Chcąc przeczytać po kolei wszystkie części przygód Herculesa Poirota i kapitana Hastinga sięgnąłem po kolejny tom, od którego zaczyna tak naprawdę cały cykl z nimi w roli głównej. Chyba nie czytałem jeszcze Tajemniczej historii w Styles, bo sobie nie przypominam tego, ale nie dotyczy to innych książek mojej ulubionej Autorki kryminału. Mam na końcie wiele jej książek przeczytanych i nie tylko z różnych serii z Panią Marple czy Herculesem Poirotem, ale również osobnych powieści.
Książka rozpoczyna się, gdy Hastings przyjeżdza do posiadłości położonej w Anglii do swojego przyjaciela i niedługo wplatuje się w tajemniczą sprawę morderstwa. W tym samym czasie jego przyjaciel Hercules Poirot również, jako gość przebywa w posiadłości. Postanawia poprosić Poirota, aby zajął się sprawą i obaj zaczynają drążyć temat żeby dokopać się prawdy. Niestety wiele osób przebywających w posiadłości skrywa sekrety, które mogą zagmatwać i tak juz niełatwą zagadkę śmierci.
Miejscem akcji została angielska posiadłość, gdzie została osadzona historie. Początkowo poznajemy kolejne osoby dramatu i ich relacje będące daleko od idealnych. Każdy skrywa jakieś sekrety, które nie powinny wyjść na światło dzienne, a niektóre moga wywołać nawet skandal. Poznajemy Hastingsa przybywającego do swojego przyjaciele w odwiedziny, Nie przypuszca tylko, że zostanie uwikłany w zabójstwo starszej pani i spotka znajomego Belga Herculesa Poirota. Właśnie w ten sposób narodził się znakomity duet detektywistyczny. Tutaj Hercules Poirot błyszczy swoimi szarymi komórkami próbując rozwikłać i tak nie łatwą sprawę. Hastings za to próbując dorównać błyskotliwością swemu koledze, ale nie całkiem mu to wychodzi. Tło obyczajowe tutaj odmalowała Autorka barwnie i niesamowicie. Każdy rozdział przedstawia poszczególne relacje nie tylko związane z wykryciem mordercy, ale również związane z relacjami poszczególnych postaci ze sobą. Wychodzą animozje, ukrywane żale i pomówienia. Zabójstwo to po części dające Autorce szansę do ukazania całej gamy skrywanych sekretów przez osoby zamieszkujące posiadłość. Najważniejsze pytanie brzmi kto zabił starszą panią.
Głównymi bohaterami są dwójka znanych nam postaci. Herculesa Poirota nie trzeba nikomu przedstawiać. Zawsze schludnie ubrany, lubiący porządek, pedantyczny i dbający o siebie. Ekcentryczny, ale umiejący znaleźć nawet najmniejsza poszlakę. Jego szare komórki zawsze są gotowe do działania i analizowania zebranych dowodów. Czasami wybuchowy, ale najczęściej opanowany i nieskory do dzielenia się swoimi przemysleniami z Hastingsem albo innymi osobami. Jego postać tutaj wydaje się krzykliwa i wybuchowa, ale trzeba pamietać, że jest to dopiero pierwsza sprawa wielkiego detektywa. Właściwie jego postać pod względem psychologicznym czy zachowań wypada znakomicie. Zawsze darzyłem sympatią, którą wzbudzał u mnie i wspominam go, jako jednego z najlepszych detektywów, chociaż mającego swoje dziwactwa. Hastings predentuje do detektywa umiejącego rozwikłać sprawy, ale niestety prakuje mu trochę do swojego przyjaciela. Tutaj jest narratorem opowiadającym o pierwszej wspólnej sprawie i jej wyniku. Jego postać to uzupełnienie duetu, który dzięki temu staje się nieodzowny w każdej kolejnej książce. Autorka wykreowała ją naprawdę doskonale pod względem zarysu psychologicznego czy nawet zachowań. Przyznaje, że jest to kolejna moja ulubiona postać, która pojawia się w twórczości Agathy Christie wzbudzająca moją sympatie, która wnosi wiele tak samo jak Poirot do samej historii. Dalsze postacie będące stworzone na potrzeby książki wypadają dobrze, ale nie są jakieś wybitne. Są doskonałą próba zmylenia czytającego, bo przecież podejrzanych mamy na pęczki i nie wiadomo kto za wszystkim stoi. Może Cyntia i pani Howard jest trochę wyróżniającymi się postaciami. Do pierwszej można poczuć sympatię i nie jest tak wyniosła jakby się chciało oczekiwać. Druga za to sprawia irytujące wrażenie swoim zachowaniem, ale stara być pomocna. Relacje pomiędzy bohaterami Autorka odmalowuje z wyrazistością i nie przeszkadzają podczas czytania. Dialogi wypadają dobrze, ale jakiegoś większego szału nie ma. Po prostu sprawnie napisane.
