Obcy, to ten co odstaje od reszty. Ten którego nie akceptujemy, bo zachowuje się inaczej. Akceptujemy jednakowych. Ktoś kto nie płacze na pogrzebie matki jest odmieńcem. Wszyscy płaczą. Ktoś kto ma inne zdanie niż my jest inny. Odmieniec. Odstaje od przyjętych ogólnie norm. Takiego człowieka można oskarżyć i skazać. Odizolować odmieńca od społeczeństwa. Tu oskarżony o zabójstwo, tak naprawdę sądzony jest za odmienność. Oskarżyciel, brak żalu na pogrzebie zdaje się dawać jako podstawę winy. Skazany zostaje przez ławę przysięgłych nie za zabójstwo, ale tak naprawdę za to że nie płakał na pogrzebie swojej matki. W wyniku procesu morderstwo staje się sprawą drugorzędną. Można by go za to nawet może uniewinnić, ale nie płakał? Co to za człowiek, kreatura. Nie pasuje do naszego społeczeństwa. Wszelkie jego inne postępowania są widziane przez pryzmat żalu za matkę. Wiele tu przemyśleń samego sensu istnienia, szczególnie w obliczu wyroku. Oczekiwanie na karę śmierci. Jaka jest różnica w tym czy umrze się teraz czy za 30 lat. Jeśli potem nie ma nic. Dla ateisty nie powinno być różnicy. To mnie zastanawia, bo jeśli ktoś dochodzi do takiego wniosku, że dalej nie ma już nic i to co przed, nie ma żadnego znaczenia. Moment ów powinien być kresem!

Obcy, to ten co odstaje od reszty. Ten którego nie akceptujemy, bo zachowuje się inaczej. Akceptujemy jednakowych. Ktoś kto nie płacze na pogrzebie matki jest odmieńcem. Wszyscy płaczą. Ktoś kto ma inne zdanie niż my jest inny. Odmieniec. Odstaje od przyjętych ogólnie norm. Takiego człowieka można oskarżyć i skazać. Odizolować odmieńca od społeczeństwa. Tu oskarżony o...