Charlaine Harris jest autorką kliku serii powieści; najbardziej znana jest ta o Sookie Stackhause, która posłużyła jako, hmmm, powiedzmy "natchnienie" dla scenarzystów serialu "True Blood" [serial tak dalece odbiega od książek, że nie można mówić o ekranizacji ]
Styl ma dobry, czyta się to gładko, szybko, przyjemnie. Wiecie, jak to jest: rach-ciach, skończ, odłóż i zapomnij.
Główną wadą cyklu o wampirach jest... jego długość. Kilkanaście tomów, prawdziwa "Moda na sukces", zakończona "na siłę", bo ileż można odgrzewać ten sam bigos.

Tu natomiast mamy fabułę zamkniętą porządnie, konkretnie i dość definitywnie - w 4 tomach. W sam raz.
[I nie będę spojlerować, ale powiem, że warto sięgnąć po kolejne tomy, by śledzić wątek "rodzinny", prywatnego życia Harper, jej zaginionej siostry i przybranego brata.]

Nie ma wampirów i wilkołaków; główna bohaterka posiada wprawdzie nietypowy "dar" wyczuwania zmarłych, ale poza tym, stara się żyć normalnie, w normalnym świecie. Książkę można polecić osobom zarzekającym się, że nie czytają fantastyki z dolnej półki, tanich romansideł z wampirami. Nie - tutaj mamy do czynienia z realnym światem, tylko Harper jest nieco "inna".
Nie ma przesadnych opisów toalety, strojów i makijażu bohaterek ani egzaltowanych scen seksu [gdzieś-tam trochę seksu się pojawia, ale naprawdę, w przyzwoitych dozach].

Książki z tej serii można postawić bliżej półki z kryminałami, niż z romansidłami. I chyba spodoba się nawet osobom gardzącym tzw. "literaturą kobiecą".

Za kilka lat sięgnę do nich powtórnie. Do innych tytułów pani Harris - już niekoniecznie będzie mi się chciało.

Polecam.

Charlaine Harris jest autorką kliku serii powieści; najbardziej znana jest ta o Sookie Stackhause, która posłużyła jako, hmmm, powiedzmy "natchnienie" dla scenarzystów serialu "True Blood" [serial tak dalece odbiega od książek, że nie można mówić o ekranizacji ]
Styl ma dobry, czyta się to gładko, szybko, przyjemnie. Wiecie, jak to jest: rach-ciach, skończ, odłóż i...