NA SZLAKU NADZIEI

Katarzyna Janus to jedna z zaledwie kilku autorek powieści obyczajowych, których książki czytam i bardzo cenię. Kupuję każdy nowy tytuł i nie trzeba mnie do tego zachęcać. Innymi drogami literackimi kroczę i abym przeczytała książkę obyczajową to musi ona stać na najwyższym poziomie. Od lat odnoszę wrażenie, że to jest gatunek, który choć sprzedażowo dobrze sobie radzi to jakościowo upada z każdym rokiem. Wysyp piszących dziewcząt rodem z Wattpada, których marzenia o pisaniu powinny pozostać na wieki w szufladach zamkniętych na solidne zamki, sprawia, że wciąż kręcę nosem na te obyczaje. Książki Katarzyny Janus są jak diamenty pośród bylejakości. „Prośba o przebaczenie” to nieco inna powieść niż pozostałe dzieła autorki. Tym razem Janus wkroczyła na kryminalne ścieżki. Jak jej to wyszło?

Wiktor Leszczyński jest uznanym autorem kryminałów. W jego życiu zapanował kryzys. Rozwód z żoną i brak weny twórczej sprawiły, że mężczyzna postanawia całkowicie odmienić swój los.Wsiada do samochodu i jedzie tak daleko na ile pozwala mu zatankowany bak. W ten sposób trafia do uroczego zakątka gdzieś w Borach Tucholskich. Olśniony pięknem tej krainy postanawia wynająć leżący na skraju lasu domek. Niebawem adoptuje ze schroniska psa i poznaje policjantkę Emilię, która z każdym dniem coraz bardziej go fascynuje. Gdy wydaje się, że życie pisarza nabrało nowych barw dochodzi do tragedii. Ktoś morduje osoby z otoczenia Wiktora, a robi to w sposób opisany w jednej z jego książek... Kim jest tajemniczy prześladowca? Jak wiele trzeba poświęcić, by ochronić swoje marzenia?

Książki Katarzyny Janus cechuje piękny język i duża dbałość o szczegóły. Tak jest również w przypadku „Prośby o przebaczenie”. Autorka w naturalny, nienarzucający się sposób opowiada historię tak, że ona chwyta. Umiejętność pisania z lekkością, ładne opisy i naturalni bohaterowie sprawiają, że jej powieści są takie ujmujące. W literaturze są dwie rzeczy, z którymi zawsze mam problem : miłość i seks. Wynika to z tego, że tak nieudolnie się o nich pisze. Miłość literacka jest na ogół wzniosła, nadęta wręcz, a co za tym idzie tak dalece odstająca od rzeczywistości. Z kolei seks to po prostu porażka. Pisarze nie potrafią o nim pisać. Sceny erotyczne w naszej rodzimej literaturze to albo żenujące porno albo patetyczne wizje rodem z nastoletnich pamiętników. A przecież to dwie rzeczy, które towarzyszą nam w dorosłym życiu nieodłącznie. Bardzo podoba mi się to jak Katarzyna Janus sobie z tym radzi. Potrafi w czuły, przyjemny sposób opowiedzieć o dotyku dłoni, uśmiechu, drobnym geście. I rewelacyjnie radzi sobie ze scenami erotycznymi. Naprawdę dobrze się je czyta i są niewymuszone. Nie są wulgarne ani sztucznie podniosłe. Tylko takie o, w sam raz. Wyważone, napisane z uczuciem i prawdziwe. Autorka doskonale wie kiedy zakończyć scenę, by nie stała się niesmaczna. Katarzynę Janus cechuje duża dojrzałość artystyczna, poczucie smaku i klasa.

