"Po każdej zimie nastaje wiosna, a po każdej nocy budzi się dzień. Po tragedii wcześniej czy później przychodzi ukojenie."

Jeśli masz ochotę na ciepłą, wzruszającą i otulającą opowieść o miłości, poszukiwaniu siebie i szczęścia po stracie to " Znajdziesz mnie wśród chmur " jest idealną pozycją. ☁️ Historia w książce jest jak promień słońca w pochmurny dzień! ☀️

Joanna to młoda i ambitna kobieta, która na pikniku lotniczym poznała miłość swojego życia - Marcina. Niestety tydzień przed ich ślubem życie Joanny roztrzaskało się na miliony kawałków. Jej ukochany zginął...
Asia przez wiele miesięcy nie potrafiła pogodzić się że stratą ukochanego. Nie chodziła do pracy, siedziała zamknięta we własnych czterech ścianach.
Jej życie powoli nabiera barw wraz z powrotem do pracy, gdzie znajduje bratnią duszę w koleżance z pracy Jolancie.

Co szykuje dla Asi los?

"Znajdziesz mnie wśród chmur" to historia o miłości, stracie, wsparciu i przechodzeniu żałoby. O tym, że wystarczy się rozejrzeć a być może obok Ciebie znajdzie się osoba, która okaże się wsparciem i pocieszycielem. Przyznam, że sięgając po książkę sądziłam, że to będzie kolejna książka o wielkiej miłości po stracie... Ale na szczęście się myliłam ❤ Tutaj dominuje przyjaźń i owszem jest wątek miłosny, ale nie jest dominujący. Jest zaledwie miłym dodatkiem.

Bardzo polubiłam postać Jolanty. Jest kobietą zaradną, pracowitą, empatyczną i pełną życia.
Tak bardzo jej kibicowałam! 💚

Historia o katastrofie lotniczej zawarta w "Podziękowaniu" sprawiła, że zwykłe "Dobranoc" już nigdy nie będzie takie same. ☁️

Pani Ilono ❤ Gratuluję znakomitego debiutu! I mam nadzieję, że jednak Jola stanie na Pani pisarskiej drodze w nowej opowieści 😊🌻

"Po każdej zimie nastaje wiosna, a po każdej nocy budzi się dzień. Po tragedii wcześniej czy później przychodzi ukojenie."

Jeśli masz ochotę na ciepłą, wzruszającą i otulającą opowieść o miłości, poszukiwaniu siebie i szczęścia po stracie to " Znajdziesz mnie wśród chmur " jest idealną pozycją. ☁️ Historia w książce jest jak promień słońca w pochmurny dzień! ☀️

Joanna to...

Przepiękna historia o miłości i kolejnej tracie. Dla mnie 10/10 a ponadto odnalazłam w niej niemalże wszystko czego szukałam po książce która traktuje o stracie i bólu … czytajcie , warto !

Przepiękna historia o miłości i kolejnej tracie. Dla mnie 10/10 a ponadto odnalazłam w niej niemalże wszystko czego szukałam po książce która traktuje o stracie i bólu … czytajcie , warto !

Wspaniała historia. Ciekawi bohaterowie, ogrom emocji. Naprawdę bardzo dobry debiut.

Wspaniała historia. Ciekawi bohaterowie, ogrom emocji. Naprawdę bardzo dobry debiut.

Piękna historia, bardzo życiowa. Strata, która dotknęła bohaterów bardzo różnie na nich wpłynęła. Każde z nich inaczej radzi sobie ze swoimi emocjami. Podobało mi się, że nie mamy tu dwójki głównych bohaterów ale jest ich więcej. A wszyscy są ze sobą powiązani i się wspierają. Książka daje nadzieję na lepsze jutro i przyszłość...

Piękna historia, bardzo życiowa. Strata, która dotknęła bohaterów bardzo różnie na nich wpłynęła. Każde z nich inaczej radzi sobie ze swoimi emocjami. Podobało mi się, że nie mamy tu dwójki głównych bohaterów ale jest ich więcej. A wszyscy są ze sobą powiązani i się wspierają. Książka daje nadzieję na lepsze jutro i przyszłość...

