Inspirująca lektura, analiza ważnych wątków w twórczości Didion. Zaglądamy do miasteczka, w którym się wychowała, poznajemy młodzieńcze pasje, nawet zwyczaj prowadzenia dziennika , który zapoczątkowała w wieku 5 lat.
Autorka analizuje styl Joan, jej wyczucie melodii języka, bezwzględne wielokrotne korekty tekstów, zmagania o przyjęcie na Uniwersytet Stanforda. W odróżnieniu do koleżanek po fachu np Evy Bublitz rzadko musiała forsować szklanego sufitu z racji ponadprzeciętnych i szybko uznanych literackich zdolności.
zawsze interesowały mnie wpływy podróży i doświadczeń życiowych na pisarzy, dlatego byłam ukontentowana wątkami, jaki zajmowała się Evelyn Mc Donnell. Jeśli chcemy zapoznać się z nowym dziennikarstwem, pochylić nad twórczością i osobistym życiem Joan, jej związkom z celebrytami lat 60-tych i 70-tych, Joan- ikona stylu, to się nie rozczarujecie.

Inspirująca lektura, analiza ważnych wątków w twórczości Didion. Zaglądamy do miasteczka, w którym się wychowała, poznajemy młodzieńcze pasje, nawet zwyczaj prowadzenia dziennika , który zapoczątkowała w wieku 5 lat.
Autorka analizuje styl Joan, jej wyczucie melodii języka, bezwzględne wielokrotne korekty tekstów, zmagania o przyjęcie na Uniwersytet Stanforda. W...

Z postacią Joan Didion spotkałam się już jakiś czas temu. Jednak nigdy nie sięgnęłam po książki spod jej pióra. Teraz z ręką na sercu mogę powiedzieć, że żałuję i dopiero teraz wiem ile straciłam!

Książka poświęconej jest jednej z największych autorek XX wieku — Joan Didoin. Jest obrazem uczuć, inspiracji jakie na kształtowanie kultury miała wpływ postać Joan. Jest to bardzo intymna relacja z życia Didoin, pełna cennych uwag jakie w obserwowanym dookoła świecie, wyniosła pisarka.

Autorka książki odwiedza liczne miejsca, w których dorastała Joan, rozmawia z jej przyjaciółmi. Chce jak najwięcej dowiedzieć się z prywaty pisarki. W książce znajdziemy sporo odniesień do publikacji, zarówno cytatów jak i rękopisów Diodin.

Tytuł ten jest gratką dla fanów twórczości Joan, ale jestem pewna, że jak trafi do osoby, która wcześniej nie miała doczyneinia z piórem pisarki (jak ja),spowoduje, że sytuacja ta zmieni się w niedalekiej przyszłości!

Z postacią Joan Didion spotkałam się już jakiś czas temu. Jednak nigdy nie sięgnęłam po książki spod jej pióra. Teraz z ręką na sercu mogę powiedzieć, że żałuję i dopiero teraz wiem ile straciłam!

Książka poświęconej jest jednej z największych autorek XX wieku — Joan Didoin. Jest obrazem uczuć, inspiracji jakie na kształtowanie kultury miała wpływ postać Joan. Jest to...

Wiem, wiem - to nie jest typowa biografia.
To jak zaznacza sama autorka na wstępie „eksploracja życia i twórczości Joan Didion”. Od początku wiemy więc, że Evelyn McDonnell będzie tylko na swój sposób obiektywna i jeśli spodziewacie się choć odrobiny krytyki - porzućcie nadzieje.

Co wiec dała mi lektura „Świata według Joan Didion”? Pewność, że czas najwyższy nadrobić „Rok magicznego myślenia”, a potem „Ostatnią pieśń miłosną” (Tracy Daugherty, @osnovapublishing). Następnie przyjdzie czas na kolejny powrót do esejów Didion i spojrzenie na nie z szerszej perspektywy. To cenne wskazówki.

Nie uważam, żeby lektura powyższej książki była kompletną stratą czasu, bo zmusiła mnie ona do przemyśleń dotyczących twórczości Didion. Było tu kilka punktów zaczepienia, kilka ciekawych spostrzeżeń. Niemniej bardziej cenię sobie książki samej Didion i jej spojrzenie na świat niż soczewkę, przez którą patrzymy dzięki McDonnell. I chociaż „Świat według Joan Didion” mogę zaliczyć do małych rozczarowań - niezmiennie sięgać będę po kolejne publikacji Relacji wokół twórczości pisarki.

