Wiele już napisano na tym portalu o najsłynniejszej książce V.E. Frankla, austriackiego psychiatry i neurologa, twórcy logoterapii. Większość opinii na LC uchwyciła to, co najistotniejsze w tej pracy, tak, iż muszę przyznać, że niemal wszystko, co ważne zostało już powiedziane. Od siebie pragnę dodać tylko jeden wniosek natury ogólnej.

Pierwszą część książki stanowi opis obozowych przeżyć autora poparty jego głęboką refleksją. Ale nie jest to dzieło typu Medaliony Nałkowskiej, które ma na celu przedstawienie ogromu potworności nazistowskich zbrodni. Nie chodzi nawet o jej osobisty wymiar. Jest to bowiem przede wszystkim książka o ludzkim cierpieniu, natomiast obóz koncentracyjny jest tu przywołany jako historyczna egzemplifikacja sytuacji, w której człowiek zostaje poddany tak maksymalnemu natężeniu cierpienia, jak tylko jest to możliwe. To skrajne doświadczenie posłużyło autorowi do odkrycia na dnie tej przerażającej otchłani, że nawet w tak ostatecznie złych i upadlających warunkach zewnętrznych, człowiek może zachować swą wewnętrzną wolność. Czasy obozów koncentracyjnych bezpowrotnie minęły(miejmy taką nadzieję), ale homo sapiens to w dalszym ciągu homo patiens, a to jak znosimy swoje cierpienia jest miarą naszego człowieczeństwa. Będące nie do uniknięcia w naszym świecie cierpienie przybiera dużą ilość form. Polski wybitny psychiatra Antoni Kępiński porównywał intensywność przeżycia schizofrenicznego z doświadczeniem pobytu w obozie koncentracyjnym. A przecież pozornie to dwie tak różne rzeczy. Dzisiejsze czasy przynoszą, wbrew narzucanemu zwłaszcza przez kulturę amerykańską przymusowi bycia szczęśliwym, maksymalizację cierpienia. Frankl proponuje swoją receptę na jego godne znoszenie. Trudno powiedzieć czy jest ona najlepsza, ale to bardzo ważny głos w tym egzystencjalnym temacie.

Wiele już napisano na tym portalu o najsłynniejszej książce V.E. Frankla, austriackiego psychiatry i neurologa, twórcy logoterapii. Większość opinii na LC uchwyciła to, co najistotniejsze w tej pracy, tak, iż muszę przyznać, że niemal wszystko, co ważne zostało już powiedziane. Od siebie pragnę dodać tylko jeden wniosek natury ogólnej.

Pierwszą część książki stanowi opis...