"Też chciałaby, żeby z czasem było łatwiej, a jednak bardzo się tego bała. Obawiała się, że gdy zacznie normalnie żyć, zniweczy pamięć o Marcinie. Dopóki chowała się za swoim cierpieniem, czuła, że nigdy do tego nie dojdzie. Tylko jak długo można tak żyć?"

Żałoba to temat bardzo trudny. Ciężko nam pogodzić się ze stratą bliskiej osoby, szczególnie gdy jest ona nagła. W takiej sytuacji była Joanna, która straciła ukochanego tydzień przed ślubem. To miał być zwykły lot szkoleniowy, niestety Marcin już nie wrócił. Kobieta zatraca się w ogromnym bólu, wegetuje i nie ma na nic siły. Jedynym ratunkiem jest dla niej malowanie, kiedy to na płótno przelewa swoje uczucia. Jeden obraz jest dla niej szczególnie ważny. Mogłaby tak trwać w letargu, ale życie się o nią upomina, praca nie będzie wiecznie czekać, a siostra Asi robi co może by jakoś ją wesprzeć.

Jaki okaże się powrót do życia? Jakich emocji boi się Joanna? Czy będzie gotowa na to co ma dla niej los?

W tej historii jest ogrom emocji, wylewają się na papier niemal z każdej strony. Przeważa tutaj tęsknota, ból i strach, ale z czasem wychodzi nadzieja. To piękna i jednocześnie trudna opowieść o budzeniu się do życia, o otwieraniu na ludzi i przede wszystkim siebie. Pokazuje jak bardzo jest nam potrzebne wsparcie najbliższych, że przyjaciele potrafią zaskoczyć pomysłem, który może odmienić wszystko. A Jola wpadła na coś genialnego! Był jeszcze Hubert, szef Asi, który również miał za sobą tragedię. Coś się w jego sercu zaczęło budzić gdy Asia była w pobliżu. Jednak w ich wątku czegoś mi zabrakło, zanim się obejrzałam był już koniec książki, została jakaś niepewność i niedosyt.

Tej książki nie da się tak łatwo opisać, ją trzeba przeczytać i poczuć. Może pokazać komuś kto ma ciężki okres w życiu?

"Też chciałaby, żeby z czasem było łatwiej, a jednak bardzo się tego bała. Obawiała się, że gdy zacznie normalnie żyć, zniweczy pamięć o Marcinie. Dopóki chowała się za swoim cierpieniem, czuła, że nigdy do tego nie dojdzie. Tylko jak długo można tak żyć?"

Żałoba to temat bardzo trudny. Ciężko nam pogodzić się ze stratą bliskiej osoby, szczególnie gdy jest ona nagła. W...

W jednej chwili Joanna straciła swoje szczęście - jej narzeczony zginął w wypadku lotniczym. Młoda kobieta zanurza się rozpaczy i żałobie, a bliscy nie są w stanie jej pomóc. Kiedy nowy szef żąda powrotu do pracy, Asia stara się podołać zadaniu. Czy jej się uda? Czy otaczający ją ludzie pomogą wrócić "do życia"? Przekonajcie się sami...
Książka jest debiutem Autorki - udanym zresztą. Pani Ilona stworzyła przejmującą opowieść o stracie i próbie poradzenia sobie z żałobą. Joanna to młodą kobietą z artystyczną duszą, teraz pogrążoną w wielkim smutku po utracie ukochanego. Niejaką ulgę dają jej obrazy, które tworzy pod wpływem emocji. Kiedy wreszcie wraca do pracy, znajduje grono osób, które ją wspierają - na czele z siostrą Martą i koleżanką Jolą. W powieści Autorka daje także nieco "czasu antenowego" bliskim Asi. Śledzimy więc również życie i rozterki uczuciowe Joli, problemy Marty. Z jednej strony ciekawie było poznać bliżej postacie drugoplanowe, tylko, że przez to trochę "rozmył" się wątek Asi, brakowało mi w nim czegoś - a już w ogóle postać Huberta mogłaby być lepiej przedstawiona. Mamy tu bardzo trudny i bolesny temat utraty bliskiej osoby i żałobę po niej. Jest on poruszający i wywołuje emocje. Autorka pokazała też inne postaci i wychodzenia Asi " do ludzi" , pokazała w ten sposób, że w otoczeniu kochających osób zawsze jest promyk nadziei na lepsze jutro.
To pełna emocji , poruszającą książka, którą czyta się bardzo szybko, także ze względu na przyjemny styl Autorki. Mam lekki niedosyt - trochę mi zabrakło głębszego przedstawienia wątku Asi i Huberta - ale to tylko moje zdanie. Was zachęcam do lektury książki - warto