Po co więc czytać „Świat według Joan Didion”?
Jeśli chcecie poznać bohaterkę tej książki, to ta laurka nie jest według mnie najlepszym wyborem. Jeśli zaś chcecie prześlizgnąć się przez życie Didion, posmakować licznych cytowań twórczości pisarki - sięgnijcie. Dla mnie za wiele było tu samej Evelyn McDonnell w pozycji fanki, a po „prawdziwą” Joan najlepiej sięgać do jej własnych książek.

Wiem, wiem - to nie jest typowa biografia.
To jak zaznacza sama autorka na wstępie „eksploracja życia i twórczości Joan Didion”. Od początku wiemy więc, że Evelyn McDonnell będzie tylko na swój sposób obiektywna i jeśli spodziewacie się choć odrobiny krytyki - porzućcie nadzieje.

Co wiec dała mi lektura „Świata według Joan Didion”? Pewność, że czas najwyższy nadrobić „Rok...

„«Żeby żyć, opowiadamy sobie historie», napisała Didion w «Białym albumie». Przez całą swoją karierę pisarską odkryła, że dokumentowanie i wypowiadanie były jej sposobami na połączenie się ze światem, od którego skłonna była się odcinać. Opowiadając historię śmierci męża i choroby córki, przełamała zaklęcie magicznego myślenia. Słowo po słowie, zdanie po zdaniu, budowała swoją drogę ucieczki.
(...)
«Wieńce brązowieją» , pisała Didion w «Roku magicznego myślenia» , «płyty tektoniczne się przemieszczają, głębinowe prądy suną przed siebie, wyspy znikają, pokoje zostają zapomniane» .
Słowa przetrwają."
•
Kto czytał Joan Didion, wie że była mistrzynią słów. Często pisała bardzo osobiście: zwierzała się ze swojego szaleństwa, z żałoby, z winy, ze swoich miłości i porażek. Było też w niej coś tajemniczego. Drzwi do jej tajemnic próbuje otworzyć w swojej książce Evelyn McDonnell.

Autorka, jak sama napisała, chciała prześledzić dziedzictwo Didion po jej śmierci i zmapować opowieść o jej życiu, odwiedzając miejsca, w których żyła i o których pisała. Nie jest to biografia Didion, raczej notes, za pomocą którego autorka próbowała zapamiętać, czym było dla niej bycie Didion, w różnym miejscu i czasie.

Podobała mi się konstrukcja książki, podział na rozdziały, które są powtarzającymi się motywami - przedmiotów i miejsc, z książek, ale też z życia Didion.
Odczytuję tę opowieść jako portret pisarki oparty na książkach i motywach.

Na plus jest także zwrócenie uwagi na stylistyczne sztuczki Didion, rozbudowane zdania, punktowane zdaniami krótkimi, charakterystyczne łączniki, głos w pierwszej osobie, zdystansowane uwagi itd.

Najmniej podobało mi się jak autorka pisała o samej sobie. Chyba najsłabszy był rozdział, w którym McDonnell opisywała swój pobyt w ulubionym hotelu Didion, relacje, co sama tam robiła, jaką piła latte itp. Zdecydowanie wolałam czytać o życiu Didion, a nie życiu McDonnell.

Wydaje mi się, że będzie to bardzo ciekawy przewodnik po twórczości Didion, dla osób, które jeszcze jej nie znają.

Za egzemplarz dziękuję @wydawnictworelacja

@wschod_bug

„«Żeby żyć, opowiadamy sobie historie», napisała Didion w «Białym albumie». Przez całą swoją karierę pisarską odkryła, że dokumentowanie i wypowiadanie były jej sposobami na połączenie się ze światem, od którego skłonna była się odcinać. Opowiadając historię śmierci męża i choroby córki, przełamała zaklęcie magicznego myślenia. Słowo po słowie, zdanie po zdaniu, budowała...

Ciekawie opowiedziana historia o życiu Joan Didion. Autorka nie posłużyła się chronologią, a słowami kluczami, które w w sposób wieloaspektowy pokazały postać tej doskonałej pisarki i dziennikarki.

