Tych kilka opowiadań, jak zawsze potrafi zwalić z nóg. Łysiak jest mistrzem w tworzeniu niesamowitej atmosfery i budowaniu intrygi, która do końca trzyma w napięciu. A to nie lada sztuka, i dlatego wśród znawców tematu zawsze opowiadania cieszą się szczególnym uznaniem, bo ich wartość właśnie na tym polega, by w tej niewielkiej formie zawrzeć wszystko, co powinno się tam znaleźć. Zaciekawić, przykuć uwagę, stworzyć klimat, kreować sukcesywnie podniety i dozować emocje, ale tak, by czytelnik pozostał z otwartymi ustami i dopiero po chwili się zorientował, że już się skończyło, że już nie ma nic dalej, że to wszystko. I tak jak Hitchcock określany jest mistrzem suspensu, tak Łysiak również w pełni na to miano w tej dziedzinie zasługuje. Temat przewodni jest rzadko poruszanym samodzielnym wątkiem literackim. Owa tytułowa perfidia ma bowiem wiele swoich odmian, choć niewątpliwie do najważniejszych będą należały strach i lęk, spotkane razem, oraz nienawiść i zemsta, idące ze sobą w parze. Wychowani w chrześcijańskim modelu rzeczywistości od dzieciństwa uczeni jesteśmy postaw, które są zaprzeczeniem tego, o czym chce opowiedzieć Autor. Z mocą są wtłaczane nam do głów takie postawy jak miłość, przyjaźń, lojalność czy zaufanie. I wrastamy w nie, chyba trochę przez to naiwni i bezbronni, bo jak się później okazuje życie bardzo szybko potrafi nas mocno uderzyć po głowie, i ta nasza wiara w dobro i drugiego człowieka zostaje rozmyta, a my sami uświadamiamy sobie, niestety często już dotknięci i zranieni, że chcąc realizować owe mityczne ideały wpadliśmy w pułapkę wyścigu szczurów, gdzie nie miłość a nienawiść wyznacza zasady, gdzie zamiast życzliwości spotykamy agresję i przemoc, że drugi człowiek, to spryciarz, oszust, manipulator, i że każdy tak naprawdę pracuje dla siebie i pod siebie, i powinien wyzbyć się złudzeń, które mogą go przyprowadzić tylko albo do obłędu albo narazić na straty, zarówno materialne jak i duchowe. Wzorce są dobre i powinny być obecne w życiu, ale jako pewne idee daleko od nas, niż jako praktyka, bo zderzenie z twardą rzeczywistością pokazuje, że jeśli nie będziemy liczyć na siebie, to nikt nam nie pomoże. Diagnoza Autora jest bolesna i pesymistyczna, nie wciska nam głodnych kawałków jak jest dobrze, skoro nie jest dobrze. Ludzie są jacy są, liczy się pieniądz i władza, bez nich tak naprawdę nic nie znaczymy. I nie możemy być miękcy, bo to powoduje, że wszyscy nas traktują jako nie poważnych i bezbronnych, i widząc naszą słabość bez skrepowania są gotowi ją wykorzystać do własnych celów. Perfidia pokazuje, że aby spać spokojnie muszę zabić wszystkich, którzy chcieli zabić lub zniszczyć mnie, bo tylko wtedy będę bezpieczny. Strach sprawia, że moje życie jest chaotyczne i bez sensu, żeby się go pozbyć muszę przełamać siebie i na bok odsunąć skrupuły i moralne dylematy, albo ja albo oni, nie ma drogi pośredniej, to tylko iluzja, która może nas drogo kosztować, łącznie z życiem. Taki obraz świata przeraża i niepokoi, ale jednocześnie jest on szansą na pokazanie bez kosmetycznych upiększeń prawdziwej natury człowieka, i próbą odkłamania narosłych stereotypów i złudzeń, które nijak się mają do rzeczywistości, Są te sugestie takim swoistym atakiem na chrześcijaństwo, które ucząc słabości, nadstawiania policzka spowodowało z jednej strony humanizacje zachowań, ale z drugiej strony odsłoniło wszystkie braki, które dzisiaj ważą na myśleniu, gdzie nie ma miejsca na twardość, jest tylko szkodliwa naiwność prowadząca do, według tezy Autora, przewagi ludzi silnych nad dobrymi i słabymi. Przewrotna teza i ciekawe spojrzenie na świat.

Tych kilka opowiadań, jak zawsze potrafi zwalić z nóg. Łysiak jest mistrzem w tworzeniu niesamowitej atmosfery i budowaniu intrygi, która do końca trzyma w napięciu. A to nie lada sztuka, i dlatego wśród znawców tematu zawsze opowiadania cieszą się szczególnym uznaniem, bo ich wartość właśnie na tym polega, by w tej niewielkiej formie zawrzeć wszystko, co powinno się tam...