Jak pisarka książek obyczajowych poradziła sobie z wątkami kryminalnymi? Janus sprawnie połączyła opowieść o rodzącym się uczuciu dwojga ludzi, budowaniu wzajemnego zaufania i próbie odcięcia się od złej przeszłości z motywami zbrodni. „Prośba o przebaczenie” to powieść bardzo wyważona. Zarówno miłośnicy książek obyczajowych jak i czytelnicy kryminałów będą ukontentowani. Wyraziści bohaterowie, klimat oddalonego od cywilizacji miasteczka i atmosfera narastającego strachu zostały wyśmienicie oddane. Zaletą tej książki jest to, że ona całkowicie pozwala nam oderwać się od trosk. Zabiera nas w podróż pełną zagadek, uczuć i złożonych ludzkich losów. A bohaterami powieści Janus są zawsze zwykli ludzie. Tacy jak ty i ja. Możemy współodczuwać wraz z nimi i identyfikować się z ich troskami. Powieści Katarzyny Janus zawsze głęboko na mnie odziałują. Sekretem autorki jest to, że potrafi, jak mało kto, poruszać czułe struny w każdym sercu. Jej książki są życiowe, namaszczone emocjami i takie malownicze. „Prośba o przebaczenie” stanowi kolejny dowód na to, że są pisarki i jest Katarzyna Janus – oryginalna, solidna warsztatowo i utalentowana malarka emocji.

„Prośba o przebaczenie” zaprowadzi nas gdzieś w głęboki las, gdzie marzenia przeplatają się z tragediami, porywy serc prowadzić mogą do zniszczenia, a krzywdy żądają sprawiedliwości. To taka po trosze smutna a po trosze dająca nadzieję opowieść o tym, że nigdy nie wolno w siebie zwątpić, należy walczyć o swoje dobro i otworzyć się na innych ludzi. I że czasami nie jest łatwo przebaczyć. Pięknie napisana powieść, która sprawia, że przypominamy sobie za co tak bardzo kochamy literaturę. Diabeł piekielnie poleca.

NA SZLAKU NADZIEI

Katarzyna Janus to jedna z zaledwie kilku autorek powieści obyczajowych, których książki czytam i bardzo cenię. Kupuję każdy nowy tytuł i nie trzeba mnie do tego zachęcać. Innymi drogami literackimi kroczę i abym przeczytała książkę obyczajową to musi ona stać na najwyższym poziomie. Od lat odnoszę wrażenie, że to jest gatunek, który choć...

Wiktor znany pisarz kryminałów pisze książkę i daje ja wydawcy... Co ciekawego prawdziwe zabójstwo jak w jeszcze nie wydanej książce potem kolejne.
Wiktor poznaje policjantkę kiedy osiedla się w leśniczówce w Borach Tucholskich. Zakochują się w sobie. Wiktor bierze ze schroniska psa którego chce ktoś otruć... Postrzelony kolega leśniczy... Próby nieudane. Zabicia Wiktora, wybuch samochodu.... Kto jest sprawca tych wszystkich nieszczęść i czy kiedyś będą żyć spokojnie.... Okazało się że to Wiktora.... Eee. Nie będę zdradzać lepiej przeczytać mnie książka zachwyciła... Nie mogłam tylko uwierzyć że zabójca nigdy by tego nie zrobił gdyby nie guz mózgu... Co może zrobić z człowieka choroba.... Super się ja czytało polecam

Wiktor znany pisarz kryminałów pisze książkę i daje ja wydawcy... Co ciekawego prawdziwe zabójstwo jak w jeszcze nie wydanej książce potem kolejne.
Wiktor poznaje policjantkę kiedy osiedla się w leśniczówce w Borach Tucholskich. Zakochują się w sobie. Wiktor bierze ze schroniska psa którego chce ktoś otruć... Postrzelony kolega leśniczy... Próby nieudane. Zabicia Wiktora,...

