Perseusz Jackson dorasta, jest już przecież w ostatniej klasie liceum i chce pójść na studia.. Chcę razem z Annabel dostać się na Uniwesytet Nowego Rzymu.. okazuje się to jednak trudniejsze niż myślał.. Dowiaduje się, że musi zdobyć trzy listy rekomendacyjne od bogów. Czy uda mu się to zrobić? Pierwsze zadanie nie wydaje się aż takie trudne, jednakże jak zawsze po drodze okazuje się, że zadanie jest bardzo niebezpieczne..

Perseusz Jackson dorasta, jest już przecież w ostatniej klasie liceum i chce pójść na studia.. Chcę razem z Annabel dostać się na Uniwesytet Nowego Rzymu.. okazuje się to jednak trudniejsze niż myślał.. Dowiaduje się, że musi zdobyć trzy listy rekomendacyjne od bogów. Czy uda mu się to zrobić? Pierwsze zadanie nie wydaje się aż takie trudne, jednakże jak zawsze po drodze...

Uwielbiam styl Riordana. Trochę się bałam, że jestem już dużo starsza niż gdy zaczynałam przygodę z półbogami i odbije się od tej historii.Ta historia to raczej opowiadanie niż powieść. Miło było jednak wrócić do tego świata. Percy zawsze miał pod górkę. Bogowie nie pałają do niego miłością i utrudniają mu jak mogą. Ciekawi mnie czy kolejne dwa zadania oraz dalsze losy bohaterów zostaną opowiedziane i oficjalnie zamknięte. Niezmiennie wzrusza mnie postać Posejdona. Może z pewnych historii nie wyrastamy nigdy?

Uwielbiam styl Riordana. Trochę się bałam, że jestem już dużo starsza niż gdy zaczynałam przygodę z półbogami i odbije się od tej historii.Ta historia to raczej opowiadanie niż powieść. Miło było jednak wrócić do tego świata. Percy zawsze miał pod górkę. Bogowie nie pałają do niego miłością i utrudniają mu jak mogą. Ciekawi mnie czy kolejne dwa zadania oraz dalsze losy...

Jaka to była słaba książka! Nie wiem, czy Puchar Bogów miał być jakimś żartem z okazji prima aprilis, czy może przegranym zakładem, ale uważam, że ta książka jest tak niepotrzebna. Do uniwersum nie wnosi nic, do skończonej pentalogii też. Jest pisana strasznym językiem, żarty nie bawią w ogólę. Czuć parcie na pieniądz... Nie polecam.

Jaka to była słaba książka! Nie wiem, czy Puchar Bogów miał być jakimś żartem z okazji prima aprilis, czy może przegranym zakładem, ale uważam, że ta książka jest tak niepotrzebna. Do uniwersum nie wnosi nic, do skończonej pentalogii też. Jest pisana strasznym językiem, żarty nie bawią w ogólę. Czuć parcie na pieniądz... Nie polecam.

Zawiodłam się. Co tu dużo mówić, osobiście odniosłam wrażenie, że książka została napisana na siłę by wypromować bardziej serial. Porównując ją do innych książek o olimpijskich herosach, jest gniotem, napisanym w kompletnie infantylny sposób. Ceniłam książki Riordana, za to że pomimo swoich lat na karku miło i przyjemnie, się je czyta, nie czując się przy tym "boomerem". Tutaj odniosłam wrażenie że wszystkie charaktery i połowa historii została przez Ricka zapomniana. Bogowie nagle zachowują się jak głupiutkie dzieciaczki, Percy ciągle wspomina "stare dzieje" z poprzednich tomów, a wręcz co stronę dostajemy wspomnienie czego on to nie zrobił i nie przeżył, a każdy znany nam bohater przeżył metamorfozę charakteru. Przygody dzieją się w zatrważająco szybkim tempie, jakby autor bał się że gdy na chociaż jednej stronie zabraknie nowinek i wybuchów to czytelnik straci zainteresowanie. Sięgnęłam po nią z sentymentu, odświeżyłam sobie poprzednie części przed jej przeczytaniem i śmiało stwierdzam, że nie warto jej czytać. Została skierowana do grupy wiekowej do +/- 12 roku życia i jest w niej to bardzo dosadne.

