Wciągające historie. Mogłyby być trochę dłuższe.

Wciągające historie. Mogłyby być trochę dłuższe.

Od tego tomu zaczynam pojmować fenomen serii. Świetny prequel o pochodzeniu Thorgala - aż chciałoby się by był dłuższy.

Od tego tomu zaczynam pojmować fenomen serii. Świetny prequel o pochodzeniu Thorgala - aż chciałoby się by był dłuższy.

Ten tom zawiera 3 krótkie historie z młodości Thorgala. Są one dość różnorodne i ciekawie rozwijają przeszłość tytułowego bohatera, ale pozostawiły u mnie lekki niedosyt, wolałbym, żeby były nieco dłuższe bardziej rozwinięte.

Ten tom zawiera 3 krótkie historie z młodości Thorgala. Są one dość różnorodne i ciekawie rozwijają przeszłość tytułowego bohatera, ale pozostawiły u mnie lekki niedosyt, wolałbym, żeby były nieco dłuższe bardziej rozwinięte.

Bardzo dobre przedstawienie pochodzenia Thorgala. Ten tom powiększa chęć poznania dalszych losów bohatera.

Bardzo dobre przedstawienie pochodzenia Thorgala. Ten tom powiększa chęć poznania dalszych losów bohatera.

Siódmy tom Thorgala to prequel serii, skupiający się na trzech oddzielnych historiach. Pierwsze dwie opowiadają o upadku ludzi kosmosu, ich wewnętrznej wojnie i przybyciu na Ziemię, co związane jest z przyjęciem małego chłopca z gwiazd przez wikingów. Historie te rozwiązują pewne zagadki z poprzednich tomów, a także wprowadzają dziadka Thorgala jako tajemniczego boga. Ostatnia opowieść to baśniowa podróż przyszłego bohatera, pełna nawiązań do mitologii nordyckiej i walki z olbrzymim wężem Nidhöggiem. Thorgal zostaje wplątany w zakład o krainy i „metal, który nigdy nie istniał”. To magiczna opowieść o walce o prawdę i dobro, wypełniona pozytywnymi morałami i pomocą bliźniemu w potrzebie. Pomimo początkowego wrażenia, że autorzy zabrali się za resztki pomysłów, ta retrospekcja wprowadza nowe elementy i koncept na przyszłe zeszyty serii Thorgal.

Siódmy tom Thorgala to prequel serii, skupiający się na trzech oddzielnych historiach. Pierwsze dwie opowiadają o upadku ludzi kosmosu, ich wewnętrznej wojnie i przybyciu na Ziemię, co związane jest z przyjęciem małego chłopca z gwiazd przez wikingów. Historie te rozwiązują pewne zagadki z poprzednich tomów, a także wprowadzają dziadka Thorgala jako tajemniczego boga....

Historia "Gwiezdnego Dziecka" jest swoistym retrospekcją serii. Chwilowo bowiem porzucamy opowieść o dalszych losach Thorgala i Aricci i skupiamy się na trzech opowieściach - o odnalezieniu chłopca z gwiazd, przygody z dzieciństwa i z wczesnej młodości. Choć z pozoru opowieści nie są ze sobą związane i stanowią odrębny byt, to mają elementy wspólne, łączące je z sagą znaną z poprzednich tomów i zapowiadające przyszłe wydarzenia. Jednocześnie możemy poznać pewne szczegóły z przeszłości Thorgala i gwiezdnego ludu, z którego pochodzi, a także dowiemy się coś niecoś o rodzinie Thorgala - zarówno biologicznej z kosmosu, jak i przybranej wśród wikingów.

Całość oparta jest silnie ma magicznej i mitologicznej warstwie wierzeń ludów skandynawskich, podane w cudownej jak zwykle szacie graficznej. Czyta się jednym tchem.

Historia "Gwiezdnego Dziecka" jest swoistym retrospekcją serii. Chwilowo bowiem porzucamy opowieść o dalszych losach Thorgala i Aricci i skupiamy się na trzech opowieściach - o odnalezieniu chłopca z gwiazd, przygody z dzieciństwa i z wczesnej młodości. Choć z pozoru opowieści nie są ze sobą związane i stanowią odrębny byt, to mają elementy wspólne, łączące je z sagą znaną...

Prequelowy tom wyjaśniający pochodzenie Thorgala i zgrabnie łączący klimaty baśniowe i mitologiczne (krasnoludy, Nidhogg, Freya) z science fiction / space operą. Bardzo ładnie i przyjemnie, Thorgal uroczy jako mały dzieciaczek, ciu ciu ciu. Największą wadą był dla mnie zabieg podyktowany wymogami fabularnymi - otóż Thorgal nic ze swoich przygód potem nie pamięta, więc poczynione przez niego odkrycia mają znaczenie wyłącznie dla czytelnika, a nie dla postaci. Najlepsze graficznie są początek i koniec wizji Thorgala w "Talizmanie" - przeplata się zbliżenie jego twarzy ze scenerią wydarzeń z wizji, bardzo dobry efekt.

