To książka o samotności, o bezgranicznej tęsknocie, o miłości.
To książka o kłamstwie.
To książka o niespełnieniu.
To książka o książce, która wywarła wpływ na życie kilku osób, a nigdy nie została wydana.

To książka o samotności, o bezgranicznej tęsknocie, o miłości.
To książka o kłamstwie.
To książka o niespełnieniu.
To książka o książce, która wywarła wpływ na życie kilku osób, a nigdy nie została wydana.

Styl napisania tej książki jest ciekawy, a historia w niej zawarta bardzo oryginalna. Opowiada o miłości, przemijaniu, samotności. Książka dzieje się w różnych okresach czasu. Główna bohaterka ma na imię Alma, co w języku hiszpańskim znaczy dusza. Książka wzrusza oraz skłania do głębszej refleksji nad życiem.

Styl napisania tej książki jest ciekawy, a historia w niej zawarta bardzo oryginalna. Opowiada o miłości, przemijaniu, samotności. Książka dzieje się w różnych okresach czasu. Główna bohaterka ma na imię Alma, co w języku hiszpańskim znaczy dusza. Książka wzrusza oraz skłania do głębszej refleksji nad życiem.

Kolejna książka, którą przeczytałam na zajęcia, bardzo mocno przywodziła mi na myśl poprzednią, którą przerabialiśmy, czyli "Strasznie głośno, niesamowicie blisko" i przez to nie do końca mogłam się skupić i w pełni zżyć z historią i bohaterami, bo momentami czułam jakbym czytała kopiuj-wklej. Nie mówię, że książka jest zła czy źle napisana - jest naprawdę w porządku i język nie sprawia żadnych trudności. Gdybym nie znała poprzedniej książki, na pewno by mi się podobała. Jednak mam porównanie, i to na pewno trochę psuje efekt. Książka jest moim zdaniem bardziej chaotyczna niż "poprzedniczka" i ciężko się połapać w niektórych momentach, o kim jest mowa. Niemniej jednak, sądzę, że warto ją poznać i wyrobić sobie własne zdanie na jej temat.

Kolejna książka, którą przeczytałam na zajęcia, bardzo mocno przywodziła mi na myśl poprzednią, którą przerabialiśmy, czyli "Strasznie głośno, niesamowicie blisko" i przez to nie do końca mogłam się skupić i w pełni zżyć z historią i bohaterami, bo momentami czułam jakbym czytała kopiuj-wklej. Nie mówię, że książka jest zła czy źle napisana - jest naprawdę w porządku i...

Momentami gubiłam się w książce, zastanawiałam jak połączą się wątki i bohaterowei, czasem nużyły mnie długie opisy. Aż na koniec czekało na mnie wzruszenie. To jest piękna historia o życiu i miłości. Trochę niedzisiejsza i przewidywalna, jednak piękna.

Momentami gubiłam się w książce, zastanawiałam jak połączą się wątki i bohaterowei, czasem nużyły mnie długie opisy. Aż na koniec czekało na mnie wzruszenie. To jest piękna historia o życiu i miłości. Trochę niedzisiejsza i przewidywalna, jednak piękna.

Nie dla mnie!

Nie podobała mi się, ta książka jest nudna!

Nie skończyłam jej

Nie dla mnie!

Nie podobała mi się, ta książka jest nudna!

Nie skończyłam jej

Ta książka chyba trochę mnie przerosła.

Ta książka chyba trochę mnie przerosła.

Jedna z niepozornych książeczek, o których nic nie słychać. Nawet nie wiem, skąd wzięła się na mojej półce, a sięgnęłam po nią zupełnym przypadkiem - i to był wspaniały przypadek. "Historia miłości" to powieść, którą albo pokochacie albo zupełnie nie przypadnie Wam do gustu. Ja jestem w tej pierwszej grupie. Autorka przedstawiła w niej opowieść o staruszku, który będąc młodym człowiekiem zakochał się w dziewczynce ze swojej wioski w Polsce. Wojna, okoliczności, Holocaust - to oddzieliło od siebie zakochanych, nie pozwalając im być razem. Główny bohater spisuje więc ich historię... Po wielu latach nieoczekiwanie dowiaduje się, że jego powieść została już wydana i zmieniła życie wielu osób. Z historią Leopolda Gurskiego przeplata się opowieść o losach Almy, piętnastoletniej półsieroty, która zmagaa się z utratą ojca i depresją matki. Dziewczynka, zafascynowana "Historią miłości" postanawia odnaleźć jej bohaterów.
"Historia miłości" to powieść niebanalna. Mimo tytułu nie odnajdziemy w niej opisów romantycznych uniesień. Opisywane uczucie nie jest tu akcją, lecz stanem, króry determinuje życie bohaterów. To poruszająca historia o tym, co to znaczy kochać jedną osobę przez całe życie, jak wiele może znaczyć uczucie i jak może determinować losy człowieka. Autorka przedstawiła w książce tak że poruszający obraz starości, osamotnienia i rozpaczliwej próby zwrócenia na siebie uwagi. "Historia miłości" zwraca uwagę na konieczność odnalezienia iebie, na to, jak miłość może zmienić życie i ukształtować człowieka. Nicole Krauss opisała losy Almy i Leo w sposób niezwykle artystyczny. Przez książkę właściwie się płynie, kolejne zdania-perełki poruszają i inspirują. To książka, o której nie sposób zapomnieć!

