"Wyspa iluzji"

Dennis Lehane wie jak podejść czytelnik. Oj wie… Jego twórczość to jedno wielkie pasmo gry pozorami, zwodzenia, mieszania tropów i finałowego boomu. Po rewelacyjnej ze wszech miar „Rzece tajemnic” sięgnęłam ostatnio po „Wyspę tajemnic”, szytą na miarę swojej poprzedniczki. Po lekturze zbliżonych do siebie tytułami powieści, dochodzę do wniosku, że Dennisa Lehane’a trudno jednoznacznie zaklasyfikować jako autora typowo popularnego. Jego historie to coś więcej niż zwykła rozrywka. W ich wnętrzu rozgrywa się coś na kształt boju między elementami charakteryzującymi rzemiosło masowe a wartościami ambitniejszymi. „Wyspa tajemnic” to powieść mniej wymagająca niż „Rzeka tajemnic”, ale tak przeładowana piętrzącymi się wydarzeniami, że jej lektura nie daje wytchnienia.

Tym razem autor zabiera czytelnika w podróż na widmową, osamotnioną wyspę Shutter Island, na której próżno szukać racjonalnego sposobu wybrnięcia z osaczającej zmysły rzeczywistości. Tłem dla dziwacznych, z lekka przerażających zdarzeń jest złowroga aura spowijająca tytułową wyspę oraz jej topograficzna specyfika pełna urwisk skalnych, bujnych lasów i wilgoci niesionej przez ocean. Lehane od samego początku daje do zrozumienia, że trzeba ją postrzegać jako miejsce złowrogie i pełne pułapek. Równie przejmująco zarysowani są bohaterowie. Nie sposób pisać o tej książce, gdyż myśl kieruje rękę w stronę fabuły, co nie może mieć miejsca – mam wrażenie, że nawet najdrobniejszy wyjawiony szczegół zburzy fabularną niespodziankę, jaka czeka potencjalnych czytelników. Póki co, nie pozostaje mi nic innego jak obiecać, że każda sekunda spędzona przy „Wyspie tajemnic” nie będzie czasem straconym.

"Wyspa iluzji"

Dennis Lehane wie jak podejść czytelnik. Oj wie… Jego twórczość to jedno wielkie pasmo gry pozorami, zwodzenia, mieszania tropów i finałowego boomu. Po rewelacyjnej ze wszech miar „Rzece tajemnic” sięgnęłam ostatnio po „Wyspę tajemnic”, szytą na miarę swojej poprzedniczki. Po lekturze zbliżonych do siebie tytułami powieści, dochodzę do wniosku, że Dennisa...