Ciekawie opowiedziana historia o życiu Joan Didion. Autorka nie posłużyła się chronologią, a słowami kluczami, które w w sposób wieloaspektowy pokazały postać tej doskonałej pisarki i dziennikarki.

Jaka jest Wasza ulubiona pisarka?

Gdybym to pytanie zadał w USA, prawdopodobnie w większości otrzymałbym odpowiedź: Joan Didion. “Świat według Joan Didion” Evelyn McDonnell wydana została niedawno w Polsce i można zastanowić się: czy ta książka zachęci do sięgnięcia po książki amerykańskiej legendy? Moim zdaniem tak. Czy zaciekawi historią Didion polskich czytelników? To zależy.

Trzeba bowiem wiedzieć, że “Świat według Joan Didion” nie jest biografią amerykańskiej pisarki. McDonnell już na samym początku swojej książki zdradza, jaka intencja przyświecała jej przy pisaniu. “Chciałam prześledzić dziedzictwo Didion po jej śmierci i zmapować opowieść o jej życiu, odwiedzając miejsca, w których żyła i o których pisała”. W podziękowaniach natomiast McDonnell zdradziła, że wizja przewodnika po życiu autorki nie była jej, a redaktorki, z którą współpracowała.

I niestety konsekwencje tych dwóch faktów (szczególnie tej wizji) odbiły się na całości książki. Chociaż nie jest to biografia Didion, dostajemy sporo szczegółów z jej życia. Chociaż McDonnell odwiedza miejsca ważne dla autorki “Dryfując do Betlejem”, to jej prywatne rozważania na temat tego co widzi, są po prostu nudne. Mało tego, jeśli dodamy do tego przedstawienie historii rodziny Didion i Stanów Zjednoczonych z jej lat życia, dogłębne ukazanie Kalifornii, nakreślenie sytuacji na rynku mediów w USA w latach 60. XX wieku i skostniałej patriarchalnej struktury, to mamy tu praktycznie wszystko. I ta zupa ze wszystkich składników szczególnie dla fanów Didion może okazać się ciężkostrawna.

Ci jednak, którzy o amerykańskiej autorce wiedzą niewiele i w dodatku są zainteresowani pisaniem, momentami - tak jak ja - będą tę książkę nawet przepisywać. Można bowiem ze “Świata według Joan Didion” wyciągnąć ciekawe szczegóły dotyczące pracy nad warsztatem pisarskim, tworzenia języka opowieści, ulepszania tekstu i tym, jak swoje słabości zmienić w największą siłę.

Niestety cytaty z tej książki wypisywałem tylko na początku, bo jako całość jest to książka nierówna, przegadana, ze słabą redakcją. Polecam tym jeszcze niezapoznanym z twórczością Didion.

Jaka jest Wasza ulubiona pisarka?

Gdybym to pytanie zadał w USA, prawdopodobnie w większości otrzymałbym odpowiedź: Joan Didion. “Świat według Joan Didion” Evelyn McDonnell wydana została niedawno w Polsce i można zastanowić się: czy ta książka zachęci do sięgnięcia po książki amerykańskiej legendy? Moim zdaniem tak. Czy zaciekawi historią Didion polskich czytelników? To...