Ocena: 10/10

Jedna z niepozornych książeczek, o których nic nie słychać. Nawet nie wiem, skąd wzięła się na mojej półce, a sięgnęłam po nią zupełnym przypadkiem - i to był wspaniały przypadek. "Historia miłości" to powieść, którą albo pokochacie albo zupełnie nie przypadnie Wam do gustu. Ja jestem w tej pierwszej grupie. Autorka przedstawiła w niej opowieść o staruszku, który będąc...

Kolejne moje literackie rozczarowanie. Tym razem połakomiłam się na blurb Susan Sontag. Ech.
Gdy siadasz do książki z przekonaniem (nim w ogóle udało Ci się przebić poza okładkę),że jest wspaniała i niezapomniana (bo tak krzyczą okładkowe zapewnienia wielkich nazwisk),może się okazać, że wszystko to nieprawda. I wówczas po głowie kołaczą się myśli: co ze mną nie tak? czemu nie umiem docenić dzieła, które urzekło tych ważnych z okładki?
Siedzę i głowię się nad własnym brakiem wrażliwości, zrozumienia i może empatii też?
Wszystko brzmi mi w tej książce tanio, miernie.
Czasem wydawało się, że wątek nastoletniej Almy ratuje sytuację, jednak tylko do czasu.
Rzecz w tym, że autorka chciała opowiedzieć trzy różne historie, które łączy jedna książka "Historia miłości".
Mamy więc jej autora, człowieka, który za autora się podaje, a także nastoletnią czytelniczkę, która próbuje odkryć kim była główna bohaterka Alma, na cześć której sama otrzymała imię.
W międzyczasie dostajemy fragmentaryczne i bardzo delikatne napomnienia o polskim dzieciństwie autora "Historii miłości", który cudem uniknął losu swej rodziny, która zginęła w Holocauście. Poznajemy też jego nowojorskie losy, codzienne życie starego już i nieszczęśliwego człowieka, który wciąż nie potrafi zapomnieć o ukochanej Almie.
Drugi wątek (dotyczący człowieka podszywającego się pod autora "Historii miłości") jest słabszy, gorzej nakreślony, potraktowany trochę po macoszemu. Autorka nie pochyla się nad tą postacią, jest wobec niej bardziej oschła, wątki tracą równowagę, sama powieść również.
Jest i trzecia część, po której najwięcej sobie obiecywałam ze względu na nastoletnią Almę, która szukając prawdy o bohaterach powieści, stara się także ułożyć życie swej wcześnie owdowiałej matce. Zza kart powieści wychyla się historia samotnej, zagubionej nieco dziewczyny, która przeżywa pierwsze zauroczenia, rozczarowania, ale też ma w sobie wiele pasji i chęci do odkrywania świata.
Niestety, im bliżej finału, tym gorzej autorka radziła sobie z pociągnięciem tego wątku, przez co (wzorem dwóch poprzednich) traci on tempo i sens, stając się niedokończonym, niewyjaśnionym, trochę niepotrzebnym.
Jest amerykańska pogoda ducha, która próbuje podszyć się pod słowiańską melancholię (niemal wszyscy bohaterowie tej powieści do polscy Żydzi),co wypada dość niemrawo, czasem nierzetelnie, nieprawdziwie.
Czuć maliznę.
Czemu Sontag się zachwycała?

buchbuchbicher.blogspot.com

Kolejne moje literackie rozczarowanie. Tym razem połakomiłam się na blurb Susan Sontag. Ech.
Gdy siadasz do książki z przekonaniem (nim w ogóle udało Ci się przebić poza okładkę),że jest wspaniała i niezapomniana (bo tak krzyczą okładkowe zapewnienia wielkich nazwisk),może się okazać, że wszystko to nieprawda. I wówczas po głowie kołaczą się myśli: co ze mną nie tak?...

W całej swojej dziwności książka jest naprawdę piękna.

W całej swojej dziwności książka jest naprawdę piękna.

O czym opowiada „Historia miłości”? Opowiada o najróżniejszych jej rodzajach. Miłości pierwsze i ostatniej, o miłości która przetrwa rozłąkę a nawet śmierć. Jednocześnie jest to książka o stracie i o lęku przez bycie zapomnianym. Ale dla mnie przede wszystkim opowiada o samotności. Samotności tak strasznej, że aż bolesnej.
Skłania do refleksji.
Porusza do głębi i zaskakuje.

O czym opowiada „Historia miłości”? Opowiada o najróżniejszych jej rodzajach. Miłości pierwsze i ostatniej, o miłości która przetrwa rozłąkę a nawet śmierć. Jednocześnie jest to książka o stracie i o lęku przez bycie zapomnianym. Ale dla mnie przede wszystkim opowiada o samotności. Samotności tak strasznej, że aż bolesnej.
Skłania do refleksji.
Porusza do głębi i zaskakuje.