Świetna książka o chorobie, żałobie i o... jedzeniu. Warto!

Świetna książka o chorobie, żałobie i o... jedzeniu. Warto!

Mimo trudnej tematyki, jest to książka pełna ciepła i nadziei. Dobrze się czytało. Pozytywne zaskoczenie!

Mimo trudnej tematyki, jest to książka pełna ciepła i nadziei. Dobrze się czytało. Pozytywne zaskoczenie!

„Wydawało mi się, że świat został podzielony na dwie kategorie ludzi – tych, którzy odczuwali ból, oraz tych, których dopiero to czekało”

"Płacząc w H Mart" to wzruszająca opowieść o miłości, żałobie i poszukiwaniu własnej tożsamości. Autorka przeplata wspomnienia z dzieciństwa z przeżyciami z dorosłego życia, ukazując jak ważna rola kultury i tradycji może odgrywać w naszym życiu.

Jest to historia o relacji matki i córki. To intymna opowieść o chorobie, śmierci i żałobie ale i o nieodpowiednich słowach nie wypowiedzianych na czas czy trudnych emocjach przeżywanych w obliczu niełatwych wyborów. Wszystko to splata się z kulinarnymi opowieściami o różnorodnych koreańskich potrawach, które stają się symbolem więzi rodzinnej i spoiwem, które je łączy. Co warto zaznaczyć opisów jedzenia i kuchni koreańskiej jest tak dużo, iż jednych to zaciekawi, a innych znudzi.

Książka skłania do refleksji nad tym, jakie dziedzictwo kulturowe i osobiste pragniemy zachować, jakie wartości są dla nas najważniejsze i jak ważne jest docenianie chwili obecnej oraz relacji z najbliższymi. To poruszająca historia o przezwyciężaniu bólu i trudności jakie przynosi nam życie. To również niezwykle szczery i bez zbędnego upiększania opis walki z nieuleczalnym nowotworem. Co istotne nie brakuje w tej powieści szczerej samokrytyki, poczucia winy, ale też zrozumienia dla siebie i popełnianych przez siebie błędów.

"Płacząc w H Mart" to książka, która porusza serce i umysł, pobudza do refleksji nad własnym życiem i relacjami z najbliższymi. Michelle Zauner pokazuje, jak ważne jest życie w zgodzie z sobą i ze swoimi korzeniami, nawet w obliczu trudności i straty. Na pewno nie jest to łatwa lektura i z pewnością także nie dla wszystkich.

„Wydawało mi się, że świat został podzielony na dwie kategorie ludzi – tych, którzy odczuwali ból, oraz tych, których dopiero to czekało”

"Płacząc w H Mart" to wzruszająca opowieść o miłości, żałobie i poszukiwaniu własnej tożsamości. Autorka przeplata wspomnienia z dzieciństwa z przeżyciami z dorosłego życia, ukazując jak ważna rola kultury i tradycji może odgrywać w...

Gdyby to była fikcja, to byłaby dla mnie niewarta poświęconego czasu, bo ani forma ani treść mnie nie porwały. Skoro jednak to swego rodzaju przeżywanie żałoby przez rzeczywista osobę, to nie podlega to mojej ocenie. Generalnie się nie nudziłam, a zostałam skłoniona do myślenia o własnych rodzinnych relacjach. Największym jednak zaskoczeniem był motyw kulinarny (jestem fanem),który jednak kilkukrotnie doprowadził mnie do rozżalenia nad niesprawiedliwością tego świata, każącą mi jeść golonkę zamiast sercowek. Przydałyby się na końcu zamiast przypisów-przepisy.

Gdyby to była fikcja, to byłaby dla mnie niewarta poświęconego czasu, bo ani forma ani treść mnie nie porwały. Skoro jednak to swego rodzaju przeżywanie żałoby przez rzeczywista osobę, to nie podlega to mojej ocenie. Generalnie się nie nudziłam, a zostałam skłoniona do myślenia o własnych rodzinnych relacjach. Największym jednak zaskoczeniem był motyw kulinarny (jestem...

Zacznijmy od tego, że nie każdemu ta książka przypadnie do gustu. Nie zaznajomiłam się wcześniej z żadnymi recenzjami i spodziewałam się czegoś znacznie lżejszego. Autorką, a jednocześnie główną bohaterką jest Michelle Chongmi Zauner- Amerykanka koreańskiego pochodzenia, znana jako wokalistka zespołu Japanese Breakfast. Ta książka to zapiski wspomnień po jej nieżyjącej matce i wyraz tęsknoty za własnymi korzeniami. Michelle odnajduje pocieszenie w gotowaniu koreańskich potraw, które przypominają jej o przeszłości. Dlatego w książce pojawia się wiele opisów tradycyjnej kuchni Koreańskiej.
Zdeczydowanie książka warta polecenia, wzruszająca i szczera.

