Niezwykle udana próba niemieckiego trzydziestolatka. Niewątpliwy talent autora do spółki z jego bardzo ambitnym planem czynią z tej powieści fascynującą lekturę.
Ambitny plan polega na zderzeniu ze sobą dwóch poglądów na poznanie uosabianych przez dwóch wybitnych naukowców. Brzmi to jak definicja powiastki oświeceniowej, ale „Rachuba świata” daleko odchodzi od tej formuły, oferując świeże spojrzenie na bardzo nienowy dylemat.
Narracja jest nietypowo konkretna i przystępna, a jednak ujmuje pewną nieuchwytną elegancją. Bardzo podoba mi się też humor w tej powieści – subtelny, nieoczywisty, występujący niezwykle gęsto, choć i tak bez wątpienia więcej bym z niego wychwycił, gdybym był Niemcem; musiałbym być przy tym Niemcem z dużym dystansem do własnej narodowości, by spokojnie go przyjąć. I wreszcie ujęły mnie niespodziewane dysonanse, które pojawiają się czasem w materii powieści, każąc kwestionować nawet to, co przyjęło się uważać za pewnik.
A jednak młody wiek autora objawia się poprzez największą w mojej opinii wadę „Rachuby świata”. Choć bowiem kryje się tu wiele ciekawych koncepcji i subtelnych myśli, to nie trzeba zbyt głęboko kopać, by do nich dotrzeć, a to czyni dzieło Kehlmanna jednorazowym. Drugi zarzut dotyczy pójścia na łatwiznę. Oparcie powieści na opozycji między światopoglądami reprezentowanymi przez dwa znane nazwiska jestem w stanie przełknąć; niestety, zbyt wiele innych znanych nazwisk pojawia się tylko epizodycznie i to jest już tani chwyt, bardzo zresztą w ostatnich latach popularny w literaturze. To tejże literatury swoista tabloidyzacja, na którą spoglądam z coraz większą odrazą. Wkrótce nie będzie już można sprzedać wydawcy żadnej książki, która nie zawiera Jezusa Chrystusa, Czyngis-chana i Moniki Lewinsky.
Ale każe się Kehlmann zastanowić, a to dobrze. I docenić, że pęd człowieka do poznania wszystkiego, co nieznane, choć naturalny, skazany jest na porażkę. Bo wszechwiedza wiązałaby się z całkiem nowymi obowiązkami.

Niezwykle udana próba niemieckiego trzydziestolatka. Niewątpliwy talent autora do spółki z jego bardzo ambitnym planem czynią z tej powieści fascynującą lekturę.
Ambitny plan polega na zderzeniu ze sobą dwóch poglądów na poznanie uosabianych przez dwóch wybitnych naukowców. Brzmi to jak definicja powiastki oświeceniowej, ale „Rachuba świata” daleko odchodzi od tej formuły,...