W jednej chwili Joanna straciła swoje szczęście - jej narzeczony zginął w wypadku lotniczym. Młoda kobieta zanurza się rozpaczy i żałobie, a bliscy nie są w stanie jej pomóc. Kiedy nowy szef żąda powrotu do pracy, Asia stara się podołać zadaniu. Czy jej się uda? Czy otaczający ją ludzie pomogą wrócić "do życia"? Przekonajcie się sami...
Książka jest debiutem Autorki -...

[Współpraca barterowa z
Wydawnictwo Na Szczęście ]
"Życie jest wiotkim płomieniem, nigdy nie wiadomo, kiedy wiatr wieczności go zdmuchnie."
Macie swoje ulubione powieści, które coś w was zmieniają? Skłaniają do przemyśleń i dają nadzieję?
Tak właśnie jest ze mną po przeczytaniu tej historii.
Joanna miała mieć wszystko: narzeczonego, ślub, przyszłość u boku ukochanej osoby. Jedna chwila sprawiła, że życie kobiety się zmieniło, gdy samolot pilotowany przez jej ukochanego roztrzaskał się na miliony blaszanych odłamków. Podobnie jak jej serce...
Joanna zapadła w stan odrętwienia, z którego próbuje wyciągnąć ją jej siostra - Marta.
Powrót do życia jest niezwykle trudny, jednak kobieta nie ma wyjścia. Ultimatum od szefa sprawia, że Joanna pojawia się w biurze. Nieoczekiwanie odnajduje tam wsparcie w koleżance - Joli.
Czy Asia znajdzie w sobie odwagę, by żyć dalej?
Muszę powiedzieć wam jedno. Jestem oczarowana tą książką. Od pierwszych stron, gdy zaczęłam czytać, przepadłam.
Ta historia, ładunek emocjonalny jaki ze sobą niesie, ból, strata, roztrzaskane nadzieje, walka o powrót do życia sprawiły, że niejeden raz łzy napływały mi do oczu.
Z kart tej powieści czuć wewnętrzną walkę bohaterki z bólem po stracie ukochanego.
"Zdawała sobie sprawę z tego, że minęło już sporo czasu. Ile? Nie wiedziała, bo codziennie powtarzało się to samo. Walka między dniem a nocą, życiem a śmiercią (...) Chciała biec za nim, ale nie potrafiła, zupełnie jakby ktoś ją trzymał i nie pozwalał, by do niego dołączyła. "To był jego czas, a nie twój" czasem brzmiało jej w uszach."
Czy słowo dobranoc ma dla was specjalne znacznie?
Dla Joanny oznaczało coś ostatecznego. Sny nie dawały jej spokoju.
"Zobaczyła go i już wiedziała, co usłyszy za chwilę. "Asiu, giniemy. Dobranoc."
Jedno słowo, a jakie ostateczne.
Ogarniające ja emocje Joanna przelewa na płótno.
"Odrzucała kolory, tak by zostały tylko czerń i szarość. Nie potrzebowała pędzli, wystarczyły jej dłonie (...) Każda ciemna plama symbolizowała ból, niemoc i żal. Po chwili Joanna stanęła przed płótnem. Czegoś jeszcze brakowało. Czegoś ważnego. Przyłożyła palec do ciemnoszarego tła i powoli napisała na nim słowo, które na zawsze będzie oznaczało dla niej koniec "dobranoc"."
Ten opis jest tak wymowny, oddaje wszystkie emocje i łamie serce. Zamykasz oczy i widzisz te barwy, cierpienie, ostateczność, DOBRANOC.
Strata bliskiej osoby jest zawsze dla nas bolesna. W różny sposób radzimy sobie z bólem. Jednak, gdy nieszczęście dotyka nas niespodziewanie i nie było czasu na pożegnanie... miliony pytań wypełniają naszą głowę. Co by było gdyby...?
Na to pytanie nie da się odpowiedzieć, bo czasu nie można cofnąć. Nawet, gdybyśmy bardzo chcieli.
Ból po stracie bliskiej osoby zawsze będzie nam towarzyszył.
Jednak czas nie stoi w miejscu. Życie toczy się dalej... Kto wie, co szykuje dla nas los?
Znajdziesz mnie wśród chmur, to historia, która daje ukojenie i nadzieję. Wszyscy, którzy przeżywają ból straty powinni ją przeczytać. Jest jak plaster na naszą ranę. Pozwala zmierzyć się z własnymi emocjami, a jednocześnie oczyszcza.
Kiedyś znów się spotkamy wśród chmur...
Chciałabym ten ogrom emocji opisać wam słowami, jednak to za mało. Te emocje po prostu trzeba przeżyć.
"Popatrzyła na obraz namalowany w nocy. Teraz w świetle dnia, miała wrażenie, że z granatowych chmur wyłania się twarz Marcina. Nagle gdzieś w środku głowy usłyszała jego szept:
- Żyj, Asiu, żyj."
Znajdziesz mnie wśród chmur to jedna z piękniejszych powieści jakie czytałam. Gorąco polecam.