Jeśli lubicie mieszankę gatunków literackich w jednej pozycji, to ta książka zdecydowanie powinna przypaść Wam do gustu. Jest to swoista mikstura z obyczaju, romansu, thrillera i nawet lekkiego kryminału. Czy taki misz masz może się udać? Oczywiście.
Pomysł na fabułę był bardzo ciekawy i angażujący. Od pierwszej strony wkręciłam się w życie bohatera i śledziłam jego losy z dużym zainteresowaniem. Ciekawiło mnie co jeszcze wydarzy się w tej powieści, a musicie mi uwierzyć na słowo, że działo się tu naprawdę dużo. Miejscami nawet miałam wrażenie przytłoczenia natłokiem zdarzeń, niemniej nie odebrało mi to przyjemności z lektury.
Pani Kasia sprytnie przelała na papier miłość do zwierząt umiejscawiając psiego bohatera w lekturze. On również odegrał w tej powieści znaczącą rolę. Była także spora dawka natury, piękno Borów Tucholskich ukazane niemalże obrazowo. Nie zabrakło również zaskakującej intrygi i morderstwa! Tak, w książce obyczajowej, z wątkiem romansu była też śmierć i to nie jedna. Czy podobał mi się taki obrót spraw? Podobał i chętnie sięgałabym częściej po tego rodzaju pozycje.

Jeśli lubicie mieszankę gatunków literackich w jednej pozycji, to ta książka zdecydowanie powinna przypaść Wam do gustu. Jest to swoista mikstura z obyczaju, romansu, thrillera i nawet lekkiego kryminału. Czy taki misz masz może się udać? Oczywiście.
Pomysł na fabułę był bardzo ciekawy i angażujący. Od pierwszej strony wkręciłam się w życie bohatera i śledziłam jego losy z...

Powieść obyczajowa z akcentem kryminalnym.Styl autorki oraz grzeczne dialogi , od początku sugerowały ,że przeczytamy spokojną, miłą historię. Sympatyczne postacie głównych bohaterów, kulturalni policjanci i szczęśliwe zakończenie.Okazało się ,że nawet złoczyńca nie był taki zły...Czyta się lekko ; bez emocji ale przyjemnie.

Powieść obyczajowa z akcentem kryminalnym.Styl autorki oraz grzeczne dialogi , od początku sugerowały ,że przeczytamy spokojną, miłą historię. Sympatyczne postacie głównych bohaterów, kulturalni policjanci i szczęśliwe zakończenie.Okazało się ,że nawet złoczyńca nie był taki zły...Czyta się lekko ; bez emocji ale przyjemnie.

Wiktor, popularny autor kryminałów, postanawia wszystko rzucić i wyjechać. Ląduje w Borach Tucholskich, a dokładniej w leśniczówce, gdzie odzyskuje spokój. Na jego drodze pojawia się Emilia oraz pies Drops. Wydawałoby się, że w końcu ma takie życie, jakie by chciał, a tym czasem dochodzi do kilku morderstw. Dziwnym trafem ofiary giną w taki sam sposób jak bohaterowie jego książki…

Brzmi ciekawie, prawda? Już sam opis intryguje i muszę przyznać, że całość wypada świetnie. Lektura bardzo mi się podobała, choć z początku się obawiałam, czy w ogóle polubię się z bohaterami. Zupełnie niepotrzebnie miałam obawy, bowiem zostałam pozytywnie zaskoczona.

Autorce udało się niejednokrotnie mnie zmylić, jeśli chodzi o tę kryminalną część historii. Według mnie mamy tutaj jeszcze drugą, tą obyczajową. Obie tworzą naprawdę fajną historię, w którą czytelnik jest zaangażowany.

Bohaterowie nie są idealni, przez co wydają się być realni, choć wiemy, że to wszystko to tak naprawdę fikcja literacka 😊

Było to moje kolejne spotkanie z twórczością Autorki i to jak najbardziej udane. Z przyjemnością sięgnę po jej kolejny tytuł 😊Wiktor, popularny autor kryminałów, postanawia wszystko rzucić i wyjechać. Ląduje w Borach Tucholskich, a dokładniej w leśniczówce, gdzie odzyskuje spokój. Na jego drodze pojawia się Emilia oraz pies Drops. Wydawałoby się, że w końcu ma takie życie, jakie by chciał, a tym czasem dochodzi do kilku morderstw. Dziwnym trafem ofiary giną w taki sam sposób jak bohaterowie jego książki…

Brzmi ciekawie, prawda? Już sam opis intryguje i muszę przyznać, że całość wypada świetnie. Lektura bardzo mi się podobała, choć z początku się obawiałam, czy w ogóle polubię się z bohaterami. Zupełnie niepotrzebnie miałam obawy, bowiem zostałam pozytywnie zaskoczona.

