"Jeśli nie wiecie, jak to jest, gdy ukochana osoba po raz pierwszy kładzie wam dłoń poniżej żeber, jaką macie szansę na miłość?"


Opowieść o mocy słowa pisanego i mocy uczucia, zwanego popularnie miłością. Wszystko z perspektywy paru osób. Osoby piszącej i czującej, osoby wydającej i rozumiejącej uczucie, osoby tłumaczącej i czującej i tak dalej. Wszystko sprawia, że jednocześnie i my czujemy, rozumiemy i piszemy. Żałuję, że egzemplarz, który czytałam nie był mój - bo był dawno zapisała każdy margines swoimi uwagami. Każde zdanie, myśl i przemyślenie bohatera daje nam zastrzyk, który sprawia, że mamy ochotę wziąć słuchawkę - i dostać słowotoku, wziąć zeszyt i dostać weny, czy wziąć laptopa i właśnie recenzować tą książkę...

"Jeśli ktoś stale pije ocet, nie ma pojęcia, że na świecie są słodsze rzeczy"

Druga książka Pani Krauss, którą przeczytałam i drugi raz pozwolono mi się zachwycić jej stylem. Książka zabawna, lekka, łatwo się czyta, a jednocześnie poza rechotem nad stronami, można całkowicie być pewnym, że komórki w mózgownicy się ruszą. Takie połączenie literatury poważnej z lekkim stylem i łatwością dostępu to nie lada wyzwanie i całkowicie oddaje z tego powodu hołd autorce. Jednocześnie prowadzenie wielu wątków, które na końcu tworzą całość to następny element, którym można się zachwycać i wręcz zazdrościć Pani Krauss. Osobiście, nie czuję potrzeby opisywania każdej z historii, przedstawionej w książce - dla mnie każde zdanie tam to ładunek emocjonalny, uczuciowy, a czy przez sam zarys historii można w ogóle wyczuć i posmakować tego ładunku? Moim zdaniem nie, polecam książkę z czystym sercem.

"Jeśli nie wiecie, jak to jest, gdy ukochana osoba po raz pierwszy kładzie wam dłoń poniżej żeber, jaką macie szansę na miłość?"


Opowieść o mocy słowa pisanego i mocy uczucia, zwanego popularnie miłością. Wszystko z perspektywy paru osób. Osoby piszącej i czującej, osoby wydającej i rozumiejącej uczucie, osoby tłumaczącej i czującej i tak dalej. Wszystko sprawia, że...