M*a*s*h

To była bardzo miła niespodzianka. Rozpoczynając lekturę, o serialu, który powstał na jej podstawie wiedziałem niewiele. Gdzieś tam mignął mi po drodze, ale dotąd nie miałem okazji podjąć tematu. Po kilku pierwszych rozdziałach książki, postanowiłem to naprawić i równolegle ruszyłem z pierwszym sezonem, by tym sposobem zbudować sobie pełny obraz. Obraz wojny, choć pokazany z zupełnie innej strony.

Mobile Army Surgical Hospital 4077 (MASH) to szpital polowy, w tym przypadku, położony blisko frontu podczas wojny w Korei w latach 50' ubiegłego wieku. Wbrew pozorom to wyjątkowe miejsce. Już od pierwszych stron rzuca się w oczy wyrafinowany humor, a niektóre pseudonimy głównych bohaterów dopełniają obrazu i jasno określają kierunek, jakim będziemy podążać. Sokole Oko, Trapper, Radar, Paskudny John, Bezbolesny Polak, Gorące Wargi to tylko część charakterystycznych postaci, które będą ubarwiać kolejne zmiany i operacji chirurgicznych.

M*A*S*H to świetnie zbalansowana historia. Z jednej strony pokazuje obraz, a raczej zaplecze pola walki wraz z tą całą militarną otoczką opartą na braterstwie, poświęceniu i przyjaźni. Z drugiej, bardzo wyraźnie pokazuje problemy typu PTSD (stres pourazowy),nieformalne sposoby radzenia sobie z potrzebami jednostki oraz kontrast pomiędzy tym co pokazuje się w mediach a rzeczywistym obrazem.

To ponadczasowa opowieść, bo ukazane problemy i praktyki niestety ciągle pojawiają się w relacjach weteranów obecnych czasów. Jeśli chodzi o serial, to już od początku treści względem książki rażąco się mijają. W książce otrzymujemy historię zajmującą trzysta stron (piętnaście rozdziałów) kiedy na dużym ekranie tytuł doczekał się jedenastu sezonów, w tym dwieście pięćdziesiąt jeden odcinków. To duża różnica, mimo to, dużym sukcesem jest fakt, że klimat książkowych opowieści został odwzorowany idealnie. Obecnie kończę drugi sezon, więc przygoda ciągle trwa. To dobrze, bo warto ją poznać.

To była bardzo miła niespodzianka. Rozpoczynając lekturę, o serialu, który powstał na jej podstawie wiedziałem niewiele. Gdzieś tam mignął mi po drodze, ale dotąd nie miałem okazji podjąć tematu. Po kilku pierwszych rozdziałach książki, postanowiłem to naprawić i równolegle ruszyłem z pierwszym sezonem, by tym sposobem zbudować sobie pełny obraz. Obraz wojny, choć pokazany...

Ksiazka niestety nie tak dobra jak serial . . .

Ksiazka niestety nie tak dobra jak serial . . .

Nie wiedziałem, że kiedykolwiek to napiszę, ale: film był lepszy

Nie wiedziałem, że kiedykolwiek to napiszę, ale: film był lepszy

Kocham M*A*S*H. Jestem wielką fanką serialu i aktorów którzy w nim grali. Obejrzałam każdy odcinek, śmiałam się i płakałam gdy oglądałam ostatni.

Książka, na tle genialnego serialu, jest bardzo słaba. Nie wiem na ile to "zasługa" autora, na ile tłumacza, ale książka jest nijaka. Postacie są słabo nakreślone, dowcipy i opisy są słabe, żeby nie rzec że prostackie.

Nie spodziewałam się, ze książka będzie tak dobra jak serial, ale nie spodziewałam się także, że będzie taka słaba. Nie do końca odnajduje satyrę, nawet cofając się do czasów powstania tego "dzieła".

Jestem pod wrażeniem jak na postawie tak nieciekawej lektury można stworzyć tak dobry film.

Kocham M*A*S*H. Jestem wielką fanką serialu i aktorów którzy w nim grali. Obejrzałam każdy odcinek, śmiałam się i płakałam gdy oglądałam ostatni.

Książka, na tle genialnego serialu, jest bardzo słaba. Nie wiem na ile to "zasługa" autora, na ile tłumacza, ale książka jest nijaka. Postacie są słabo nakreślone, dowcipy i opisy są słabe, żeby nie rzec że prostackie.

Nie...