Autorce udało się niejednokrotnie mnie zmylić, jeśli chodzi o tę kryminalną część historii. Według mnie mamy tutaj jeszcze drugą, tą obyczajową. Obie tworzą naprawdę fajną historię, w którą czytelnik jest zaangażowany.

Bohaterowie nie są idealni, przez co wydają się być realni, choć wiemy, że to wszystko to tak naprawdę fikcja literacka 😊

Było to moje kolejne spotkanie z twórczością Autorki i to jak najbardziej udane. Z przyjemnością sięgnę po jej kolejny tytuł 😊

Wiktor, popularny autor kryminałów, postanawia wszystko rzucić i wyjechać. Ląduje w Borach Tucholskich, a dokładniej w leśniczówce, gdzie odzyskuje spokój. Na jego drodze pojawia się Emilia oraz pies Drops. Wydawałoby się, że w końcu ma takie życie, jakie by chciał, a tym czasem dochodzi do kilku morderstw. Dziwnym trafem ofiary giną w taki sam sposób jak bohaterowie jego...

Wiktor Leszczyński jest autorem cieszących się sporym powodzeniem kryminałów. Gdy dowiaduje się o zdradzie partnerki rzuca wszystko i wyjeżdża z Krakowa w nieznane. Zatrzymuje się w starej leśniczówce w Borach Tucholskich. Tu w ciszy i spokoju zaczyna pisać kolejny kryminał. Na miejscu poznaje młodą policjantkę Emilię Radecką. Spełnia także swoje marzenie i bierze psa ze schroniska, któremu nadaje imię Drops. Powoli jego życie zaczyna nabierać nowych barw, jednak wkrótce okazuje się, że zaczynają ginąć osoby, którymi wzorował się przy pisaniu najnowszej książki. Taki obrót sprawy jest dla wszystkich sporym zaskoczeniem, gdyż tylko pojedyncze osoby miały możliwość zapoznać się z treścią pierwszych rozdziałów nowego kryminału. Kto zatem stoi za zabójstwami?

Jest to pierwsza książka Katarzyny Janus, w której mamy połączenie obyczajówki z wątkiem kryminalnym. Autorka powoli wprowadza nas w świat głównych bohaterów i przedstawia ich przeszłość. Wiktora i Emilkę można polubić, a książkę czyta się dość przyjemnie, choć trochę brakuje mi chemii pomiędzy bohaterami, których związek jest dość przewidywalny. Całość czyta się dobrze, choć nie przypuszczam, by zagościła ona w mojej pamięci na dłużej.
Książkę oceniam na niepełne 7 pkt

Wiktor Leszczyński jest autorem cieszących się sporym powodzeniem kryminałów. Gdy dowiaduje się o zdradzie partnerki rzuca wszystko i wyjeżdża z Krakowa w nieznane. Zatrzymuje się w starej leśniczówce w Borach Tucholskich. Tu w ciszy i spokoju zaczyna pisać kolejny kryminał. Na miejscu poznaje młodą policjantkę Emilię Radecką. Spełnia także swoje marzenie i bierze psa ze...

“Bo dom jest wszędzie tam, gdzie jest nam dobrze, gdzie czujemy się szczęśliwi i dokąd chce się nam wracać, gdy trapią nas smutki”.

