Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Rysowanie w 10 krokach. Koty" to ponad 50 projektów, dzięki którym możemy narysować swoje ukochane koty. Na wstępie krótkie wyjaśnienie jak korzystać z książki. Możemy narysować głowę, oczy, nos lub kota w ruchu albo odpoczywającego, a na koniec jeszcze ulubione rasy.

Co może powiedzieć o tym poradniku osoba taka jak ja, czyli beztalencie jeśli chodzi o rysowanie, malowanie itp? Ano to, że ten poradnik jest naprawdę genialny! Wszystko jest dokładnie opisane krok po kroku, ze zrozumieniem i prostym przekazem co robić i w jaki sposób. Na kolejnych zdjęciach macie mój pierwszy rysunek i później jeszcze dwa inne, które wykonałam krok po kroku. Bez malowania kredkami, ale to jeszcze spróbuję. Jak wyszło, możecie ocenić i przyjmę krytykę na klatę 👍

Ten poradnik to super prezent dla dziecka, które chce rysować ulubione zwierzęta, bo jak wspomniałam wyżej, są jeszcze inne tytuły z tej serii.

Widziałam też, że niektórzy stwarzali piękne rysunki dzięki tej książce, podziwiałam i marzy mi się też tak narysować kota, ale małymi dziesięcioma kroczkami, w swoim tempie. Moja 13 latka też rysowała, i co chwilę ścierała, bo coś jej się nie podoba, a to kreska krzywo... Ale jak siądzie spokojnie to o wiele lepiej jej wychodzi niż mi.

Polecam ten poradnik, jak wspomniałam, to dobry pomysł na prezent, do tego zestaw kredek, ołówki, farbki i dziecko będzie zajęte na dłuższy czas, dorosły również, bo jak zasiadłam, to nie chciałam przerywać.

"Rysowanie w 10 krokach. Koty" to ponad 50 projektów, dzięki którym możemy narysować swoje ukochane koty. Na wstępie krótkie wyjaśnienie jak korzystać z książki. Możemy narysować głowę, oczy, nos lub kota w ruchu albo odpoczywającego, a na koniec jeszcze ulubione rasy.

Co może p...

Rozwiń

Zwiń

"W moim działaniu nie było nic niewłaściwego, żadnej złej intencji, ale mogło nie być zaakceptowane, mogło zostać źle odebrane. Takie kłamstwo na wszelki wypadek, na zapas. Celem nie było zrobienie krzywdy, tylko pragnienie utrzymania spokoju, żeby było dobrze."

Ile to kobiet żyje w małżeństwie tak zwyczajnie? Mają niby idealnego męża, a jednak emocjonalnie odczuwają braki? Co mają zrobić gdy przyjdzie taki moment, że jest szansa może na lepsze, ale wiąże się to z ryzykiem utraty stabilności i rodziny? Na takim rozdrożu jest Hanna, żona Krzyśka i mama dwójki dzieci, która w pewnym momencie poznaje Tomka, mężczyznę, który zdaje się, jest jej drugą połówką, tą na całe życie. Romans kwitnie, ale czy warto iść tą drogą?

"Gdyby dzisiaj było wczoraj" to taki pamiętnik Hanny. Daje się wyczuć w nim, że kobieta sama nie wie czego chce, najlepiej żeby to ktoś podjął decyzję za nią, a ona się dostosuje, tylko że w życiu nie ma tak łatwo. Jestem zdania, że aby wchodzić w jedną relację należy zakończyć poprzednią. Niestety, im dłużej działa się na dwa fronty, tym gorzej dla wszystkich, zawsze ktoś będzie cierpiał. Kiedy w tym są jeszcze dzieci, decyzja jest trudniejsza.

Nie podobało mi się zachowanie kobiety, chciała zjeść ciastko i mieć ciastko. Mam wrażenie, że nieświadomie bawiła się mężem i kochankiem. Ciągle bała się podjęcia ostatecznej decyzji. Czy taką podjęła? Wygrała stabilność czy pożądanie? A może ktoś zdecydował za nią?