[Współpraca barterowa z
Wydawnictwo Na Szczęście ]
"Życie jest wiotkim płomieniem, nigdy nie wiadomo, kiedy wiatr wieczności go zdmuchnie."
Macie swoje ulubione powieści, które coś w was zmieniają? Skłaniają do przemyśleń i dają nadzieję?
Tak właśnie jest ze mną po przeczytaniu tej historii.
Joanna miała mieć wszystko: narzeczonego, ślub, przyszłość u boku ukochanej osoby....

Joanna to młoda kobieta, która zamiast szykować się do ślubu, musiała pochować swojego ukochanego. Ten śmiertelny wypadek to koniec życia dla Asi. A przynajmniej ona tak czuła. Gdyby nie pomoc i wręcz upierdliwość jej siostry Marty, to Asia chyba nie byłaby w stanie nawet spróbować wrócić do normalności. Dodatkowo groziło jej wypowiedzenie z pracy, a nowy, surowy szef nie chciał jej już przedłużać urlopu. Dziewczyna nie dość że straciła swoją miłość, to za chwilę mogła też i pracę. W ostatnim momencie wróciła do pracy, a potem coś złego zaczęło dziać się z jej siostrą. Dodatkowo jej szwagier dziwnie się zachowywał i to w sumie od śmierci jej narzeczonego. Ale wcześniej nikt na to uwagi nie zwracał. O co tutaj chodzi? Dlaczego szwagier Asi - Bartek ma wyrzuty sumienia? Dobrze, że nasza bohaterka znalazła w pracy przyjazną duszyczkę, która stała się jej przyjaciółką. W sumie, to obie sobie pomagały, ale w pewnym momencie wszystko się posypie! Dlaczego nawet przyjaźń musi przechodzić tak ciężkie chwile? Dlaczego małe niedomówienie może zerwać taką nić? I do czego jesteśmy w stanie się posunąć, albo co poświęcić, aby spełnić swoje marzenia?



" - Przez ostatnie miesiące sama często słyszałam, że "jakoś to będzie". I miałam już dość. To nie jest pomoc. Nikt nie powiedział mi : " Aśka, jest źle, stało się coś strasznego, bardzo cierpisz. Posiedzę dziś z tobą, a jutro wezmę cię za rękę i powiem dokładnie, co masz robić." Nikt nawet na chwilę nie zdjął ze mnie tego cierpienia, za to ciągle słyszałam, że to czas leczy rany i kiedyś będzie lepiej. Nie jest, do cholery!"



