Do ostatnich dziesięciu stron był to przyzwoity kryminał S-F, z lekkimi naleciałościami cyberpunkowymi. Czyli coś w moich klimatach. Niektóre rozwiązania były bardziej idiotyczne, inne mniej, wszechobecne dyskietki wzbudzały miły rys nostalgii i generalnie mi się podobało. Do czasu...

Te nieszczęsne ostatnie dziesięć stron... Jakiś koszmar. Książka zmieniła się we własną parodię. Nasza bohaterka i jej mąż stali się terminatorami, które z palcem w nosie pokonują dziesiątki świetnie wyszkolonych wrogów. Oczywiście, zostają ranni, ale nawet Arnie nie wszedł bez szwanku z kilku potyczek.

Do tego Roarke staje się supermenem o nadludzkich zdolnościach Nie dość, że jest wysokiej klasy hakerem, rekinem biznesu, psychoterapeutą, to na koniec okazuje się być wojownikiem przy którym ObiWankenobi może się schować. Granaty, strzelby, lasery... cud, że nikt miecza świetlnego nie wyciągnął. Choć kto tam wie, czy gdzieś się nie pojawił. "Finałową" potyczkę tylko przeleciałam wzrokiem, tak byłam zirytowana.

Kochana pani Roberts - co za dużo, to nie zdrowo. Ludzie muszą mieć wady. Panowie idealni dobrzy są tylko w ... no, nigdzie nie są dobrzy. Dosłownie w ciągu kilku stron cała sympatia do Roarke gdzieś mi uleciała. I nie wróciła. Coś jest nie tak z tymi książkami, bo albo Eve zachowuje się jak ostatnia małpa i jest strasznie niesympatyczna, a to jej mąż zmienia się z normalnego człowieka w mega ewolucję (jak ktoś gra w Pokemony, zrozumie analogię) i staje się swoją własną karykaturą.

Podsumowując - dając za pomysły z klonami plusa, za końcówkę minusa, wyszło mi 5/10. Czyli totalny średniak. A szkoda, bo mogło być tak pięknie...

Do ostatnich dziesięciu stron był to przyzwoity kryminał S-F, z lekkimi naleciałościami cyberpunkowymi. Czyli coś w moich klimatach. Niektóre rozwiązania były bardziej idiotyczne, inne mniej, wszechobecne dyskietki wzbudzały miły rys nostalgii i generalnie mi się podobało. Do czasu...

Te nieszczęsne ostatnie dziesięć stron... Jakiś koszmar. Książka zmieniła się we własną...

Moja ocena:
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

Moja ocena:
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

"Każdy ma jakąś mroczną tajemnicę, głęboko skrywaną" (str 44)
Niedaleka przyszłość, bo rok 2059, autokucharze, androidy, powietrzne tramwaje, roboty domowe i ludzie z chorą wizją udoskonalenia przyszłości. Klinika chirurgii rekonstrukcyjnej i lekarze ojciec i syn o krystalicznej, nieposzlakowanej opinii. Perfekcjoniści w każdym calu otoczeni pięknem urody, bogactwem, pracujący nad projektem badawczym i wykorzystujący inżynierię genetyczną, by stworzyć doskonałość ludzką, eliminując niedoskonałości i wady genetyczne. Nieistotnym jest fakt łamania prawa międzynarodowego i kodeksów postępowania, czy wykorzystywania w tym procederze dzieci. Liczy się tylko efekt końcowy, dążenie do ideału i nieśmiertelności. Tutaj miłość powiązana jest z nienawiścią, zabójstwa dokonywane w obronie własnej i by uciec od życia sterowanego przez innych i zacząć żyć własnym.

"Każdy ma jakąś mroczną tajemnicę, głęboko skrywaną" (str 44)
Niedaleka przyszłość, bo rok 2059, autokucharze, androidy, powietrzne tramwaje, roboty domowe i ludzie z chorą wizją udoskonalenia przyszłości. Klinika chirurgii rekonstrukcyjnej i lekarze ojciec i syn o krystalicznej, nieposzlakowanej opinii. Perfekcjoniści w każdym calu otoczeni pięknem urody, bogactwem,...

Książka piękna, ale treść porażająca. Z wszystkich kryminałów tej serii, które przeczytałam, ten jest najbardziej absorbujący. Wiedzie od zabójstwa znanego i szanowanego chirurga plastycznego do podziemnych laboratoriów, gdzie klonowano dziewczynki i chłopców. Chłopców szkolono jedynie do obrony i ochrony tego procederu, dziewczynki zaś sprzedawano na żony, matki, towarzyszki życia. Idealne kobiety. Nadkobiety. Syn doktora miał żonę - w trzech egzemplarzach. A każdy z nich zmieniał się przy dzieciach co trzy lata. Przerażające, że doktor, laureat Nobla, aspiruje do roli Boga, by tworzyć, udoskonalać, modyfikować i odpowiednio kształtować intelektualnie istoty ludzkie. Bez przeszłości i bez przyszłości. A te, które się nie udały albo nie dają się ukształtować i wykazują wady uśmierca bez zmrużenia okiem. Rozumiem,że akcja toczy się w 20160 roku i to całkowita fikcja, ale ufam, że do tak chorych procederów na Ziemi nie dojdzie nigdy. Skądinąd moje uwielbienie dla Nory Roberts jeszcze wzrosło za kreatywność i wyobraźnię oraz niezmiennie lekkie pióro. Polecam, ale uprzedzam,że lektura wymaga mocnych nerwów.