Jeśli macie ochotę na życiową historię, kiedy to każda z nas może stanąć przed trudnym wyborem jak Hanna, to zapraszam do lektury. Może komuś pomoże podjąć decyzję dotyczącą swojego związku albo pokaże z czym wiąże się taki romans? Osobiście czekam na kontynuację, bo zakończenie mi się podobało i zaskoczyło.

"W moim działaniu nie było nic niewłaściwego, żadnej złej intencji, ale mogło nie być zaakceptowane, mogło zostać źle odebrane. Takie kłamstwo na wszelki wypadek, na zapas. Celem nie było zrobienie krzywdy, tylko pragnienie utrzymania spokoju, żeby było dobrze."

Ile to kobiet ży...

Rozwiń

Zwiń

"Tutaj. – Dotknęłam klatki piersiowej w okolicy serca. – Tutaj mi została pustka. Taka próżnia. Jak coś czujesz, to czujesz sercem, a ja przestałam czuć nim cokolwiek. I nie próbuj mnie naprawiać, bo poniesiesz porażkę."

Czym jest "Bestia i Bestia"? To inna książka niż znane do tej pory autorstwa Nathalie K. Flower. Jednak tak jak poprzednie historie, jest przepełniona wieloma emocjami. W jednej chwili będziecie się śmiać, w drugiej smucić i złościć, a w następnej płakać. Zawarta w niej nuta romansu jest miłym dodatkiem i pokazuje, że szczęście jest na wyciągnięcie ręki, bez względu na wygląd, bo trzeba najpierw zaakceptować i pokochać siebie na nowo, by móc otworzyć się na drugiego człowieka. Nie zabrakło tu również zbliżeń, które przyjemnie działały na zmysły, a czas oczekiwania podnosił napięcie. Poza tym zaskakuje - podejściem rodziny, roszczeniowym charakterem siostry Hanny, zachowaniem Daniela, i całością. Nie było nudy, było napięcie, ciekawość i ten moment, gdzie nie chcesz i nie potrafisz odłożyć książki dopóki jej nie skończysz czytać.

Jak myślicie, co się stanie z Danielem i Hanną? Czy przeszłość może tak bardzo wpłynąć na przyszłość? Czy da się jeszcze popracować nad sobą i oczekiwać więcej niż tylko dnia swojej śmierci?

Jedni żyją z odmiennością od urodzenia, inni doznają krzywdy, która na długi czas naznacza ich fizycznie i psychicznie. Bywa, że zmagają się z litością, bezczelnymi spojrzeniami, przykrymi słowami. Są oceniani przez pryzmat tego jak wyglądają, a nie jacy są.
Dlaczego tak łatwo przychodzi nam ocena wyglądu zewnętrznego człowieka? Wydajemy wyrok, unikamy, wyśmiewamy. Gdzie otwartość na drugą osobę, wejrzenie w osobowość, chęć poznania bliżej, przyjaźni albo nawet miłości? Czy ktoś się zastanawia nad tym jak czują się ludzie, którym doskwiera jakaś widoczna wada? Przecież są tacy jak my, choć czasem wyglądają inaczej!

"Kiedy doświadczasz takich rzeczy, szczęście przybiera dla ciebie inny wymiar. Jesteś wdzięczny za to, że zasnąłeś, bo dzięki temu mija kolejny dzień przybliżający cię do śmierci, na którą czekasz."

