Obcy
- Kategoria:
- literatura piękna
- Seria:
- Proza Światowa
- Tytuł oryginału:
- L'Etranger
- Wydawnictwo:
- Państwowy Instytut Wydawniczy
- Data wydania:
- 2021-04-28
- Data 1. wyd. pol.:
- 2021-04-28
- Liczba stron:
- 185
- Czas czytania
- 3 godz. 5 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788381962308
- Tłumacz:
- Marek Bieńczyk
- Inne
"Obcy" przyniósł Albertowi Camusowi popularność. Stał się bestselerem, czego Camus chyba nie do końca rozumiał, a w każdym razie nie chciał być autorem wyłącznie "Obcego". Chciał nie chciał, w roku 1942 dał światu zwierciadło, w którym może przejrzeć się człowiek. To jedna z książek (nie tylko francuskich czy dwudziestowiecznych, ale książek w ogóle),które są w ciągłym obiegu czytelniczym, to znaczy są nieustannie czytane, interpretowane. Wciąż aktualne, niepokojące. Domagające się kolejnych edycji, kolejnych przekładów. Bohater zagadka, o imieniu Meursault, w którym słychać nazwę znanego burgunda, morderstwo, a także mariaż słońca i morza, z których się zrodził, z którymi się stapia, które przynoszą mu szczęście i zadają cierpienie. I powieść o człowieku uciskanym przez społeczeństwo, o byciu obcym, rzecz o miłości, o zgubnym wpływie promieni słonecznych. I wielu innych sprawach.
Najwyższy czas na książkową premierę nowego polskiego przekładu (po raz pierwszy prezentowanego na łamach „Literatury na Świecie”),który wyszedł spod pióra Marka Bieńczyka.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oceny
Książka na półkach
- 8 445
- 5 825
- 899
- 332
- 108
- 86
- 78
- 77
- 42
- 39
OPINIE i DYSKUSJE
na pewno jest to ciekawe pod względem ukazania tego, jak ludzie opacznie interpretują zachowania, wydając swoje sądy i sądziki i w ogóle jak szybko podążają swoją ścieżką dedukcji. pokazane na przykładzie zabójstwa araba: zostaje zabity arab -> czemu nie francuz? -> oskarżenie o rasizm. ja bym bardziej stawiała na nihilizm, który się wylewa z zapisków. a poza tym obcy kojarzy mi się z iwoną, księżniczką burgundą gombra (stosunek postaci do bohaterów tytułowych narzucający im swoje domysły o nich) i nieznośną lekkością bytu kundery (kundera: współczucie jako współodczuwanie, camus: nie płacz, lecz rozumienie). głowa wypełniona przemyśleniami po takiej lekturze, ale prawdopodobnie w pełnym stopniu z camusem się nie zgadzam i zalecam czynić to samo
na pewno jest to ciekawe pod względem ukazania tego, jak ludzie opacznie interpretują zachowania, wydając swoje sądy i sądziki i w ogóle jak szybko podążają swoją ścieżką dedukcji. pokazane na przykładzie zabójstwa araba: zostaje zabity arab - czemu nie francuz? - oskarżenie o rasizm. ja bym bardziej stawiała na nihilizm, który się wylewa z zapisków. a poza tym obcy kojarzy...
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo to“Obcy” Alberta Camusa to książka, która na pozór prosta, kryje w sobie ogromne pokłady filozoficznych przemyśleń. Camus mistrzowsko przedstawia absurdalność ludzkiej egzystencji i brak sensu w życiu człowieka, zderzając go z surowymi realiami codzienności. Historia Mersaulta, głównego bohatera, jest jednocześnie minimalistyczna i głęboko poruszająca — od jego obojętności wobec życia po momenty konfrontacji z nieuchronnością śmierci.
To nie jest książka pełna wielkich wydarzeń czy nagłych zwrotów akcji, ale właśnie w tej prostocie tkwi jej siła. Camus w mistrzowski sposób zmusza czytelnika do refleksji nad sensem istnienia i miejscem człowieka w świecie, gdzie wszystko wydaje się przypadkowe i bez większego znaczenia.
Dzięki oszczędnemu, ale trafnemu językowi, lektura Obcego pozostawia po sobie wiele do przemyślenia, choć nie każdemu przypadnie do gustu chłodny, zdystansowany styl narracji. Może brakować tu emocjonalnego zaangażowania, ale to właśnie ten dystans idealnie oddaje atmosferę powieści.
“Obcy” Alberta Camusa to książka, która na pozór prosta, kryje w sobie ogromne pokłady filozoficznych przemyśleń. Camus mistrzowsko przedstawia absurdalność ludzkiej egzystencji i brak sensu w życiu człowieka, zderzając go z surowymi realiami codzienności. Historia Mersaulta, głównego bohatera, jest jednocześnie minimalistyczna i głęboko poruszająca — od jego obojętności...
