Książka napisana łatwym językiem, szybko przeczytałam. Teresa miała ciekawe życie i wiele szczęścia ,bo na swojej drodze spotykała życzliwych ludzi miała też zaradną matkę która jej bardzo pomogła. Kolorowe życie i zawsze spadała na cztery łapy jedyne co jej nie wyszło to macierzyństwo nie chcę oceniać, ale wniosek jest prosty nie każda kobieta nadaje się na matkę.

Książka napisana łatwym językiem, szybko przeczytałam. Teresa miała ciekawe życie i wiele szczęścia ,bo na swojej drodze spotykała życzliwych ludzi miała też zaradną matkę która jej bardzo pomogła. Kolorowe życie i zawsze spadała na cztery łapy jedyne co jej nie wyszło to macierzyństwo nie chcę oceniać, ale wniosek jest prosty nie każda kobieta nadaje się na matkę.

Historia życia kobiety. Jak zwykle porusza mnie porzucenie dziecka. Nie chcę oceniać. Trudne losy. Barwne losy. Nie sięgnęłabym ponownie.

Historia życia kobiety. Jak zwykle porusza mnie porzucenie dziecka. Nie chcę oceniać. Trudne losy. Barwne losy. Nie sięgnęłabym ponownie.

Bohaterka tej książki urodziła się w latach trzydziestych ubiegłego wieku. Obecnie ma 94 lata. Snuje opowieść o swoim życiu. Wojnę przeżyła w Gdyni, do czasów wejścia Sowietów wraz z matką żyły raczej spokojnie. Bardzo młodo wstąpiła w związek małżeński, urodziła syna, którego wychowywała jej matka. Już jako rozwódka zaczęła prowadzić życie, o jakim marzyła. Wyjazd do Zakopanego, zabawy, a potem autorka wyruszyła w świat. Mieszkała i pracowała w wielu krajach, m.in. Jordanii, Libanie, Grecji, Emiratach Arabskich. Przeżyła mnóstwo przygód, łamała serca wielu mężczyzn, była osobą bardzo bogatą. Po 48 latach wróciła do Polski, gdzie znalazła się w schronisku dla bezdomnych. Oczywiście znalazła ludzi, którzy jej pomogli i teraz żyje, otoczona przyjaciółmi.
Nie można jednoznacznie odnieść się do p. Teresy. Zachwyca jej niesamowita energia, odwaga, branie z życia wszystkiego co najlepsze. Rozrywki, życie w luksusie, poznanie świata, brylowanie w towarzystwach śmietanki towarzyskiej...

Ciąg dalszy recenzji na:

https://www.facebook.com/photo/?fbid=917928043463315&set=a.530574235532033

Bohaterka tej książki urodziła się w latach trzydziestych ubiegłego wieku. Obecnie ma 94 lata. Snuje opowieść o swoim życiu. Wojnę przeżyła w Gdyni, do czasów wejścia Sowietów wraz z matką żyły raczej spokojnie. Bardzo młodo wstąpiła w związek małżeński, urodziła syna, którego wychowywała jej matka. Już jako rozwódka zaczęła prowadzić życie, o jakim marzyła. Wyjazd do...

Barwna kobieta z wieloma przeżyciami, chociaż niektóre momenty opisane ogólnikowo stąd taka ocena.

Barwna kobieta z wieloma przeżyciami, chociaż niektóre momenty opisane ogólnikowo stąd taka ocena.

Pierwszy raz zobaczyłam Teresę Godlewską dzięki przypadkowo obejrzanemu na Fb filmikowi. Filmik ten przedstawiał krótką rozmowę Filipa Chajzera z Panią Teresą. Dziennikarz był rozmówczynią zauważalnie zauroczony, jak chyba wszyscy, którzy mieli okazję oglądnąć ich krótką rozmowę. W tym ulicznym wywiadzie przyszła Autorka „66 powodów do szczęścia” opowiedziała kilka słów o swoim niezwykłym życiu. Niezwykłym, bo ja przynajmniej do tej pory nie słyszałam, żeby ktoś wykonywał w swoim życiu tyle zawodów, odwiedził 66 krajów świata, w kilkunastu z nich mieszkał... Miałam również przyjemność wziąć udział w spotkaniu on line z Autorką książki, zorganizowanym przez Wydawnictwo Harde z okazji premiery książki. Pani Godlewska okazała się wspaniałą rozmówczynią, z wdziękiem, niezwykle barwnie i ciekawie opowiadała o swoim nietuzinkowym życiu, o setkach przygód, podróżach, zawirowaniach losu. Wtedy to postanowiłam kupić książkę jej autorstwa, aby dzięki spisanym w niej wspomnieniom zwiedzić ogromny kawał świata i zobaczyć go oczami Pani Teresy.