Prequelowy tom wyjaśniający pochodzenie Thorgala i zgrabnie łączący klimaty baśniowe i mitologiczne (krasnoludy, Nidhogg, Freya) z science fiction / space operą. Bardzo ładnie i przyjemnie, Thorgal uroczy jako mały dzieciaczek, ciu ciu ciu. Największą wadą był dla mnie zabieg podyktowany wymogami fabularnymi - otóż Thorgal nic ze swoich przygód potem nie pamięta, więc...

Polecam

Polecam

Taki spin off, ciekawy fabularnie, choć pozbawiony akcji i tempa poprzednich tomy. Dobra rzecz, bo wiele tłumaczy, a jednocześnie zachowuje ten mitologiczny nastrój, łącząc go z klimatami sci fi.

Taki spin off, ciekawy fabularnie, choć pozbawiony akcji i tempa poprzednich tomy. Dobra rzecz, bo wiele tłumaczy, a jednocześnie zachowuje ten mitologiczny nastrój, łącząc go z klimatami sci fi.

[Zbiorcza opinia dla tomów 1-15]

Seria ma naiwny i dobroduszny urok starych westernów albo filmów samurajskich. Jest to solidny komiks rozrywkowo-przygodowy w bardzo zgrabnej oprawie fantasy. Tyle i aż tyle. Klasyczny i bardzo plastyczny styl ilustracji. Cudownie wykreowane lokacje. Zbyt niezwykłe zbiegi okoliczności. Jednoznaczne i konsekwentne postaci, po których wiadomo, czego się spodziewać i nie zaskoczą cię swoją przemianą.

Thorgal to bohater "nie chcem ale muszem". Koniunkcja gwiazd zmusza go do walki, choć wolałby siedzieć na zapiecku. Nie chciał uderzyć, ale uderzył. A że przypadkiem jest mistrzem fechtunku i strzelania z łuku, to wszystko jakoś tak się układa, że tomy o jego perypetiach nie chcą się skończyć. Na szczęście nie ma tu bezsensownej przemocy i prucia flaków bez powodu, choć z drugiej strony – motyw niezmąconego uczucia Aaricii i Thorgala wpada nieraz w kiczowate tony. Sporym rozczarowaniem jest też wielokrotnie zastosowane podróże w czasie i szantaż – Thorgal jest zmuszony do przygody, bo życie jego żony i syna jest w rękach niemilca.

Zwiedzamy więc świat prostych zasad, gdzie przyjaźń jest mocna i solidna jak noga trolla, miłość przenosi góry a szlachetność i dobre intencje zawsze wygrywają — mimo kosmicznych perypetii, bajkowych zwrotów akcji i przeciwności losu, które wciąż wyskakują z kapelusza. Dialogi bywają patetyczne, reakcje przerysowane, motywacje naciągane, antagoniści przegięci. Zacytuję jedną z kuriozalnych kwestii:

"– Właściwie, aby cię uciszyć, powiniennem cię zabić. Ale jesteś zbyt ładna... Trudno! Spróbuj zapomnieć moją twarz..."

Zdarza się, że sceny obyczajowe (których jest niewiele) albo dialogi mają głębię brazylijskiego serialu (choć jest kilka wzruszających momentów). Dlatego lepiej nie analizuj za bardzo. Potraktuj to jak ładną bajkę, nie oczekuj większej głębi psychologicznej ani logicznego sensu opowieści. Daj się ponieść przygodzie.

Mam wrażenie, że popularność tego komiksu bierze się m.in. z nostalgii za mało skomplikowanym życiem, gdzie wiadomo czego się po kim spodziewać, epicka przygoda jest na wyciągnięcie ręki a szubrawcy kończą z podbitym okiem. Thorgal to idealny bohater romantyczny: odrzutek, który gardzi systemem (władzą w klanach Wikingów, majątkiem) i przez kolejne tomy walczy "sam przeciw wszystkim" o prawo do miłości. Więc rozumiem, że wielu ludziom, szczególnie w przesiąkniętej mitami romantycznymi Polsce, ten komiks się podoba, ale naprawdę nie jest żadnym arcydziełem, a czytelników wymagających logicznej i przemyślanej fabuły może wręcz irytować. W swojej konwencji zasługuje na "bardzo dobry" czyli w tutejszej skali – 7 gwiazdek.

Graficznie jest to bardzo klasyczne i poprawne. Kadry świetnie wspomagają narrację, choć bywa, że są na poziomie malarskiego jelenia na rykowisku. Ale to nie jest komiks awangardowy i nie szukamy tutaj zabaw z graficzną konwencją (ani przełomowych rozwiązań fabularnych).

[Zbiorcza opinia dla tomów 1-15]

Seria ma naiwny i dobroduszny urok starych westernów albo filmów samurajskich. Jest to solidny komiks rozrywkowo-przygodowy w bardzo zgrabnej oprawie fantasy. Tyle i aż tyle. Klasyczny i bardzo plastyczny styl ilustracji. Cudownie wykreowane lokacje. Zbyt niezwykłe zbiegi okoliczności. Jednoznaczne i konsekwentne postaci, po których...