Zawiodłam się. Co tu dużo mówić, osobiście odniosłam wrażenie, że książka została napisana na siłę by wypromować bardziej serial. Porównując ją do innych książek o olimpijskich herosach, jest gniotem, napisanym w kompletnie infantylny sposób. Ceniłam książki Riordana, za to że pomimo swoich lat na karku miło i przyjemnie, się je czyta, nie czując się przy tym...

niby spoko ale dlaczego to jest tom 6? przecież akcja dzieje się po herosach olimpu xd

niby spoko ale dlaczego to jest tom 6? przecież akcja dzieje się po herosach olimpu xd

„Puchar Bogów” to szósty tom przygód Percy’ego Jacksona, ale żeby go czytać to oprócz pięciu tomów Percy’ego, trzeba jeszcze przeczytać pięć tomów „Olimpijskich Herosów”, bo wydarzenia w nim dzieją się dopiero po wszystkim, co zdarzyło się w tamtych książkach.

W tym tomie Percy, Annabeth i Grover, czyli nasz stary team z pierwszych tomów serii o Percym, ruszają na misję, aby odzyskać zaginiony Puchar Bogów. Misja ta jest bardzo istotna, bo w zamian za odnalezienie go Percy ma otrzymać od Boga Ganimedesa list rekomendacyjny, żeby móc dostać się do Uniwersytetu Nowego Rzymu, w którym zamierza studiować razem z Annabeth, kiedy już skończy liceum. To jedna z trzech misji, które Percy musi wykonać, żeby dostać się do tej szkoły.

Przeczytałam tę książkę bezpośrednio po skończeniu serii „Olimpijscy Herosi”, więc przez to podobała mi się trochę mniej, bo brakowało mi tej podniosłości i istotności misji dla całego świata, które miałam w dwóch ostatnich seriach, które czytałam. Ta książka była dużo krótsza, lżejsza i zabawniejsza niż tamte, co też było super, tylko bardziej spodobałaby mi się, gdybym czytała ją w większym odstępie od całej reszty książek o herosach. Bardzo za to podobało mi się, że była taka pełna uczuć. Bije z tej książki taka miłość różnych bohaterów do siebie i to jak doceniają swoje relacje i myślą o tym, jak będą one wyglądać w przyszłości. Kiedy jest się przywiązanym do tych bohaterów, to niektóre refleksje naprawdę mogą wzruszyć. Pięknie patrzy się, jak bohaterowie dojrzewają na przestrzeni tomów! Będę czekać na kolejne tomy, żeby zobaczyć, jakie przygody będzie miał Percy podczas rekrutacji na studia!
https://www.instagram.com/p/C4p5oPLtTxi/

„Puchar Bogów” to szósty tom przygód Percy’ego Jacksona, ale żeby go czytać to oprócz pięciu tomów Percy’ego, trzeba jeszcze przeczytać pięć tomów „Olimpijskich Herosów”, bo wydarzenia w nim dzieją się dopiero po wszystkim, co zdarzyło się w tamtych książkach.

W tym tomie Percy, Annabeth i Grover, czyli nasz stary team z pierwszych tomów serii o Percym, ruszają na misję,...

Nie podoba mi się, że Percy cały czas musi wykonywać zadania. Pozwólcie mi odpocząć. (Jest hot)

Nie podoba mi się, że Percy cały czas musi wykonywać zadania. Pozwólcie mi odpocząć. (Jest hot)

Kiedy ogłoszono, że wyjdzie kolejna książka o Percym Jacksonie, byłam bardzo zaskoczona! Ale równie mocno cieszyłam się z powrotu do jednego z ulubionych światów i ukochanych bohaterów. To było jak powrót do domu po latach.

Minęło sporo czasu odkąd ukazała się seria o Percym i odkąd ja tę serię przeczytałam. Widać, że Percy trochę się od tego czasu zmienił - to było widać także w Olimpijskich Herosach. A jednak pozostał taki sam - taki, jakim go pokochałam w "Złodzieju pioruna". Styl historii pozostał jednocześnie ten sam i zupełnie inny, biorąc pod uwagę fakt, że mamy do czynienia z inną tłumaczką - która towarzyszy nam już od ostatnich tomów OH i Apolla. Widać także, że Percy dojrzał i ma teraz nowe cele w życiu. Szczególnie doceniam scenę z ostatnich rozdziałów, w której to pokazuje. Była naprawdę piękna, a Percy'ego aż chce się poklepać po ramieniu, a potem mocno uścisnąć.