Joan Didion - twórczość tej niezwykłej Autorki po raz pierwszy miałam okazje poznać w ubiegłym roku. To był zachwyt od pierwszych zdań, mimo że żadna z jej książek, które dotychczas przeczytałam, nie należy do łatwych lektur. Jej styl jest bardzo osobisty, opowiada o swoich szaleństwach, miłościach, żałobie i porażkach. A przy tym jest w niej coś tajemniczego, nieodkrytego i nieoczywistego. Pełna sprzeczności - skromna kobieta, która prowadziła wybitnie publiczne życie. A „słowa” były dla niej świętością i nie rzucała ich na wiatr. Żadne jej zdanie nie jest przypadkowe, starannie dobierała wyrazy, cedziła, ważyła ich znaczenie.
•
Evelyn McDonnell bardzo skrupulatnie przeanalizowała życiorys Joan. Ze smakiem, ale bez zbędnego lukru przybliża Czytelnikom wydarzenia, które ją ukształtowały, które miały wpływ na jej powieści i na to jaką kobietą była.
Autorka włożyła ogrom pracy i czasu aby przygotować tak obszerny i wartościowy materiał na temat jednej z najbardziej wpływowych pisarek i dziennikarek XX wieku.
•
Dla mnie to była niesamowita uczta, z zapartym tchem przewracałam kolejne karty tej biografii, zafascynowanie mieszało się ze smutkiem i współczuciem. Tak jak pisała Joan „Żeby żyć opowiadamy sobie historie” i tak właśnie Evelyn opowiedziała nam wspaniałą słodko-gorzką historię, dzięki której Joan będzie wiecznie żywa w naszej pamięci.
•
Polecam każdemu kto tak jak ja jest fanem twórczości Joan Didion i każdemu kto jeszcze nie miał okazji sięgnąć po jej dzieła. W obu przypadkach ta książka rozjaśni pewne zagadnienia i pozwoli zrozumieć jej pisarstwo.
To pierwsza biografia, która wywarła na mnie tak duże wrażenie. A Joan jest pierwszą kobietą, która pokazała że można się wypowiadać bez uników, wahań, bez zbędnej uprzejmości i poetyzowania.
Natchnęła całe pokolenia aby stawały się bardziej uważnymi obserwatorami świata.

Joan Didion - twórczość tej niezwykłej Autorki po raz pierwszy miałam okazje poznać w ubiegłym roku. To był zachwyt od pierwszych zdań, mimo że żadna z jej książek, które dotychczas przeczytałam, nie należy do łatwych lektur. Jej styl jest bardzo osobisty, opowiada o swoich szaleństwach, miłościach, żałobie i porażkach. A przy tym jest w niej coś tajemniczego, nieodkrytego...

2023 rok zakończyłam z biografią Joan Didion, słynnej amerykańskiej eseistki, która zmarła kilka lat temu. Nazwisko pisarki prawdopodobnie obiło Wam wcześniej się o uszy, a jeśli nie to być może kojarzycie ten cytat: „Żeby żyć, opowiadamy sobie historie”. To właśnie Joan Didion.

W tej niekoniecznie obszernej książce Evelyn McDonnel, pasjonatka twórczości Didion, analizuje życie autorki „Białego albumu”. Robi to jednak, jak uprzedza na początku, bardzo subiektywnie, dodając wiele odniesień do własnego życia. W ten sposób otrzymujemy coś swobodniejszego niż zwykła biografia. McDonnel wybiera i rozwija to, co najbardziej ją interesuje – pojawia się więc sporo uwag o stylu eseistki, jej działalności pisarskiej w kontekście feminizmu, jej przełomowego miejsca w literaturze… Autorka nie pomija jednak niewygodnych kwestii, które także są częścią wizerunku Didion.

W ten sposób otrzymujemy ciekawy portret amerykańskiej pisarki – drobnej, cichej kobiety, której słowa niosły się z ogromną mocą; uprzywilejowanej pisarki, mającej upodobanie do luksusu; kobiety, która potrafiła przebić się przez szklany sufit, a jednocześnie nastawionej bardzo sceptycznie do ówczesnych feministek.

Ciekawa, choć miejscami nierówna książka. Zachęciła mnie do dowiedzenia się na temat Didion czegoś więcej, więc polecam!

2023 rok zakończyłam z biografią Joan Didion, słynnej amerykańskiej eseistki, która zmarła kilka lat temu. Nazwisko pisarki prawdopodobnie obiło Wam wcześniej się o uszy, a jeśli nie to być może kojarzycie ten cytat: „Żeby żyć, opowiadamy sobie historie”. To właśnie Joan Didion.

W tej niekoniecznie obszernej książce Evelyn McDonnel, pasjonatka twórczości Didion, analizuje...

„świat według joan didion” to biograficzna podróż przez pisarstwo jednej z najsłynniejszych twórczyń XX wieku. całość osadzona między esejem a gawędą pospiesznie kreśli portret joan, obrazując jej życie detalami. autorka przygląda się kluczowym elementom jej stylu, stara się rozszyfrować intencje, jakie stały za powstawaniem kolejnych tekstów didion i wskazać najważniejsze dla jej twórczości wątki - macierzyństwo, stratę czy ambicję. narracja biegnie tu dwutorowo: z jednej strony omawiając samą postać sławnej pisarki, a z drugiej pieczołowicie przyglądając się jej warsztatowi. tym samym dostajemy obraz didion jako kobiety, która przez pisanie o własnych doświadczeniach pragnęła dostarczyć światu sygnał do współodczuwania ludzkich doświadczeń i chęci empatyzowania z nimi.

