Bardzo sobie cenię twórczość Krystyny Siesickiej. Od podstawówki przez całe gimnazjum i po części w liceum pochłaniałam wszystkie jej pozycje, jakie wpadły mi w ręce. Niestety, po latach ich treść zatarła mi się w pamięci niemal do cna. Kiedy jednak wybrałam się jakiś czas temu na kiermasz zorganizowany w pobliskiej bibliotece, udało mi się upolować aż dwie opowieści pani Krysi! Bez chwili wahania zabrałam je ze sobą, a efektem przeczytania pierwszej z nich jest ta oto opinia.
Zapewniam Was, czegoś takiego jeszcze nie widzieliście. Jest to książka inna niż wszystkie. Zagadkowa, tajemnicza. Trudno stwierdzić, co jest w niej prawdą, a co fikcją. Miłośnicy gór również będą ukontentowani, ponieważ akcja toczy się w Zakopanem i okolicach. Ciekawym akcentem są kartki - te 'od Walerii' i te 'dla czytelnika' (czy raczej czytelniczki). Na pierwszych znajdziemy reprodukcje obrazów, fragmenty wierszy (głównie Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej) i przemyślenia tej bohaterki, te drugie są podarunkiem dla czytającego, który może dopisać do treści coś od siebie. Ponadto w lekturze znajdują się kolorowe fotografie.
Poruszona zostaje tu tematyka pierwszej miłości, uzależnienia od narkotyków, niemocy twórczej, a także... starości i umierania.
Pani Siesicka ma tak cudowny styl, że w jej wydaniu nawet instrukcję obsługi pralki czytałoby się niczym pasjonujący kryminał. Uwielbiam jej plastyczne, drobiazgowe opisy, to, jak opisywana przez nią codzienność staje się czymś niezwykłym.
Nie jest to może jej najlepszy utwór, niemniej jednak warto się z nim zapoznać.

Bardzo sobie cenię twórczość Krystyny Siesickiej. Od podstawówki przez całe gimnazjum i po części w liceum pochłaniałam wszystkie jej pozycje, jakie wpadły mi w ręce. Niestety, po latach ich treść zatarła mi się w pamięci niemal do cna. Kiedy jednak wybrałam się jakiś czas temu na kiermasz zorganizowany w pobliskiej bibliotece, udało mi się upolować aż dwie opowieści pani...