Wrócę do tych chusteczek. One mi się tutaj bardzo przydały. Ta książka, to jedna wielka bomba emocjonalna!!! Na barki Asi spadło bardzo wiele w ciągu jej młodego życia. A jednak i tak w pewnym momencie zauważa, że ona i tak nie miała tak źle, bo inni nie mieli takiego fajnego i ciepłego dzieciństwa, nie mieli łatwego dorastania. Ale dostrzeże to dopiero w pewnym momencie. Zauważy wtedy, że życie tak szybko przecieka nam pomiędzy palcami, a kiedy wpadamy w stan odrętwienia, depresji czy żałoby, tracimy go jeszcze więcej. A niektóre momenty i chwile są do nieodtworzenia już. Kiedy jej siostra - Marta, zaczyna się źle czuć i na początku nie wiedzą, co jej dolega, zarówno Asia, jak i mąż Marty - Bartek znów mają obawę w sercu, czy aby znów nie stracą kogoś bliskiego. Poza tym nasza bohaterka jako jedyna z wszystkich pracowników poznaje tajemnicę ich nowego szefa. Czy ta tajemnica zacieśni ich relację? Czy może jednak wręcz przeciwnie? Przyznam bez bicia, że zachowanie tej dwójki mnie zaskakiwało. Czasami myślałam, że inaczej postąpią, a jednak... Autorka miała inny zamysł i wyszło świetnie. Lubię kiedy bohaterowie mnie zaskakują. Zresztą jedna z koleżanek Asi też mnie zaskoczyła. Pewne wydarzenia w życiu Joli spowodowały, że dziewczyna otworzyła się na nowe doznania. A to co zrobiła pod koniec książki, to już pełna podziwu byłam dla jej odwagi i determinacji. No cóż mogę jeszcze napisać. Bohaterowie mega realni, żywi - zamykasz oczy i witasz się z nimi oraz spędzasz z nimi czas. Wszystko ze sobą tutaj współgra, są tajemnice, są choroby, jest śmierć, jest żałoba, którą każdy inaczej przechodzi, jest też zazdrość, zawiść i podstępy. A najwięcej zrujnować i zepsuć mogą najzwyklejsze niedomówienia. Ta historia pokazuje, jak kruche jest życie. Dziś jesteśmy tutaj i teraz. Plany mamy na najbliższe dni, miesiące czy lata, ale los ... Los może popsuć nasze plany w każdym momencie. I za chwilę już może nas nie być. Zatem - dopóki jeszcze jesteśmy na tym padole, to żyjmy jak najlepiej się da :) I koniecznie sięgnijcie po ten REWELACYJNY DEBIUT pani Ilony Ciepał-Jaranowskiej. Polecam z całego serducha!

Joanna to młoda kobieta, która zamiast szykować się do ślubu, musiała pochować swojego ukochanego. Ten śmiertelny wypadek to koniec życia dla Asi. A przynajmniej ona tak czuła. Gdyby nie pomoc i wręcz upierdliwość jej siostry Marty, to Asia chyba nie byłaby w stanie nawet spróbować wrócić do normalności. Dodatkowo groziło jej wypowiedzenie z pracy, a nowy, surowy szef nie...

W powieściach obyczajowych szuka się zwykle wytchnienia, czasem jednak trafiają się takie historie, które czemuś służą i warto, żeby czytelnik/czytelniczka na nie trafili. To tzw. książki drogowskazy, ale nie nakazujące, a sugerujące i podsuwające pewne rozwiązania. Tego rodzaju powieść zaserwowała Ilona Ciepał-Jaranowska, czym zaskarbiła sobie moją wdzięczność.