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toWstydzę się, bo nie rozumiem. Nic mi tu nie smakuje. Gość jest poza systemem. To jeszcze chwytam, ale to mało. Są większe teksty o gościu poza systemem. Wstydzę się na tyle, że gdy kończę, czytam od nowa. Córka się śmieje. Mówi "ja też nie bardzo chyba kumam, ale sobie wrócę za kilka lat do tego". Cwaniara. Ja sobie nie wrócę. Za kilka lat będę głupszy od siebie teraz. Inaczej ona. Ja muszę teraz się zachwycić. Dziś. Przed kolacją jeszcze. Albo już nigdy.
Straszne to "nigdy". Camus, piszesz Pan książki, co nie rozumiem. Tylko mnie frustrujesz. Dobrze, że niedługa. Jeszcze raz czytać?
Czytam posłowie Bieńczyka. To rozumiem. To mi leży. Wy rozumiecie "Obcego"? Tylko ja głupi? Czuję się z tym... obco. Nie przyznam się. Dam siedem gwiazdek. Często tak daję. Będzie że załapałem.
Wstydzę się, bo nie rozumiem. Nic mi tu nie smakuje. Gość jest poza systemem. To jeszcze chwytam, ale to mało. Są większe teksty o gościu poza systemem. Wstydzę się na tyle, że gdy kończę, czytam od nowa. Córka się śmieje. Mówi "ja też nie bardzo chyba kumam, ale sobie wrócę za kilka lat do tego". Cwaniara. Ja sobie nie wrócę. Za kilka lat będę głupszy od siebie teraz....
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toW pierwszej części książki poznajemy Meursaulta, który jawi nam się jako osoba, której postawą wobec większości życiowych spraw jest obojętność. Czy może się ożenić? Skoro Marie chce, to naturalnie, może. Ale może się też nie żenić, to przecież bez większego znaczenia. Czy można dosiąść się do stolika, przy którym siedzi? Naturalnie, można. Czy może pan napisać w moim imieniu obraźliwy list? Naturalnie, mogę, dlaczego by nie. W zachowaniu bohatera nie widać poczucia celowości jego życia, jest po prostu zgadzanie się na to, co się zdarzy (choć, jak sam podkreśla "jeśli dobrze się zastanowić, nie byłem nieszczęśliwy").
Ważnym wydarzeniem, które rozpoczyna historię jest pogrzeb matki Meursaulta, która w ostatnim okresie swojego życia przebywała w przytułku. Obserwujemy, jak w tej, zdawałoby się ciężkiej, sytuacji odnajduje się nasz bohater. Drobne na pozór wydarzenia, jak zapalenie papierosa, wypicie zaproponowanej mu kawy czy wyraz twarzy okażą się w późniejszej części historii niezwykle istotnymi kwestiami.
Będąc świadkiem zwyczajnych wydarzeń, czytelnik zaczyna zastanawiać się, to czego w ogóle ma owa opowieść prowadzić, a tu nagle - TRACH! "Można było strzelić lub nie strzelić", a Meursault, zupełnie niespodziewanie strzela. Pozbawia człowieka życia i ze zwyczajnego urzędnika staje się nagle kryminalistą.
Druga część książki, która zawiera przemyślenia bohatera po dokonaniu zbrodni jest zatem znacznie ciekawsza. Sytuacja, w której się znalazł nie wyzwala w nim skrajnych emocji i zdaje się on podchodzić do tego wszystkiego w takim sam sposób, jak wcześniej do swojej codzienności. "Wychodząc, chciałem mu nawet podać rękę, lecz w porę przypomniałem sobie, że zabiłem człowieka".
Finałem powieści jest proces sądowy, w którym oskarżyciele i sędziowie bardziej niż samym aktem zabójstwa wydają się być zbulwersowani odmiennością głównego bohatera, tym, że jego zachowanie wyłamuje się z narzucanych przez społeczeństwo zasad. Idealnie obrazuje tu grzmienie prokuratora tymi słowami: "Owszem, panowie sędziowie będą umieli to ocenić. I dojdą do wniosku, że obcy człowiek może zaproponować kawę, lecz syn powinien jej odmówić, stojąc przed ciałem tej, która dała mu życie".
W pewnym momencie nie sposób zatem nie zgodzić się z pytaniem, jakie zadaje obrońca: "Czy mój klient oskarżony jest w końcu o to, że pogrzebał matkę, czy o to, że zabił człowieka?". Szybko jednak zostajemy sprowadzeni na ziemię jasną odpowiedzią: "Tak, oskarżam tego człowieka o to, że pogrzebał swą matkę, mając serce przestępcy".
Czy jednak Meursault rzeczywiście ma serce przestępcy? Można zapewne snuć różne teorie, dotyczące psychicznych dolegliwości bohatera, skoro aż tak nie przystaje do tego, co większość uważa za normę. Jednak zdaje się, że Albert Camus nie chciał brnąć w tym kierunku i pragnął swą powieścią wyrazić coś szerszego i ukazać absurdyzm jako jedną z możliwych do przyjęcia postaw wobec otaczającego nas świata.