Autorka przez pryzmat Daniela, który można powiedzieć, że swoim wyglądem straszy od urodzenia oraz Hanny, która została oszpecona i zniszczona wewnętrznie, pokazuje niemal walkę z samym sobą i otoczeniem. To bitwa o każdy oddech, o akceptację, o potrzebę bliskości, wsparcie rodziny, o próbę życia normalnie, co niestety nie jest łatwe, bo otoczenie nie zawsze akceptuje i jest otwarte, choć często za takie się uważa. Dzieci potrafią być bezlitosne i wyśmiewać z byle powodu, dlatego tak ważna jest nauka i tłumaczenie, że ludzie na zewnątrz mogą być inni, ale wewnątrz również czują i nie chcą być krzywdzeni.
Polecam wam tę niezwykle życiową powieść ❤️

"Tutaj. – Dotknęłam klatki piersiowej w okolicy serca. – Tutaj mi została pustka. Taka próżnia. Jak coś czujesz, to czujesz sercem, a ja przestałam czuć nim cokolwiek. I nie próbuj mnie naprawiać, bo poniesiesz porażkę."

Czym jest "Bestia i Bestia"? To inna książka niż...

Rozwiń

Zwiń

"Nie pasowała ani do świata sierocińca, ani do świata bogaczy. Była kimś, kto nigdy nie znajdzie sobie miejsca. Jess trafiła w punkt, kiedy nazwała ją "pomyłką".

"Z osoby, z którą Jess nie powinna się zadawać, zmienił się w kogoś, kto mógłby całkowicie pogrzebać jej reputację. Mimo to pragnęła choć raz mieć odwagę zrobić to, co dyktowało jej serce. Dlatego tu przyszła. Ale teraz nie miało to już żadnego znaczenia."

Debiut, który jest po prostu świetny! Autorka wprowadza nas w świat szkoły dla elity, gdzie pieniądz rządzi wszystkim i wyznacza status społeczny. Zabiera nas w miejsce, w którym biedniejszych nie zaszczyca się nawet spojrzeniem, ciało bywa kartą przetargową, a do tego fałsz i sztuczność bije po oczach. To szkoła, w której niemal każdy jest zapatrzony w siebie i idzie do celu po trupach.
Ale... Są też jednostki, które chcą coś osiągnąć swoją nauką i otwierają się na uczucia. Jednak czy warto poddać się sercu w tym podłym otoczeniu gdzie każdy patrzy tylko jak wykorzystać czyjąś słabość?

"Better than you" to historia z punktu widzenia kilku osób, co daje szeroką perspektywę zdarzeń i wiele wątków, które są ciekawie rozbudowane. Przez to wszystko przechodziłam z jednej emocji do drugiej, ze skrajności w skrajność, od śmiechu do złości. To pełen wachlarz różnych postaci, charakterów i niespodziewanych zwrotów akcji. Dla mnie to młodzieżówka, która nie świeci przykładem dobrego zachowania, za to pokazuje jak przetrwać, nie zawsze dokonując dobrego wyboru. Wszak na błędach młody człowiek się uczy, ale czy zawsze wyciągnie odpowiednie wnioski?

Zakończenie mnie bardzo zaskoczyło. Nie sądziłam, że człowiek może się tak nagle zmienić, jak widać jedna chwila może odmienić wszystko. Co z tego wyniknie? A to, że czekam bardzo na kontynuację!

"Nie pasowała ani do świata sierocińca, ani do świata bogaczy. Była kimś, kto nigdy nie znajdzie sobie miejsca. Jess trafiła w punkt, kiedy nazwała ją "pomyłką".

"Z osoby, z którą Jess nie powinna się zadawać, zmienił się w kogoś, kto mógłby całkowicie pogrzebać jej re...

Rozwiń

Zwiń

"Też chciałaby, żeby z czasem było łatwiej, a jednak bardzo się tego bała. Obawiała się, że gdy zacznie normalnie żyć, zniweczy pamięć o Marcinie. Dopóki chowała się za swoim cierpieniem, czuła, że nigdy do tego nie dojdzie. Tylko jak długo można tak żyć?"