Teresa Godlewska urodziła się w Druskiennikach w 1931 roku. Jej mama zadbała o edukację Tereski, dziewczynka już od najmłodszych lat biegle posługiwała się językiem niemieckim, angielskim i francuskim. Wojnę i związane z nią traumy przeżyła wraz z mamą i guwernantką w Gdyni. Już w wieku 17 lat wyszła za mąż, urodziła synka, ale jej małżeństwo szybko się rozpadło. W 1968 roku Autorka pozostawiła synka pod opieka mamy i wyruszyła w świat szukać lepszego życia, wolności i nowych możliwości. W libańskim Bejrucie omal nie trafiła do Haremu, w Jordanii pracowała dla The American Cultural Center, w Sudanie na plantacji bawełny, w Etiopii na plantacji kawy. Na Cyprze była zawodową tancerką, w Iraku prawie wyszła za mąż za francuskiego arystokratę, w Turcji pracowała dla domu mody Beymen, a następnie przeniosła się do Zjednoczonych Emiratów Arabskich i w Dubaju, gdzie prowadziła sklepy oraz galerię sztuki. Tam, niestety, zbankrutowała i została bez środków do życia. Postanowiła wrócić do Polski, ale tu już nikt na nią nie czekał. Syn, z którym Pani Teresa przez lata nie miała kontaktu, mieszka za granicą. Zerwanych lata temu więzi nie udało się naprawić. Z uwagi na brak środków finansowych, Pani Teresa trafiła do warszawskiego ośrodka dla bezdomnych. Jednak i w tej trudnej sytuacji, po raz kolejny, los się do niej uśmiechnął i pozwolił „stanąć na nogach”. W chwili obecnej Pani Godlewska, mimo 93 lat, nadal pracuje zawodowo, jest tłumaczką w kancelarii prawnej. Kancelaria ta zapewnia jej również mieszkanie. W najbliższej przyszłości Autorka ma zamiar napisać i wydać swoją drugą książkę.
Sama książka niestety mnie nieco rozczarowała. Po pierwsze, była za krótka, a czytając każdą kolejną jej stronę, nie udało mi się „zachłysnąć” barwnym życiem Autorki. „66 powodów do szczęścia” to bardziej streszczenie najważniejszych wydarzeń i wymienienie miejsc, które odwiedziła Pani Teresa. Zabrakło mi tu opisów tych egzotycznych dla większości czytelników miejsc, nie czułam ich klimatu, zapachów i smaków... Mimo to, przyznam się szczerze, książkę pochłonęłam w jeden wieczór, z ciekawością prześledziłam koleje losów Autorki.
Podziwiam Panią Teresę za jej elegancję, wdzięk, światły umysł i pewność siebie. Ale nie jestem przekonana, czy chciałabym przeżyć swoje życie tak jak ona. Brak stałego miejsca do życia, liczne romanse, zerwane relacje z rodziną – to chyba nie moja droga życiowa. Jednak każdy powinien wybrać sam ścieżkę swojego losu tak, aby nie żałować podjętych decyzji.
Pani Teresa jest jak kotka, całe życie jest niezależna, a po każdym upadku spada na „cztery łapy”. Bezsprzecznie do takiego życiowego farta przyczyniła się do tego jej pracowitość, posiadane umiejętności i wiara w swoje możliwości. Autorka swoim przykładem pokazuje, że jeżeli się czegoś bardzo pragnie i działa w kierunku, aby to osiągnąć, to na pewno się to spełni.
Jeżeli macie ochotę poznać niezwykłą kobietę i jej nietuzinkowe życie, zapraszam do lektury.

Pierwszy raz zobaczyłam Teresę Godlewską dzięki przypadkowo obejrzanemu na Fb filmikowi. Filmik ten przedstawiał krótką rozmowę Filipa Chajzera z Panią Teresą. Dziennikarz był rozmówczynią zauważalnie zauroczony, jak chyba wszyscy, którzy mieli okazję oglądnąć ich krótką rozmowę. W tym ulicznym wywiadzie przyszła Autorka „66 powodów do szczęścia” opowiedziała kilka słów o...

Widziałem rozmowę z panią Teresą w programie śniadaniowym, wtedy wydała się bardzo ciekawą i intrygującą osobą.
Lektura tej książki diametralnie zweryfikowała mój pogląd.

Widziałem rozmowę z panią Teresą w programie śniadaniowym, wtedy wydała się bardzo ciekawą i intrygującą osobą.
Lektura tej książki diametralnie zweryfikowała mój pogląd.

Książka bardzo mnie wciągnęła. Jest napisana potoczystym językiem i szybko ją się czyta. Myślę, że na życie Pani Teresy bardzo duży wpływ miały jej przeżycia wojenne. Była to dla mnie ciekawa lektura. Książka ta niesie przesłanie, że nigdy nie można się poddawać.

Książka bardzo mnie wciągnęła. Jest napisana potoczystym językiem i szybko ją się czyta. Myślę, że na życie Pani Teresy bardzo duży wpływ miały jej przeżycia wojenne. Była to dla mnie ciekawa lektura. Książka ta niesie przesłanie, że nigdy nie można się poddawać.

Niesamowita historia, wprost niewyobrażalna. Książka mnie wciągnęła i przeczytałam ją jednym tchem. Szkoda tylko, że skończyła się tak szybko. Mam wrażenie, że pod koniec akcja za bardzo przyspieszyła i nie poznaliśmy całości tak dobrze jakbyśmy chcieli, a bardzo szkoda.
Chętnie poznałabym dokładniej te niesamowite historie z życia Pani Teresy.

Niesamowita historia, wprost niewyobrażalna. Książka mnie wciągnęła i przeczytałam ją jednym tchem. Szkoda tylko, że skończyła się tak szybko. Mam wrażenie, że pod koniec akcja za bardzo przyspieszyła i nie poznaliśmy całości tak dobrze jakbyśmy chcieli, a bardzo szkoda.
Chętnie poznałabym dokładniej te niesamowite historie z życia Pani Teresy.

Mam niedosyt. Chciałabym z panią Teresą poprzebywać trochę dłużej. Kilka wątków aż prosi się o rozwinięcie i pogłębienie tematu,. Ale ogólnie była to bardzo przyjemna lektura, przełamująca stereotypy na temat starości, dającą nadzieję, że nawet z najtrudniejszej sytuacji jest jakieś wyjście.

Mam niedosyt. Chciałabym z panią Teresą poprzebywać trochę dłużej. Kilka wątków aż prosi się o rozwinięcie i pogłębienie tematu,. Ale ogólnie była to bardzo przyjemna lektura, przełamująca stereotypy na temat starości, dającą nadzieję, że nawet z najtrudniejszej sytuacji jest jakieś wyjście.