"Świetlista igła" Anna Kłodzińska
Wydawnictwo Czytelnik, seria z Jamnikiem

Było nieco inaczej niż w poprzednich książkach tej autorki. Polski naukowy świat w końcówce lat 60. jawił się jako czas powstawania ciekawych wynalazków z dziedziny fizyki i chemii. Świat nauki i technologii kwitł, otwierały się drzwi dla nieznanych możliwości, ale dzięki temu "nieznanemu" różne szemrane osobistości mogły skrywać swoje niecne zamiary.
Był tu ktoś taki.
Zdolny, niespełniony naukowiec, z własnym tajemniczym laboratorium ulokowanym w lesie pod Warszawą i bronią o niespotykanej sile. To było dobre.

Dziwne włamanie do Instytutu Chemii, morderstwo młodego naukowca, użycie tajemniczej broni jako narzędzia zbrodni. Samo wykorzystanie lasera wydawało mi się zbyt futurystyczne, wręcz odrealnione, ale autorka bardzo zręcznie to wplotła w realia tamtych czasów. Lubię takie wtrącenia "technologiczne".

Podobało mi się też pokazanie historii z dwóch stron: milicji, jak i zaburzonego naukowca, który miał obsesję na punkcie wynalazków swoich kolegów po fachu. Taka dwutorowa narracja była dobrym posunięciem.

Są oczywiście i minusy.
Kapitan Szczęsny jest trochę wyidealizowany, wszechmocny i wszechwiedzący. No i MO wszystko mogła ;)
Poza tym patrząc na dotychczas przeczytane książki Anny Kłodzińskiej mam spore zastrzeżenia co do zakończeń. Koniec za każdym razem jest jakby "ucięty" i zawsze jestem zaskoczona, że to już. Rozwikłanie zagadek też nie zawsze jest przekonujące. Niemniej jednak, autorka doskonale oddaje ducha tamtych czasów, pokazując obraz Warszawy lat 60. i świat nauki.
Polecam i będę czytać kolejne.

"Świetlista igła" Anna Kłodzińska
Wydawnictwo Czytelnik, seria z Jamnikiem

Było nieco inaczej niż w poprzednich książkach tej autorki. Polski naukowy świat w końcówce lat 60. jawił się jako czas powstawania ciekawych wynalazków z dziedziny fizyki i chemii. Świat nauki i technologii kwitł, otwierały się drzwi dla nieznanych możliwości, ale dzięki temu "nieznanemu"...

Ciekawie napisany kryminał, można powiedzieć, futurystyczny:). Oto mamy końcówkę lat 60., ktoś się włamuje do Instytutu Chemii i kradnie jedyne egzemplarze ważnych badań. Złodziej zamek w drzwiach otwiera w bardzo nietypowy sposób, został on stopiony i to w bardzo krótkim czasie - jedyne logiczne wytłumaczenie to laser. Był to wówczas ostatni krzyk techniki, pierwszy polski laser skonstruowano zaledwie 6 lat wcześniej, a pierwszy na świecie - w 1960 roku. Niemożliwe wydaje się aby ktoś nosił przy sobie to urządzenie, tym bardziej tak małych rozmiarów, aby można je było wnieść do Instytutu i otworzyć nim zamek. Takich laserów, przynajmniej oficjalnie, nie ma jeszcze ani w kraju, ani za granicą. Włamanie pozostaje zagadką. Jednak wkrótce ktoś zabija w jego własnym mieszkaniu mlodego naukowca z Ośrodka Elektroniki i zabiera wyniki badań. Na ciele nie ma żadnych śladów, dopiero sekcja wykazuje ni mniej ni więcej, tylko porażenie czaszki igłą świetlną lasera.

Śledztwo prowadzi kapitan Szczęsny, a powieść czyta się świetnie. Ciekawym zabiegiem jest prowadzenie przez autorkę akcji dwutorowo: śledzimy ruchy mordercy i działania milicji. Niestety, wytłumaczenie, jak milicja trafiła na sprawcę jest zupełnie nieprzekonujące, końcówka też rozczarowuje.