Wątek śledztwa poprowadzono znakomicie. Nie ujawniając za wiele informacji i podsuwając fałszywe tropy Agatha Christie chce zwieść czytelnika, aby nie za szybko odgadł zagadkę. Udaje jej się to do pewnego późnego momentu, gdy poznajemy sprawce morderstwa. Hercules Poirot wraz ze swoim przyjacielem próbują odszukać poszczególne elementy łamigłówki i ślady pozostawione przez sprawcę. Jednym z ciekawszych momentów są relacje z sali sądowej i poszczególne tam zdobyte informacje. Wszystko składa się na rozwikłanie niezwykłej zagadki w jakiej uczestniczą bohaterowie.
Akcję książki poprowadzono szybko i częściowo też skupiono się na przedstawieniu toczącego się życia w posiadłości wprowadzającego wiele do samej historii. Wydarzenia postępują błyskawicznie po sobie i nie tylko związane ze śledztwem. Nie ma niepotrzebnych opisów lub dłużyzn powodujące zatrzymanie akcji. W każdym razie nie nudziłem się podczas czytania i byłem ciekaw dalszych zdarzeń i zwrotów akcji. Sama fabuła skonstruowana została w taki sposób, aby czytelnik za szybko nie odgadł zagadki przedwcześnie. Najczęściej dopiero przy końcu otrzymujemy odpowiedzi na pytania dotyczace sprawcy i motywu. Jak wspominałem wcześniej w drugiej połowie książki mozna domyślić się kto za wszystkim stoi, ale nie poznajemy motywu zbrodni, który dopiero w zakończeniu zostaje nam przedstawiony. Jeżeli chodzi o finał wypada bardzo dobrze, ale mogłoby wypaść lepiej, gdybym nie odgadł sprawcy.
Książka powinna zaciekawić czytelnika na tyle żeby nie mógł się oderwać. Agacie Christie zawsze się to udaje w moim przypadku, bo uwielbiam jej książki, które zapewniają sporą rozrywkę w odgadnięciwe sprawcy przestępstwa. Książka ma swoje lata, ale nawet teraz dla miłośników wszelkich szarad nie zestarzała się w ogóle i proponuje zabawę w detektywa. Żeby czytelnik spróbował sam odgadnąć zagadkę. Jestem zadowolony z lektury pomimo pewnych niuansów i na pewno powrócę jeszcze nie raz do tej książki. Dostałem interesującą zagadkę z bohaterami, których uwielbiam. W niedługim czasie planuje powrócić i czytać po kolei tomy przygód moich ulubionych postaci w osobie Herculesa Poirota i Hastingsa.
Książka dla miłośników kryminałów i nie tylko. Każdy znajdzie tutaj coś dla siebie, bo książki Agathy Christie oferują nie tylko interesującą zagadkę, ale nadal sprawiają pomimo upływu czasu wiele frajdy podczas czytania.
Polecam z czystym sumieniem.

Chcąc przeczytać po kolei wszystkie części przygód Herculesa Poirota i kapitana Hastinga sięgnąłem po kolejny tom, od którego zaczyna tak naprawdę cały cykl z nimi w roli głównej. Chyba nie czytałem jeszcze Tajemniczej historii w Styles, bo sobie nie przypominam tego, ale nie dotyczy to innych książek mojej ulubionej Autorki kryminału. Mam na końcie wiele jej książek...