Nie, nie i jeszcze raz nie!
Kiedy widzę wielką miłość buchającą w rozedrganym kotle, a obok dwie postacie (oczywiście żeńską i męską) nie umiejące zaczerpnąć ze wspomnianego wcześniej alegorycznego kotła choćby kropelki uczucia, przepraszam, ale wysiadam na miejscu. Zwykle w takich momentach przerywałam czytanie, ale od kilku lat nie praktykuję już tej zasady (czego zaczynam żałować), z nadzieją:
- "A może dalej się akcja rozwinie?"
- "A może dalej COKOLWIEK się wydarzy?"
- "A może jednak na ostatniej stronie ktoś umrze?"
Może i się działo, ale tak spazmatycznie i tak banalnie, że... wybaczcie, nie mogę wydać przychylnej opinii o tej książce.
Ups.
Przepraszam.
O tej części całej serii.
Bo skończywszy "Blask księżyca" wcale nie miałam ochoty sięgać po kolejne tomy. Nie interesowało mnie, czy Kayla wybierze Lucasa czy tego drugiego (imiona przypomniałam sobie dzięki tutejszej recenzji, nie żeby wryły się w moją psychikę. Przynajmniej nie w pozytywnym tego słowa znaczeniu), czy jej rodzice zginęli w tym lesie czy może na jakiejś autostradzie obok, czy wraca do tego tajemniczego parku przez nich, przez notoryczne sny, przez Lucasa o "hipnotycznych, srebrzystych oczach, którego cera jak i całokształt był nieskazitelnie piękny" (fuj).

Schematyczność... schematyczność dzisiejszej literatury, gdzie jest Kobieta, Mężczyzna, Mężczyzna. I oczywiście oni rywalizują między sobą o jej względy, co w "Blasku księżyca" nie zostało opowiedziane ani ciekawie, ani obrazowo, ani praktycznie w ogóle (bo i tak już na starcie wybrała swojego wilczego towarzysza, szok, prawda?)

Może zbyt krytycznie nastawiłam się na tę książkę, ale mówię tylko o tym, co siedzi mi w sercu i umyśle podczas patrzenia na tę, skądinąd, niezbyt ładną okładkę. Tak, ona też mi się w ostateczności nie podoba.

Nie, nie i jeszcze raz nie!
Kiedy widzę wielką miłość buchającą w rozedrganym kotle, a obok dwie postacie (oczywiście żeńską i męską) nie umiejące zaczerpnąć ze wspomnianego wcześniej alegorycznego kotła choćby kropelki uczucia, przepraszam, ale wysiadam na miejscu. Zwykle w takich momentach przerywałam czytanie, ale od kilku lat nie praktykuję już tej zasady (czego...