Ciekawie napisany kryminał, można powiedzieć, futurystyczny:). Oto mamy końcówkę lat 60., ktoś się włamuje do Instytutu Chemii i kradnie jedyne egzemplarze ważnych badań. Złodziej zamek w drzwiach otwiera w bardzo nietypowy sposób, został on stopiony i to w bardzo krótkim czasie - jedyne logiczne wytłumaczenie to laser. Był to wówczas ostatni krzyk techniki, pierwszy...

O ile Kłodzińska jako taka jest autorką powieści bardzo poczytnych, o tyle "Świetlistą igłę" dość ciężko było mi przełknąć. Wszystko za sprawą motywu przewodniego, który jest na tyle nierealny, że po prostu trudno mi było przejść nad tym do porządku dziennego. Sama w sobie książka jednak jak najbardziej daje radę - jest trup, potem drugi trup, jest zagadka, jest porucznik Szczęsny, także miły wieczór z tą lekturą macie gwarantowany.

O ile Kłodzińska jako taka jest autorką powieści bardzo poczytnych, o tyle "Świetlistą igłę" dość ciężko było mi przełknąć. Wszystko za sprawą motywu przewodniego, który jest na tyle nierealny, że po prostu trudno mi było przejść nad tym do porządku dziennego. Sama w sobie książka jednak jak najbardziej daje radę - jest trup, potem drugi trup, jest zagadka, jest porucznik...

„Świetlista igła. Tajemniczy pasażer” Anny Kłodzińskiej to kolejny tom cyklu ukazującego się nakładem wydawnictwa CM, w którym publikowane są najlepsze kryminalne opowieści czasów PRLu. O ile inni autorzy mają w tej serii raptem po kilka powieści jest Anna Kłodzińska doczekała się własnego cyklu w całej serii, a książka, będąca przedmiotem tej recenzji jest jego dwunastą odsłoną. Dla mnie było to drugie, po „Srebrzystej śmierci” spotkanie z tą autorką i kolejna wyprawa w czasy PRLu, widziane z perspektywy warszawskiej komendy Milicji Obywatelskiej.

W książce znajdziemy powieść „Świetlista igła” oraz niewielkie opowiadanie, scenkę właściwie zatytułowaną „Tajemniczy pasażer”. Trudno znaleźć powiązanie między nimi, poza przewijającymi się przez obydwa postaciami inżynierów, nie po raz pierwszy pojawiających się na kartach kryminałów Anny Kłodzińskiej.

Od czasów „Srebrzystej śmierci” minęło dziesięć lat. Czas ten jest wyraźnie widoczny na kartach powieści. Końcówka lat sześćdziesiątych, to gwałtownie rozwijająca się technika, w tym elektronika, sporo dużych ośrodków naukowych w kraju i mnóstwo odkryć. To właśnie w świecie naukowców: doktorów i inżynierów fizyki rozgrywa się akcja „Świetlistej igły”, a tytułową igłą jest wiązka światła lasera, zupełna nowość w Polsce późnych lat sześćdziesiątych.

Akcję poznajemy z dwóch perspektyw. Tym razem oprócz przedstawienia wydarzeń widzianych od strony pracowników milicji możemy śledzić ich rozwój również z perspektywy złoczyńcy. Nadanie mu roli drugiego narratora pozwala dokładnie poznać jego, niezbyt oczywiste motywy i tym lepiej przedstawia konflikt między nim a wymiarem sprawiedliwości. Zabieg ten umożliwia również przeprowadzenie kryminalnej tajemnicy, niebędącej z początku oczywistą dla czytelnika, co jest intrygujące.

„Świetlista igła” to kolejna okazja do spotkania z kapitanem Szczęsnym i jego współpracownikami. Postacie prowadzone są konsekwentnie, z utrzymaniem cech charakterystycznych, jakie autorka nadała im już wcześniej i bez zbytniego zagłębiania się w ich historie i życie osobiste. Nadal więc znajdziemy tu, bliskiego ideału, kapitana; nieco protekcyjnego szefa; czy mądrego doświadczeniem lekarza ostatniego kontaktu. Niektórzy mają mgliście wspomniane rodziny, przewijające się gdzieś na ostatnim planie żony, czy dzieci, informacje o nich są jednak pozbawione jakiegokolwiek fabularnego znaczenia.