Wiktor Leszczyński jest autorem poczytnych kryminałów. Ostatnio jednak jego codzienność coraz mocniej go przytłacza, odczuwa pustkę i rozczarowanie. Podejmuje decyzję o porzuceniu dotychczasowego życia i wyjeździe w nieznane. Dociera do Borów Tucholskich, wyciszenie i spokój znajduje w niewielkiej, uroczej leśniczówce, jego towarzyszem staje się przygarnięty ze schroniska pies Drops. Na jego drodze staje policjantka Emilia Radecka. Młoda kobieta zaczyna go coraz mocniej intrygować, a on sam zaczyna czuć, że w końcu znalazł swoje miejsce na ziemi. Niespodziewanie dochodzi do kilku morderstw, niebawem okazuje się, że ofiary giną w taki sam sposób jak bohaterowie jego powieści.

Bardzo lubię i cenie sobie książki Pani Katarzyny. To zawsze są ogromne emocje, niezapomniane wrażenie i zaskakująca przygoda. Nie inaczej było teraz. Akcja powieści toczy się wartko i intryguje. Fabuła ciekawie utkana, wciąga nas w wir wydarzeń, ukazuje poplątane ludzkie ścieżki, a w tle intrygująco poprowadzony wątek kryminalny. Styl Autorki jest bardzo przyjemny, lekki, barwny, naturalny. Ciekawie, realnie ukazani bohaterowie, to ludzie, jakich mijamy w naszej codzienności. Z łatwością wkraczamy w ich życie, razem z nimi odczuwamy towarzyszące im emocje. Radości i smutki, zwątpienie, ból, rozpacz, nadzieję, porywy serca, zmagania z przeciwnościami losu. Wiktor zyskał moją sympatię, to samotny, uzdolniony, sławny, zmęczony życiem mężczyzna.

Klimatyczna opowieść, nieoczekiwane zwroty akcji i mroczna lokalizacja podkręcają atmosferę. Rewelacyjnie utkana intryga wzbudza niepokojący dreszczyk emocji. Z ciekawością śledziłam pokomplikowane losy bohaterów, stopniowo odkrywając prawdę. Autorka umiejętnie wodzi nas za nos, myląc tropy. Śledztwo powoli posuwa się do przodu, nic nie jest takie, jak nam się początkowo wydaje. Łatwo jest obarczyć kogoś winą. Tajemnice sprzed lat, niedopowiedzenia, wątpliwości. Miłość, która przychodzi niespodziewanie, zaczyna łączyć dwoje ludzi. Oboje mają jakąś przeszłość.

Rewelacyjne, intrygujące, wciągające połączenie obyczajowości i kryminału. Zakończenie bardzo mnie zaskoczyło. Serdecznie polecam.

https://tatiaszaaleksiej.pl/prosba-o-przebaczenie/

“Bo dom jest wszędzie tam, gdzie jest nam dobrze, gdzie czujemy się szczęśliwi i dokąd chce się nam wracać, gdy trapią nas smutki”.

Wiktor Leszczyński jest autorem poczytnych kryminałów. Ostatnio jednak jego codzienność coraz mocniej go przytłacza, odczuwa pustkę i rozczarowanie. Podejmuje decyzję o porzuceniu dotychczasowego życia i wyjeździe w nieznane. Dociera do Borów...

"Prośba o przebaczenie" to bardzo fajne połączenie obyczajówki z kryminałem. Jestem naprawdę mile zaskoczona! Dawno czegoś takiego nie czytałam.
~
Wiktor jest popularnym autorem kryminałów. Postanawia zmienić dotychczasowe otoczenie i przenieść się do starej leśniczówki w Borach Tucholskich. Czuje się tam bardzo dobrze, a wena go nie opuszcza. Za sprawą pewnego incydentu na komisariacie poznaje Emilię policjantkę, która przyjmuje jego zgłoszenie. Po pewnym czasie dochodzi do morderstw, które mają związek z fabułą nowej książki Wiktora...
~
Zajrzałam sobie na inne opinie na Lubimyczytac i zachęciły mnie, by szybciej sięgnąć po tę książkę. Połączenie obyczajówki z kryminałem brzmiało naprawdę zachęcająco, więc zaczęłam czytać.

Zgadzam się z większością czytelników. Ta historia była naprawdę intrygująca. Fabuła wciągnęła mnie maksymalnie. Dla mnie było tu nawet więcej kryminału.