Żałoba to temat bardzo trudny. Ciężko nam pogodzić się ze stratą bliskiej osoby, szczególnie gdy jest ona nagła. W takiej sytuacji była Joanna, która straciła ukochanego tydzień przed ślubem. To miał być zwykły lot szkoleniowy, niestety Marcin już nie wrócił. Kobieta zatraca się w ogromnym bólu, wegetuje i nie ma na nic siły. Jedynym ratunkiem jest dla niej malowanie, kiedy to na płótno przelewa swoje uczucia. Jeden obraz jest dla niej szczególnie ważny. Mogłaby tak trwać w letargu, ale życie się o nią upomina, praca nie będzie wiecznie czekać, a siostra Asi robi co może by jakoś ją wesprzeć.

Jaki okaże się powrót do życia? Jakich emocji boi się Joanna? Czy będzie gotowa na to co ma dla niej los?

W tej historii jest ogrom emocji, wylewają się na papier niemal z każdej strony. Przeważa tutaj tęsknota, ból i strach, ale z czasem wychodzi nadzieja. To piękna i jednocześnie trudna opowieść o budzeniu się do życia, o otwieraniu na ludzi i przede wszystkim siebie. Pokazuje jak bardzo jest nam potrzebne wsparcie najbliższych, że przyjaciele potrafią zaskoczyć pomysłem, który może odmienić wszystko. A Jola wpadła na coś genialnego! Był jeszcze Hubert, szef Asi, który również miał za sobą tragedię. Coś się w jego sercu zaczęło budzić gdy Asia była w pobliżu. Jednak w ich wątku czegoś mi zabrakło, zanim się obejrzałam był już koniec książki, została jakaś niepewność i niedosyt.

Tej książki nie da się tak łatwo opisać, ją trzeba przeczytać i poczuć. Może pokazać komuś kto ma ciężki okres w życiu?

"Też chciałaby, żeby z czasem było łatwiej, a jednak bardzo się tego bała. Obawiała się, że gdy zacznie normalnie żyć, zniweczy pamięć o Marcinie. Dopóki chowała się za swoim cierpieniem, czuła, że nigdy do tego nie dojdzie. Tylko jak długo można tak żyć?"

Żałoba to temat bardzo...

Rozwiń

Zwiń

"Czy w jednej chwili, podczas - mogłoby się wydawać - zwyczajnego spotkania, można stracić głowę dla mężczyzny? W dodatku dla takiego, którego - nie licząc pierwszej rozmowy - zna się zaledwie od kilku godzin?"

Mam mały problem z tą historią. Nie porwała mnie tak jakbym chciała, ale nie było też tak bardzo źle. Ciężko mi się pisze o takich książkach.

Może najpierw zwrócę uwagę na plusy? Otóż podobała mi się kreacja bohaterów, a raczej kobiet. Mam na myśli postać Hani i jej przyjaciółki Basi. Dwie tak różne osobowości, które wzajemnie się uzupełniają, wspierają i prowadzą wspólnie biznes jakim jest butik z ekskluzywną odzieżą. Ich przyjaźń jest taka jaka być powinna, szczera, oddana, po prostu prawdziwa. Polubiłam obie kobiety, choć Hania była dla mnie zagadką i bardzo niezdecydowaną kobietą.

Jeśli chodzi o minusy to przede wszystkim irytowało mnie ciągłe przepraszanie Wahida, miałam już tego dość. Zakochany, zabiegał o Hanię, a co do czego tak łatwo uwierzył w kłamstwo... Tempo romansu błyskawiczne. Poza tym nie zauważyłam tu żadnej różnicy kulturowej czy religijnej, zabrakło mi tego marokańskiego świata, zwyczajów. Nie wyczułam żadnej chemii między bohaterami, coś się między nimi działo, ale w moim odbiorze nie było nic.

Taki bajkowy klimat, książę i zwykła kobieta. Lekka lektura na jedno popołudnie by zwyczajnie odetchnąć i nie myśleć. Czytało się szybko, bo autorka ma lekkie pióro. Choć zabrakło mi tego Maroka, to jestem ciekawa jak potoczą się losy Hani i Wahida. Chętnie bym poznała ten inny świat, kulturę i dowiedziała się jak zamierzają oboje to rozwiązać, bo nie będzie im łatwo. Polka i marokański książę to jak ogień i woda.