Stęskniłam się za przygodami Percy'ego i nie jestem zawiedziona. Nie brakowało humoru i klasycznych rozmyślań syna Posejdona, a także jego sarkazmu. Nie zabrakło cudownego związku z Annabeth, wspaniałej przyjaźni z Groverem (bardzo mi go brakowało),a także wspaniałej Sally Jackson. Uważam, że postaci to jedna z najmocniejszych stron książek Riordana, bo każda jest na swój sposób wyjątkowa, tak samo jak relacje między nimi.

Oczywiście mamy tu nowy problem i nowe misje. Jedyne, co lekko mnie zawiodło, to fakt, że to już nie jest taka misja, jak w przypadku chociażby "Złodzieja pioruna". To nie wyprawa, a krótkie wycieczki i odhaczanie kolejnych etapów. Z jednej strony to dobrze - Percy zasłużył na choć trochę normalności. Z drugiej strony odrobinę zabrakło mi tego motywu drogi.

Umieszczając tę historię w czasie i w chronologii riordanwersum, powiedziałabym, wszystko dzieje się pomiędzy zakończeniem "Olimpijskich herosów" a "Apollem i boskimi próbami". Myślę, że niektórzy uznają to za ważną informację, ponieważ w tak dużym książkowym uniwersum idzie się pogubić, więc wskazówki są na wagę złota.

Czy mogę tu dużo mówić? Bawiłam się świetnie, choć wiem, że Riordana stać na więcej i drugi tom nowej serii będzie jeszcze lepszy. Ostatecznie daję "Pucharowi bogów" 8/10 i polecam go osobom 12+

Kiedy ogłoszono, że wyjdzie kolejna książka o Percym Jacksonie, byłam bardzo zaskoczona! Ale równie mocno cieszyłam się z powrotu do jednego z ulubionych światów i ukochanych bohaterów. To było jak powrót do domu po latach.

Minęło sporo czasu odkąd ukazała się seria o Percym i odkąd ja tę serię przeczytałam. Widać, że Percy trochę się od tego czasu zmienił - to było widać...

Mój Braciak mówi ,że średnie ale lubi tą serię to daję 7 gwiazdek.

Mój Braciak mówi ,że średnie ale lubi tą serię to daję 7 gwiazdek.

Moim zdaniem - progres w stosunku do pierwotnej serii ogromny. Dorósł nie tylko Percy, ale też styl autora. Wcześniej w tekście dużo było bylejakości, teraz - widać pieczołowitość w budowaniu akcji, opisach lokacji, śledzeniu życia wewnętrznego bohaterów. Jest też sporo humoru, czasem aż za dużo, ale jeszcze zjadliwie.
Wszystko tu w zasadzie grało i się składało. Wątek Ganimedesa delikatnie i z wyczuciem wprowadza temat molestowania seksualnego - fajny do pociągnięcia, jeśli dorośli chcieliby omawiać treść z dzieckiem. Dylemat o niedecydowaniu za kogoś o jego szczęściu też był umiejętnie wpleciony. Przeszkadzało mi tylko, że Annabeth straciła swój pazur - w ogóle sceny zakochanych młodych były trochę zbyt tkliwe w stosunku do całości narracji, która miała być z założenia ironiczna i zdystansowana.
Ale książkę polecam bez dwóch zdań.

Moim zdaniem - progres w stosunku do pierwotnej serii ogromny. Dorósł nie tylko Percy, ale też styl autora. Wcześniej w tekście dużo było bylejakości, teraz - widać pieczołowitość w budowaniu akcji, opisach lokacji, śledzeniu życia wewnętrznego bohaterów. Jest też sporo humoru, czasem aż za dużo, ale jeszcze zjadliwie.
Wszystko tu w zasadzie grało i się składało. Wątek...