stanowić jakąś konieczność. Czy była to cena komfortu, czy może rzeczywiście wierzył Iwaszkiewicz, że jest w stanie coś zmienić, wypracować „lepszy” socjalizm? Nie wiem.
Szczerze mówiąc, nie bardzo mnie to też interesuje. Bardziej pochłania mnie świadectwo starzenia się, strach przed nadejściem śmierci, zanim się umrze, strach przed uciekaniem życia.

Zawsze szukamy miłości. Niezależnie od tego, czy rzeczywiście jej potrzebujemy, czy też potrzeba ta jest wykreowana przez kulturę. Zawsze za nią tęsknimy. Zawsze wiele oddamy za obietnicę, ułudę jej uzyskania. Nawet przy świadomości, że jesteśmy oszukiwani, poniżani, wykorzystywani, tak łatwo osobie ukochanej pokonać rozsądek. Jednym uśmiechem, jednym listem, jednym ciepłym...