Przewrotny humor nadaje tej książce mistrzowski wymiar. Bez trywializowania okropieństwa wojny nadaje tej historii głęboko ludzkiego wymiaru. Bez cierpiętnictwa w znanym nam „romantycznym” wydaniu. A przed oczami przez cały czas miałam nieśmiertelną rolę Alana Aldy w roli Pierce’a Sokole Oko w serialu z 1972 roku.

Przewrotny humor nadaje tej książce mistrzowski wymiar. Bez trywializowania okropieństwa wojny nadaje tej historii głęboko ludzkiego wymiaru. Bez cierpiętnictwa w znanym nam „romantycznym” wydaniu. A przed oczami przez cały czas miałam nieśmiertelną rolę Alana Aldy w roli Pierce’a Sokole Oko w serialu z 1972 roku.

Dużo humoru dodaje tej książce wyobrażanie sobie, że to postacie z serialu mówią, bo poza tym mało tu humoru dla mnie. Albo nie przemawia on do mnie. Zabawnym jest natomiast, że postacie, które w serialu przewijają się przez kilka sezonów, tu poświęca im się jeden rozdział.

Dużo humoru dodaje tej książce wyobrażanie sobie, że to postacie z serialu mówią, bo poza tym mało tu humoru dla mnie. Albo nie przemawia on do mnie. Zabawnym jest natomiast, że postacie, które w serialu przewijają się przez kilka sezonów, tu poświęca im się jeden rozdział.

Plus jedna gwiazdka za sentyment do serialu, ale generalnie duże rozczarowanie, bo miała być satyra antywojenna, a wyszło trochę "nie takie żeśmy rzeczy robili ze szwagrem po pijaku".
Historia dzieje się podczas wojny w Korei, zakończonej w 1953 roku, a zespół stresu bojowego został szerzej zdiagnozowany i opisany dopiero podczas wojny wietnamskiej, więc tutaj mamy przedstawione różne symptomy i "domowe sposoby" radzenia sobie z nimi, ale bez głębszej analizy i zrozumienia, również ze strony autora. Bohaterzy powieści odreagowują piciem, biciem i wszczynaniem awantur, ale nie bardzo mają świadomość co nimi powoduje, co bardzo trywializuje całe antywojenne przesłanie.
Dodatkowo w ciągu 70 lat, które minęły od opisywanych wydarzeń nastąpiły na szczęście poważne zmiany w relacjach społecznych i część z założenia zabawnych przygód "naszych fajnych chłopaków" to przedstawione bardzo wprost i bez cienia żenady sytuacje molestowania seksualnego, nadużywania władzy i pogardy wobec kobiet, co zamiast oczekiwanego rozbawienia wywołuje raczej smutek i współczucie dla ofiar tych "rozrywek".
Mniej więcej jedna trzecia książki opisuje zaś grę w golfa i mecz futbolu amerykańskiego i chyba to też jakoś miało być śmieszne, ale tak bardzo się na tym nie znam, że załapałam jedynie, że nasi chyba coś tam trochę ściemniali, ale w końcu wygrali ;)
Tak więc ode mnie trzy razy NIE.
Na plus mogę podać bardzo dobre tłumaczenie, naprawdę kawał dobrej translatorskiej roboty. I to że szybko się czyta, więc zmarnowałam tylko jeden wieczór oraz nabrałam ochoty na powtórkę serialu.

Plus jedna gwiazdka za sentyment do serialu, ale generalnie duże rozczarowanie, bo miała być satyra antywojenna, a wyszło trochę "nie takie żeśmy rzeczy robili ze szwagrem po pijaku".
Historia dzieje się podczas wojny w Korei, zakończonej w 1953 roku, a zespół stresu bojowego został szerzej zdiagnozowany i opisany dopiero podczas wojny wietnamskiej, więc tutaj mamy...

Genialna lektura, zabawna, mądra, z przymrużeniem oka, ale i szczyptą refleksji. Warto przeczytać i pomyśleć...

Genialna lektura, zabawna, mądra, z przymrużeniem oka, ale i szczyptą refleksji. Warto przeczytać i pomyśleć...

Na serio śmieszne. Nie pamiętam, kiedy ostatnio tak się uśmiałem na głos, czytając książkę.

Na serio śmieszne. Nie pamiętam, kiedy ostatnio tak się uśmiałem na głos, czytając książkę.

Książkę czyta się tak jakby była spisanymi anegdotami z serialu.

Książkę czyta się tak jakby była spisanymi anegdotami z serialu.