"Czy w jednej chwili, podczas - mogłoby się wydawać - zwyczajnego spotkania, można stracić głowę dla mężczyzny? W dodatku dla takiego, którego - nie licząc pierwszej rozmowy - zna się zaledwie od kilku godzin?"

Mam mały problem z tą historią. Nie porwała mnie tak jakbym chciała,...

Rozwiń

Zwiń

"Walcia pędziła co tchu przez szeroki pasaż. Ludzie schodzili jej z drogi, zdziwieni nietypowym zjawiskiem, bo tuż za nią truchtało nieporadnie wielkie filcowe serce na szpilkach i wymachiwało ulotką."

"Zrobiłam psa! - zawołała do telefonu, gdy tylko przyjaciółka odebrała połączenie.
- Słucham?
- Facet zamienił się w buldożka!"

Czyż już po tych cytatach macie uśmiech na twarzy? To spodziewajcie się więcej takich akcji, bo autorka przygotowała jeszcze wiele niekonwencjonalnych zagrywek.

"Zemsta Walentynki" nie jest zwykłą komedią kryminalną. To historia, w której magia przeplata się z zagadką uprowadzeń czarownic, okraszona dużą dawką humoru, babskimi problemami sercowymi i szczerej przyjaźni. W tej książce nie ma czasu na nudę, ciągle coś się dzieje, a jedno niedopowiedzenie budzi kolejne kłopoty. Jeszcze w tym wszystkim pojawia się zając zwany Szalonym Szarakiem, zaniki pamięci, ciągła ochota na kapustę i ucieczka przed oprawcami. Sami widzicie jak tu wszystko pędzi!

Autorka stworzyła opowieść, która wciąga od pierwszej strony. Jej poczucie humoru bardzo mi się udzieliło i cieszę się, że czytałam w samotności, bo ktoś z boku patrzył by na mnie jak na wariatkę.

A jeśli chcecie wiedzieć dlaczego na zdjęciu jest bita śmietana, ketchup i cynamon, musicie sięgnąć po tę książkę!

Co czeka Walcię - miłość czy śmierć, bo znalazła się tam gdzie nie powinna? Czy uda wam się rozwikłać zagadkę porwań? Jestem ciekawa czy jak ja pokochacie Walentynę i nie będziecie w stanie oderwać się książki! Przygotujcie sobie chusteczki na otarcie łez ze śmiechu! Polecam ❤️

"Walcia pędziła co tchu przez szeroki pasaż. Ludzie schodzili jej z drogi, zdziwieni nietypowym zjawiskiem, bo tuż za nią truchtało nieporadnie wielkie filcowe serce na szpilkach i wymachiwało ulotką."

"Zrobiłam psa! - zawołała do telefonu, gdy tylko przyjaciółka odebrała p...

Rozwiń

Zwiń

"Czekam. On czeka. Oboje czekamy. Ale na co? Na jaką prawdę? Każde z nas ma jakąś swoją prawdę. Pytanie, czy chcemy się nią podzielić."

Milena i Paula. Dwie zupełnie różne dziewczyny. Milena dość szybko została "zmuszona" by dorosnąć i wziąć odpowiedzialność za swoje czyny i romans z dużo starszym przyjacielem rodziny. Paula ma za sobą tragedię, którą bardzo na nią wpłynęła, nie ufa ludziom, zatrudnia się w dworku i tam poznaje młodego mężczyznę, którego bardzo chce zniechęcić do siebie.
Co łączy ze sobą Milenę i Paulę? Dlaczego jedna odgradza się od ludzi, a druga odnajduje wszystko dopiero w ramionach dojrzałego mężczyzny? Jaki sekret skrywa Paula, a czego dowie się Milena? Jak bardzo zakazane uczucie będzie niszczące?