Jest to opowieść o młodej, szaleńczo zakochanej dziewczynie, której życie zmienia się diametralnie w momencie, kiedy jej ukochany ginie w katastrofie lotniczej. Kobieta nie może poradzić sobie ze stratą, popada w depresję, z której wyciągnąć ją mogą tylko najbliżsi i skrzętnie ukrywana pasja.

Opowieści o stracie, przeżywaniu kolejnych etapów żałoby i smutku, który temu towarzyszy zwykle są bardzo depresyjne i trudne w odbiorze. Ilona Ciepał napisała o tym z taką lekkością i niemal czułością, że lektura nie jest ciężkostrawna i wymagająca. Owszem – wzrusza, daje też do myślenia, zwraca uwagę na fakt, że człowiek po stracie bliskiej osoby może odciąć się od świata, zanurzyć w depresyjnych odmętach własnych myśli i nie chcieć po prostu żyć, ale też daje nadzieję. Nadzieję na wyzdrowienie, powolne ale sukcesywne leczenie ran i dochodzenie do równowagi duchowej i fizycznej.

Autorka zwraca też uwagę na fakt posiadania rodziny czy przyjaciół, którzy po prostu są i w odpowiednim momencie czekają z wyciągniętą dłonią, by pomóc w powrocie do życia sprzed traumatycznych wydarzeń. Skłania tu uwagę czytelników także na zajęcie, które pomoże wyrzucić z siebie złość i frustrację i nie wiedzieć kiedy, może się stać swego rodzaju hobby.

Nie jest to powieść dołująca i depresyjna, choć może się taka wydawać. Ta historia pełna jest promyków nadziei na to, że po każdej burzy wychodzi słońce, trzeba tylko ją przetrwać! Polecam gorąco wszystkim, którzy stracili kogoś bliskiego i nie mogą ruszyć do przodu.

W powieściach obyczajowych szuka się zwykle wytchnienia, czasem jednak trafiają się takie historie, które czemuś służą i warto, żeby czytelnik/czytelniczka na nie trafili. To tzw. książki drogowskazy, ale nie nakazujące, a sugerujące i podsuwające pewne rozwiązania. Tego rodzaju powieść zaserwowała Ilona Ciepał-Jaranowska, czym zaskarbiła sobie moją wdzięczność.

Jest to...

Książka dobrze oddaje to, ile ciężaru niesie ze sobą żałoba. 😖 Lepiej poznajemy nie tylko historię Joanny, ale także otaczających ją ludzi. Każdy z bohaterów zmaga się z innymi problemami, z którymi być może wielu czytelników jest w stanie się utożsamić. Książkę czytało mi się przyjemnie, mimo narracji trzecioosobowej, za którą nie przepadam. 😄 Cała akcja jest żwawa i ciekawa. Koniec pozostawia po sobie sporo niewiadomych, co pozwala na kontynuację historii, lecz, jeśli nic takiego nie będzie miało miejsca, nie uważam, żeby było to problemem. 🥺 Książkę mogę nazwać wciągającą, życiową, a także emocjonalną, choć w moim przypadku obyło się bez łez. 😆 Mogę dodać, że dla mnie osobiście nie do końca zrozumiałe są ostatnie słowa narzeczonego Joanny, wśród których znajduje się "dobranoc". Uważam, że w takiej sytuacji, większość osób chciałoby przekazać "kocham cię". 🤔 Nie zmieniłoby to w książce nic znaczącego, a według mnie byłoby bardziej naturalnym odruchem, ukazującym uczucie, nawet w ostatnich chwilach życia. 😭 Nie jest to jednak coś, co wpływa na moje zdanie ogólne na temat książki. Uważam, że jest warta przeczytania 💛 i na pewno pozostanie w mojej pamięci na długo.

Książka dobrze oddaje to, ile ciężaru niesie ze sobą żałoba. 😖 Lepiej poznajemy nie tylko historię Joanny, ale także otaczających ją ludzi. Każdy z bohaterów zmaga się z innymi problemami, z którymi być może wielu czytelników jest w stanie się utożsamić. Książkę czytało mi się przyjemnie, mimo narracji trzecioosobowej, za którą nie przepadam. 😄 Cała akcja jest żwawa i...