Zacznę od tego, że książkę czytało się szybko i lekko - zaskakująco wręcz, jak na tematykę. Sądząc po realiach, w jakich została osadzona fabuła, spodziewałam się też zupełnie innego języka, a tymczasem mamy tu do czynienia z dość współczesnymi określeniami - jestem wyczulona na coś takiego. Sama powieść jest specyficzna. Nie występuje to jakaś konkretna oś akcji, fabuła po prostu toczy się i nie wiadomo, do czego zmierza. Nie wciąga jakoś specjalnie. Losy głównej bohaterki, Cornelii, są ciekawe, momentami wzruszające, smutne, bulwersujące, ale wydaje mi się, że to za mało, żeby utkać fascynującą fabułę.
Przeszkadzał mi też fakt, że nie wiadomo, co jest faktem, a co fikcją, choć autorka w posłowiu próbowała to wyjaśnić.
Czy polecam? Chyba tylko miłośnikom sztuki i Rembrandta, bo przedstawione są tu sceny z procesu malowania jego dzieł - co mnie, osobę kompletnie nie zainteresowaną sztuką, zmusiło do sprawdzenia i dokładnego obejrzenia niektórych jego prac ;)

Zacznę od tego, że książkę czytało się szybko i lekko - zaskakująco wręcz, jak na tematykę. Sądząc po realiach, w jakich została osadzona fabuła, spodziewałam się też zupełnie innego języka, a tymczasem mamy tu do czynienia z dość współczesnymi określeniami - jestem wyczulona na coś takiego. Sama powieść jest specyficzna. Nie występuje to jakaś konkretna oś akcji, fabuła po...