"Cała ja" jest historią, która udowadnia, że pieniądze nie mają znaczenia, gdy żyje się kłamstwem. Gdzie miłość i wierność? Gdzie uczciwość wobec najbliższych? Jak można żyć z takim ciężarem na swoich barkach przez wiele lat? I wyjawić wszystko w najmniej odpowiednim momencie łamiąc niejedno serce na kawałki?

Autorka pomimo lekkiej formy zwróciła uwagę na potrzebę bliskości, poczucia bezpieczeństwa, dążenia do celu, próbie wybaczenia. Żal i dążenie do pogodzenia się z losem były ciężką gulą do przełknięcia. Nie tego oczekiwali bohaterowie, chcieli być szczęśliwi, ale z kłamstwami już tak bywa... Nie zbudujemy na ich fundamencie nic dobrego.

Spodziewajcie się, że ta historia was zaskoczy i wzbudzi mieszane uczucia. Czytając, zastanawiałam się czy postąpiłabym tak samo? Czy umiałabym oddać coś najbliższe memu sercu i żyć? A może tylko egzystować... Odpowiedzi i dylematy zostawiam wam, przeczytacie to będziecie wiedzieć o czym mówię. Trudne decyzje nigdy nie są proste i nie zawsze takie jakie byśmy chcieli aby były.

"Czekam. On czeka. Oboje czekamy. Ale na co? Na jaką prawdę? Każde z nas ma jakąś swoją prawdę. Pytanie, czy chcemy się nią podzielić."

Milena i Paula. Dwie zupełnie różne dziewczyny. Milena dość szybko została "zmuszona" by dorosnąć i wziąć odpowiedzialność za swoje c...

Rozwiń

Zwiń

"Cholera, naprawdę podniecały mnie słowne utarczki z tym mężczyzną. Jak bardzo musiałam być pokręcona, żeby czerpać satysfakcję seksualną z kłótni z nim?"

"Jedyna kobieta, która wzbudziła moje zainteresowanie, była nietykalna. Była gorsza od jeb@nej heroiny, bo uzależniłem się, zanim w ogóle jej spróbowałem."

Takie wydanie mafii właśnie lubię! Było szybko, ostro, piekielnie gorąco i pełno testosteronu. Zdecydowanie dla czytelników pełnoletnich, bo tu nie ma romantycznego seksu, bywa wulgarnie, a do tego dochodzi handel żywym towarem, prostytucj@, n@rkotyki, porachunki mafijne. Za zdradę płaci się śmiercią z rąk samego Invictusa, przyszłego bossa całej Cosa Nostry, który ma przejąć władzę po ojcu.

W tej całej historii jest Alexandria D'Angelo. Kobieta jak wulkan, inteligentna, z ciętym językiem, która rozniesie faceta w pył. I nie boi się swojego szefa, a powinna, Boss mafii nie odpuści zlekceważenia. Choć kobieta o tym nie wie, jest związana z mafią już od dawna. Coś się szykuje, zemsta wisi w powietrzu, kto może uchronić Lexi? Wokół tej kobiety czuć sekrety, przez co ciągle zastanawiałam się o co chodzi, a napięcie nie odpuszczało. To co się działo między nią a Sebastianem, uff... iskry leciały, bielizna robiła się mokra, a lądowanie było twarde. Ich silne charaktery nie pozwalały na nudę.

"Invictus Boss" skupił na sobie całą moją uwagę. Wciągnął mnie w swój świat, który pod osłoną nocy potrafi zmienić się w koszmar. Genialnie poprowadzona fabuła, nieprzewidywalne zwroty akcji, trochę humoru i dużo zagadek daje nam historię nie do zatrzymania! Przepadłam i chcę już kolejny tom! Polecam 💜

"Cholera, naprawdę podniecały mnie słowne utarczki z tym mężczyzną. Jak bardzo musiałam być pokręcona, żeby czerpać satysfakcję seksualną z kłótni z nim?"

"Jedyna kobieta, która wzbudziła moje zainteresowanie, była nietykalna. Była gorsza od jeb@nej heroiny, bo uzależniłem ...