jednocześnie ta książka to świadek wpływu, jaki joan didion miała na autorkę jako pisarkę. już w początkowych rozdziałach dostajemy od niej sygnał, że jej sposób opisywania tej postaci będzie stronniczy, naznaczony próbą uchwycenia geniuszu literackiego i czerpania z niego na rzecz własnego warsztatu. pojawia się pełno wartościujących określeń, nieco egzaltacji, w końcu - pewna niezgoda i nieumiejętność pogodzenia się z niewygodnymi faktami o didion, np. dotyczącymi jej luksusowego życia czy egzystowania w oderwaniu od pojęcia klasowości. bogata w cytaty z książek sławnej pisarki narracja skutecznie podkręca apetyt na jej bliższe poznanie, ale dla osób już zaznajomionych z jej postacią czy dorobkiem nie będzie to lektura przełomowa.

„świat według joan didion” to biograficzna podróż przez pisarstwo jednej z najsłynniejszych twórczyń XX wieku. całość osadzona między esejem a gawędą pospiesznie kreśli portret joan, obrazując jej życie detalami. autorka przygląda się kluczowym elementom jej stylu, stara się rozszyfrować intencje, jakie stały za powstawaniem kolejnych tekstów didion i wskazać najważniejsze...

Niektórzy znawcy Joan Didion mogą stwierdzić - po co im biografia Didion, skoro praktycznie wszystkiego można się o niej dowiedzieć z jej książek. Ja na pewno uważam, że w jej temacie zawsze będzie wiele do opowiedzenia. Dlatego też z wielką ciekawością i szerokim zainteresowaniem sięgnęłam po ten tytuł.

Autorka nie skupia się na suchych faktach, analizuje ona raczej to niektóre elementy z życia Didion, jak i jej samą twórczość. Wyjaśnia po części fenomen Joan. Jest to w szczególności pomocne dla osób, które być może nie do końca wiedzą dlaczego jest ona tak ikoniczną postacią. Bo tego z pewnością nie można odmówić Didion.

Momentami niestety miałam jednak nieodparte wrażenie, że jest to biografia napisana przez sporą fankę. Nie chodzi mi o to, że McDonnell nie wyrażała krytyki nad pewnymi elementami, bo nie tędy droga. Osobiście lubię, kiedy autor pisząc biografię zachowuje większą neutralność. Tutaj czasem podczas zachwytów autorki biografii nad Didion, albo nad porównaniami swojego życia do życia Didion, zdarzyło mi się przewrócić oczami, ale być może nie każdy zwróci na to uwagę.
Poza tym naprawdę brakowało mi większej ilości zdjęć. Uważam, że archiwalne fotografie dodają wiele. Tutaj było kilka zdjęć, ale liczyłam na więcej.

Mimo wszystko uważam, że całość czytało się naprawdę przyjemnie. McDonnell analizuje dane fragmenty publikacji i odnosi je do życia Didon. Śledzi jej życie jako autorki, czyli wszystkiego co obraca się wokół pisania i elementów kariery Didion. Dodatkowo Evelyn McDonnell dodaje wspomnienia od osób, które znały Didion, co poszerza kontekst.

Uważam, że było to całkiem dobre uzupełnienie informacji o Didion i mojego spojrzenia na jej karierę. Po tej lekturze upewniłam się w tym, nie przepadam za samą Didion, natomiast naprawdę uwielbiam jej twórczość. Jej sposób pisania, ta intymność, opisywanie wszystkiego co się wokół niej działo społecznie, politycznie w większości bardzo mi się podoba. Ostatecznie, więc cieszę się że miałam okazję przeczytać tę biografię.

Niektórzy znawcy Joan Didion mogą stwierdzić - po co im biografia Didion, skoro praktycznie wszystkiego można się o niej dowiedzieć z jej książek. Ja na pewno uważam, że w jej temacie zawsze będzie wiele do opowiedzenia. Dlatego też z wielką ciekawością i szerokim zainteresowaniem sięgnęłam po ten tytuł.

Autorka nie skupia się na suchych faktach, analizuje ona raczej to...