W pierwszej części książki poznajemy Meursaulta, który jawi nam się jako osoba, której postawą wobec większości życiowych spraw jest obojętność. Czy może się ożenić? Skoro Marie chce, to naturalnie, może. Ale może się też nie żenić, to przecież bez większego znaczenia. Czy można dosiąść się do stolika, przy którym siedzi? Naturalnie, można. Czy może pan napisać w moim...
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toTa książka świetnie wpasowała się w mój pobyt na wakacjach, choć klimatem zupełnie nie pasuje do takiego lekkiego, dość swobodnego czasu. Będę wspominała cudowny czas i może kiedyś przeczytam ponownie? Kto wie?
Ta książka świetnie wpasowała się w mój pobyt na wakacjach, choć klimatem zupełnie nie pasuje do takiego lekkiego, dość swobodnego czasu. Będę wspominała cudowny czas i może kiedyś przeczytam ponownie? Kto wie?
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toCzym jest wyobcowanie? Dla jednych to codzienność, dla innych słowo tajemnica. Nie wiedzą jak to jest być taką osobą, nie znają tego uczucia. Ale takich jest niewielu. Prawie każdy człowiek na tej planecie choć raz w życiu poczuł się kiedyś "obco". Może nawet nie wiedziała, że tak się czuł, może myślał, że to coś zupełnie innego. Choroba, niestrawność, złość. Jednak ci co zaznają to uczucie na co dzień wiedzą co oznacza, znają je. Czasami walczą, ale o wiele częściej ignorują, pozwalają mu żyć w sobie.
Do czasu, aż nie będą mogli go znieść tak bardzo, że wybuchną... I nie będzie już odwrotu.
-------------------------------------------------------
"INNY"
Mówię, gdy inni milczą
Milczę, gdy inni mówią
Wychodzę, gdy inni zostają
Zostaję, gdy inni wychodzą
Wiem, gdy inni nie wiedzą
Nie rozumiem, gdy inni rozumieją
Mówię prawdę, gdy inni kłamią
Jestem sobą, gdy inni udają
Jestem, gdy innych nie ma
Nie ma mnie, gdy inni są
Czym jest wyobcowanie? Dla jednych to codzienność, dla innych słowo tajemnica. Nie wiedzą jak to jest być taką osobą, nie znają tego uczucia. Ale takich jest niewielu. Prawie każdy człowiek na tej planecie choć raz w życiu poczuł się kiedyś "obco". Może nawet nie wiedziała, że tak się czuł, może myślał, że to coś zupełnie innego. Choroba, niestrawność, złość. Jednak ci co...
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toPierwsza część dłużyła mi się , nie zachęciła mnie do dalszego czytania natomiast druga szczerze mi się podobała i zapadła w pamięci. Nie sądzę że Camus był dla mnie ale będę dawać mu kolejne szanse. Momenty z pobytu w więzieniu i przemyślenia dotyczące egzekucji bardzo mi się podobały.
Pierwsza część dłużyła mi się , nie zachęciła mnie do dalszego czytania natomiast druga szczerze mi się podobała i zapadła w pamięci. Nie sądzę że Camus był dla mnie ale będę dawać mu kolejne szanse. Momenty z pobytu w więzieniu i przemyślenia dotyczące egzekucji bardzo mi się podobały.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toSzczerość i transparentność głównego bohatera sprawiła, że nie potrafiłem się nie zaangażować emocjonalnie w jego sprawę.
Mój emocjonalny sprzeciw na jego postrzeganie świata nijak nie potrafił przełamać zero-jedynkowych logicznych argumentów.
Jeśli to jest nihilizm egzystencjonalny, to cieszę się że nauczyłem się przeżywać poprzez emocje.
Szczerość i transparentność głównego bohatera sprawiła, że nie potrafiłem się nie zaangażować emocjonalnie w jego sprawę.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toMój emocjonalny sprzeciw na jego postrzeganie świata nijak nie potrafił przełamać zero-jedynkowych logicznych argumentów.
Jeśli to jest nihilizm egzystencjonalny, to cieszę się że nauczyłem się przeżywać poprzez emocje.
Pierwsza książka jaką przeczytałam w życiu :) sentyment
Pierwsza książka jaką przeczytałam w życiu :) sentyment
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toCzytało się świetnie. Napisana płynnie i wprost. Jak na klasyka nie jest trudna, ani ciężko strawna. Zakończenie było najtrudniejsze do zrozumienia. Dużo zaskakuje. Nihilizm wszedł tutaj bardzo mocno, ale kto by się dziwił? Po prostu wow.
Czytało się świetnie. Napisana płynnie i wprost. Jak na klasyka nie jest trudna, ani ciężko strawna. Zakończenie było najtrudniejsze do zrozumienia. Dużo zaskakuje. Nihilizm wszedł tutaj bardzo mocno, ale kto by się dziwił? Po prostu wow.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to