Uważam, że autorka stworzyła bardzo dobrą powieść. Trzymała w napięciu, akcja nie zwalniała tempa i byłam mega ciekawa, kto stoi za tymi wszystkimi morderstwami, bo praktycznie wszyscy się wykluczali, a tu taka niespodzianka!

Serio jest tu tyle tajemnic, że nie sposób jest się czegokolwiek domyślić. Głównych bohaterów polubiłam i również zaskoczyła mnie pewna rzecz, która miała miejsce w ich przeszłości 🙉. Nie mogę absolutnie zdradzić nic więcej.

"Jedyną stałą rzeczą w życiu jest zmiana. Każda z nich niesie ze sobą koszty emocjonalne, pozytywne lub negatywne, mogą wywoływać poczucie destabilizacji, utraty kontroli, dyskomfortu, ale jednak zawsze prowadzą do nowego początku, a jaki będzie jego ciąg dalszy, to przecież zależy od nas".

Polecam. Jeśli lubicie obyczajówki z wątkiem kryminalnym, to szczerze zachęcam! Mamy tu też czworonoga Dropsa, który jest przeuroczy 🥰.

"Prośba o przebaczenie" to bardzo fajne połączenie obyczajówki z kryminałem. Jestem naprawdę mile zaskoczona! Dawno czegoś takiego nie czytałam.
~
Wiktor jest popularnym autorem kryminałów. Postanawia zmienić dotychczasowe otoczenie i przenieść się do starej leśniczówki w Borach Tucholskich. Czuje się tam bardzo dobrze, a wena go nie opuszcza. Za sprawą pewnego incydentu na...

Wiktor, autor kryminałów, decyduje się zaszyć w leśniczówce w Borach Tucholskich. Chce odnaleźć spokój, wenę do pisania i zacząć wszystko od nowa.
Kiedy jednak zaczynają ginąć ludzie, a morderca czerpie inspirację z jego książki, do działania przystępuje pewna pani policjant.
Czy uda jej się rozwiązać sprawę morderstw i jakie sekrety skrywa ona sama możecie dowiedzieć się sięgając po najnowszą powieść Katarzyny Janus „Prośba o przebaczenie”.

Po książki autorki zawsze sięgam z niezmienną przyjemnością, bo styl jakim się posługuje sprawia, że czytając stworzone przez nią historie, jestem w stanie w pełni czerpać przyjemność z czasu spędzonego z książką.
Podobnie było i tym razem. „Prośba o przebaczenie” wciągnęła mnie od pierwszych stron i z ogromną ciekawością śledziłam losy bohaterów, bo nie brakuje tam tajemnic i zagadek z przeszłości, które nie dosyć, że wpływają na teraźniejszość, to prędzej czy później muszą wyjść na jaw.
Autorka skonstruowała bardzo ciekawą fabułę łącząc ze sobą różne style literackie. Ta historia to mieszanka obyczajówki, kryminału, a także romansu, dzięki czemu powieść czyta się szybko i przyjemnie.
Dla mnie było to połączenie idealne, a tym z Was, którzy lubią takie łączenie gatunków serdecznie polecam tę powieść.

Wiktor, autor kryminałów, decyduje się zaszyć w leśniczówce w Borach Tucholskich. Chce odnaleźć spokój, wenę do pisania i zacząć wszystko od nowa.
Kiedy jednak zaczynają ginąć ludzie, a morderca czerpie inspirację z jego książki, do działania przystępuje pewna pani policjant.
Czy uda jej się rozwiązać sprawę morderstw i jakie sekrety skrywa ona sama możecie dowiedzieć się...

Polecam tą książkę. Jest bardzo dobra, wciągająca i ciekawa. Ponadto dla czytelników lubujących się w kryminalach będzie to strzał w dziesiątkę. Polecamm

Polecam tą książkę. Jest bardzo dobra, wciągająca i ciekawa. Ponadto dla czytelników lubujących się w kryminalach będzie to strzał w dziesiątkę. Polecamm