,,Płacząc w H Mart" zostanie niebawem zaadoptowane na film przez wytwórnię MGM's Orion Pictures.

Zacznijmy od tego, że nie każdemu ta książka przypadnie do gustu. Nie zaznajomiłam się wcześniej z żadnymi recenzjami i spodziewałam się czegoś znacznie lżejszego. Autorką, a jednocześnie główną bohaterką jest Michelle Chongmi Zauner- Amerykanka koreańskiego pochodzenia, znana jako wokalistka zespołu Japanese Breakfast. Ta książka to zapiski wspomnień po jej nieżyjącej...

Pomimo ciężaru w postaci choroby, konfliktów pokoleniowych, kłótni, niedopasowania, surowości dzieciństwa i umierania, książka jest z gatunku tych dających nadzieję. Jest to więc całkiem skuteczny odpowietrznik w tym porąbanym świecie. Do tego fajnie, ciepło i bez dramatyzmu spisany.

Pomimo ciężaru w postaci choroby, konfliktów pokoleniowych, kłótni, niedopasowania, surowości dzieciństwa i umierania, książka jest z gatunku tych dających nadzieję. Jest to więc całkiem skuteczny odpowietrznik w tym porąbanym świecie. Do tego fajnie, ciepło i bez dramatyzmu spisany.

Subtelna opowieść o radzeniu sobie ze stratą, poszukiwaniu tożsamości i różnych definicjach miłości wyrażona poprzez ciąg kulinarno-kulturowych skojarzeń przeplatanych osobistą wiwsekcją. Wciągająca, wzruszająca i pobudzająca (ciekawość, empatię i apetyt) lektura.

Subtelna opowieść o radzeniu sobie ze stratą, poszukiwaniu tożsamości i różnych definicjach miłości wyrażona poprzez ciąg kulinarno-kulturowych skojarzeń przeplatanych osobistą wiwsekcją. Wciągająca, wzruszająca i pobudzająca (ciekawość, empatię i apetyt) lektura.

Słuchało mi się tego nieźle (tzn. nie miałam problemów ze skupieniem się),ale nie bardzo obchodziły mnie wspomnienia autorki. Możliwe, że nie pomógł wyluzowany głos lektorki, choć to chyba po prostu nie mój typ literatury – za mało w tym dla mnie emocji, za dużo skakania po wspomnieniach.

Słuchało mi się tego nieźle (tzn. nie miałam problemów ze skupieniem się),ale nie bardzo obchodziły mnie wspomnienia autorki. Możliwe, że nie pomógł wyluzowany głos lektorki, choć to chyba po prostu nie mój typ literatury – za mało w tym dla mnie emocji, za dużo skakania po wspomnieniach.

Audiobook.

Był to piękny list do mamy, która odeszła za szybko.
Ale ta książka mnie zmęczyła tak fest.
Alternatywny tytuł książki: encyklopedia koreańskiego jedzenia.
Ładna książka, ale bardzo nudna…
Nie byłam też chyba dobrym targetem do tej powieści.

Audiobook.

Był to piękny list do mamy, która odeszła za szybko.
Ale ta książka mnie zmęczyła tak fest.
Alternatywny tytuł książki: encyklopedia koreańskiego jedzenia.
Ładna książka, ale bardzo nudna…
Nie byłam też chyba dobrym targetem do tej powieści.

Wciąż mnie zaskakuje fakt, na ile sposobów można odnaleźć samych siebie w literaturze. Czytałam tę książkę 3 miesiące po utracie mamy. I odnalazłam słowa na przemyślenia, które utknęły w moim ciele jak drzazgi; na doświadczenia, które wydawały mi się zbyt splątane, zbyt intymne do opisania.

Żałoba jest uniwersalnym doświadczeniem, ale jest trudna do uchwycenia. Język rzadko jest w stanie dotknąć głębi uczuć - tej mieszaniny rozpaczy, osamotnienia, absurdu. Michelle Zauner jednak udało się ją przekazać. Mogę napisać pozytywnie o warsztacie pisarskim, o strukturze, ale ostatecznie nie jestem w stanie ocenić "Crying in H Mart" wyrwanym z kontekstu własnej żałoby. Przy czym to nie była książka, która ukoiła ból, ale pozwoliła mi się rozpadać na kawałki, bez osądu i wstydu. Jak lustro, przed którym płaczesz samotnie w łazience.

Wciąż mnie zaskakuje fakt, na ile sposobów można odnaleźć samych siebie w literaturze. Czytałam tę książkę 3 miesiące po utracie mamy. I odnalazłam słowa na przemyślenia, które utknęły w moim ciele jak drzazgi; na doświadczenia, które wydawały mi się zbyt splątane, zbyt intymne do opisania.

Żałoba jest uniwersalnym doświadczeniem, ale jest trudna do uchwycenia. Język...