Książka piękna, ale treść porażająca. Z wszystkich kryminałów tej serii, które przeczytałam, ten jest najbardziej absorbujący. Wiedzie od zabójstwa znanego i szanowanego chirurga plastycznego do podziemnych laboratoriów, gdzie klonowano dziewczynki i chłopców. Chłopców szkolono jedynie do obrony i ochrony tego procederu, dziewczynki zaś sprzedawano na żony, matki,...

Do połowy nudnawa, brak wątków pobocznych, w końcówce brakowało jeszcze tylko UFO i dzid laserowych :)

Do połowy nudnawa, brak wątków pobocznych, w końcówce brakowało jeszcze tylko UFO i dzid laserowych :)

Wiedzialam,ze Nora Roberts pisala swoje powiesci takze pod pseudonimem, jednak nie mialam okazji przeczytac zadnego kryminalu J.D.Robb,az do teraz. "Naznaczone smiercia" opowiada o cichych narodzinach, o klonach, idealnych dziewczynkach, kobietach bez wad, tworzonych w laboratoriach, przyszla rasa nadludzi. Cala akcja rozgrywa sie w roku 2059, czyli w naszej przyszlosci. Sa juz androidy-roboty majace ludzki wyglad, telelacza,powietrzne tramwaje,autokucharze. Autorka ma rewelacyjne pomysly na swoje dziela.
Uwazam,ze Nora Roberts pisze niesamowite powiesci romantyczne,ale kryminaly ktory wyszly spod jej piora, pisane pod pseudonimem sa po prostu genialne. Mistrzostwo.

Wiedzialam,ze Nora Roberts pisala swoje powiesci takze pod pseudonimem, jednak nie mialam okazji przeczytac zadnego kryminalu J.D.Robb,az do teraz. "Naznaczone smiercia" opowiada o cichych narodzinach, o klonach, idealnych dziewczynkach, kobietach bez wad, tworzonych w laboratoriach, przyszla rasa nadludzi. Cala akcja rozgrywa sie w roku 2059, czyli w naszej przyszlosci. Sa...

Ponieważ planuję przeczytać całą serię nie będę się powtarzać, chyba że zdarzy się jakaś wyjątkowa zmiana w stylu autorki, lub wyjątkowe obniżenie lotów. Moja bardziej szczegółowa opinia, która odnosi się również do tej książki, zamieszczona jest przy tomie pierwszym przygód Eve Dallas pt "Dotyk śmierci".
Całkiem niezła.

Ponieważ planuję przeczytać całą serię nie będę się powtarzać, chyba że zdarzy się jakaś wyjątkowa zmiana w stylu autorki, lub wyjątkowe obniżenie lotów. Moja bardziej szczegółowa opinia, która odnosi się również do tej książki, zamieszczona jest przy tomie pierwszym przygód Eve Dallas pt "Dotyk śmierci".
Całkiem niezła.

Uwielbiam każdą książkę z tej serii. Miałam szczęście czytać ją od pierwszej części i poznać całą historię Dallas od początku. Polecam całym sercem :)

Uwielbiam każdą książkę z tej serii. Miałam szczęście czytać ją od pierwszej części i poznać całą historię Dallas od początku. Polecam całym sercem :)

raczej mierna, książki Nory Roberts piszącej jako D.J. Robb raczej nie zachwycaja

raczej mierna, książki Nory Roberts piszącej jako D.J. Robb raczej nie zachwycaja

Temat jaki tym razem podjęła autorka jest co najmniej kontrowersyjny, bo kto nie zgodzi się że klonowanie ludzi ba nawet klonowanie klona dla ulepszenia jego produkcji nie wywoła w czytelniku emocji. Książka w całości utrzymana w konwencji i spójności toku myślenia autorki. Chodź mam jedno "ALE" chyba zaczyna mnie męczyć wątek męża pani porucznik który jest niczym skrzyżowanie Batmana z Supermenem Bonda z Indiana Jones, cóż w tym momencie wprowadza to śmieszność do książki i niestety to przeszkadza.

Temat jaki tym razem podjęła autorka jest co najmniej kontrowersyjny, bo kto nie zgodzi się że klonowanie ludzi ba nawet klonowanie klona dla ulepszenia jego produkcji nie wywoła w czytelniku emocji. Książka w całości utrzymana w konwencji i spójności toku myślenia autorki. Chodź mam jedno "ALE" chyba zaczyna mnie męczyć wątek męża pani porucznik który jest niczym...