Rozwiń

Zwiń

"W pobliżu przechadzali się spacerowicze i właściciele psów z podopiecznymi. Mimo to nikt nie zainteresował się moim losem. Nikt nie pochylił się nad nieprzytomnym dzieciakiem leżącym pośród śmieci, które niedawno jeszcze były jego przyborami szkolnymi."

"Coraz częściej myślę o śmierci. Czy to boli? Co się wtedy czuje? Byłoby pięknie nic nie czuć, ani strachu przed kolejnym dniem, ani tej presji, że musisz wziąć kolejny oddech."

Bękart, bo tak od zawsze zwraca się do niego matka, zaczął 1 klasę liceum. Liczył na nowe życie, znajomości, czysta karta. W końcu w podstawówce ciągle był wyśmiewany i poniżany, bo był biedny, chodził w zniszczonych ciuchach, ciągle głodny. Matka go nie kochała, miał dziadka, z którym lubił spędzać czas (z wzajemnością), ale ten lubił sobie wypić i kłusować. Młody nie miał lekko, a liceum nie było takie wspaniałe jak sobie wyobrażał. Nękany przez bogatego chłopaka i jego grupkę, jest na skraju wytrzymałości. Czy ma szansę doczekać sprawiedliwości? Kiedy skończy się jego męka? Gdzie szukać pomocy? Reakcja nauczyciela totalnie zwaliła mnie z nóg!

Ból, niezrozumienie, odrzucenie, brak miłości, samotność, żal, brak pomocy, strach. To pierwsze co przychodzi mi do głowy po przeczytaniu tej książki. Ledwo ponad 170 stron, do tego mały format, a to co się tam dzieje jest okropne. I wiecie co jest jeszcze gorsze? To, że to się dzieje wokół nas... To smutna prawda, zresztą sami zobaczcie na pierwszy cytat, a zapewne coś wam się z ostatnich wiadomości skojarzy.

"Niewinna krew" jest zdecydowanie dla czytelników pełnoletnich! Choć książkę przeczytałam za jednym podejściem, to musiałam robić sobie przerwy. Jest wstrząsająca, okropnie smutna (choć przez chwilę pojawiło się coś dobrego), straszna w swojej prawdziwości oraz przekazie. Dosadna, napisana bardzo dobitnie, bez owijania w bawełnę, by otworzyć oczy na to co się wokół dzieje. Żyjemy w czasach, gdzie ludzie coraz mniej reagują na krzywdę jaka dzieje się dosłownie obok nich! To smutne, tracimy człowieczeństwo.

Samo zakończenie pozostało poniekąd otwarte, są dwie opcje, czytelnik może sobie wybrać pasującą do jego przekonań. Nie jest to prosta decyzja, niesie za sobą uniknięcie kary, kto zasługuje na to bardziej? Gdyby ktoś zareagował na wołanie o pomoc mogłoby być inaczej, jednak gdybanie nic już nie zmieni. Może natomiast zmusić nas do obserwacji i nie bycia obojętnym. Dużo zależy od nas samych jak podobna historia może się zakończyć. Tak samo, albo zupełnie inaczej.

Ta książka trzyma w ciągłym napięciu, przewracałam strony i zastanawiałam się co dalej? Zaczynałam czuć ciarki na plecach, ten strach z chłopaka przechodził na mnie. Czułam w sobie złość na niesprawiedliwość tego świata, na podział ludzi na tych lepszych bogatych i gorszych, bo biednych. Nie wiem czy to się kiedyś zmieni....

Polecam wam tę książkę, może zmieni czyjeś spojrzenie i odmieni czyjś los?

"W pobliżu przechadzali się spacerowicze i właściciele psów z podopiecznymi. Mimo to nikt nie zainteresował się moim losem. Nikt nie pochylił się nad nieprzytomnym dzieciakiem leżącym pośród śmieci, które niedawno jeszcze były jego przyborami szkolnymi."

"Coraz częściej myś...

Rozwiń

Zwiń