Fabuła książki skupia się wokół genialnych fizyków i ich wspaniałych odkryć z dziedziny elektroniki. Późne lata sześćdziesiąte, to czasy, gdy na świecie dokonywał się ogromny skok technologiczny, moment, w którym już nawet w Polsce stosowano tranzystory, będące prawdziwą rewolucją, zmieniającą zupełnie oblicze elektroniki. Kryminalna intryga rozpoczyna się banalnie, od kradzieży niezwykle ważnej pracy jednego z naukowców. Brakuje motywu, a stopiony zamek w drzwiach oraz szafie sugerują użycia źródła ciepła o ogromnej mocy. Podejrzenie pada na laser, jednak nikomu z naukowców nie jest znany laser, który byłby mniejszy niż niewielka szafka, więc hipoteza ta od początku przyjmowana jest ze sporą dozą nieufności. Sprawa kradzieży na długo staje w miejscu i ma swą kontynuację, gdy dochodzi do kolejnego ataku na fizyka. Tym razem ginie nie tylko jego dorobek naukowy, ale i on sam. Od tego momentu, na scenę wkracza kapitan Szczęsny.

Podobnie, jak poprzednią książkę Anny Kłodzińskiej, tak i tę czyta się bardzo przyjemnie. Widać, że autorka przyłożyła się do zgłębienia zgłębienia środowiska warszawskich naukowców, gdyż podane przez nią szczegóły techniczne mają sens i są adekwatne ze stanem ówczesnej wiedzy. Z drugiej strony nie znajdziemy tu nadmiaru specjalistycznego słownictwa a język, jakim napisano książkę, jest prosty i zrozumiały.

„Świetlista igła” to kolejny dobry kryminał w dorobku autorki i jeszcze jedna warta uwagi pozycja dla każdego miłośnika tego typu literatury. Przemyślany wątek kryminalny oraz dobrze wyrysowane dla niego tło to niewątpliwe zalety powieści. Charyzmatyczna postać kapitana Szczęsnego również przykuwa uwagę czytelnika, choć można mu zarzucić, że jest nieco zbyt idealny.

„Świetlista igła. Tajemniczy pasażer” Anny Kłodzińskiej to kolejny tom cyklu ukazującego się nakładem wydawnictwa CM, w którym publikowane są najlepsze kryminalne opowieści czasów PRLu. O ile inni autorzy mają w tej serii raptem po kilka powieści jest Anna Kłodzińska doczekała się własnego cyklu w całej serii, a książka, będąca przedmiotem tej recenzji jest jego dwunastą...

Przyzwoity kryminał, w którym zaprezentowane nowe osiągnięcia techniki. Ciekawy rys psychologiczny złego bohatera, który poznajemy w trakcie książki.

Przyzwoity kryminał, w którym zaprezentowane nowe osiągnięcia techniki. Ciekawy rys psychologiczny złego bohatera, który poznajemy w trakcie książki.

'' Milicjant naraża się od pierwszego dnia służby aż do ostatniego . W końcu , dostać igłą laserową nawet lepiej niż mojką po oczach albo siekierą w łeb. Może nawet bardziej elegancko . ''

Nigdy nie pociągały mnie tematy z dziedziny elektroniki kwantowej , pojęcie kwantowego generatora świetlnego czy optycznego , to dla mnie jakaś czarna magia . Jestem słabą '' technicznie '' kobietą , więc do czytania '' Świetlistej igły '' Anny Kłodzińskiej , zabierałam się z dużą dozą niepewności i raczej z małą chęcią . Dlaczego więc w ogóle zamierzałam ją przeczytać ? No więc po pierwsze , mam wciąż nieodparty sentyment do autorki , lubię ją za stosunkowo niewielką ilość propagandy którą serwuje w swoich książkach i za specyficzny czarny humor , jak na przykład ten ujawniający się w cytacie na początku mojej wypowiedzi . Cenie sobie panią Kłodzińską też za ładną nie wydumaną bezskrótową polszczyznę , no i oczywiście za mojego ulubieńca , w tym wypadku jeszcze , kapitana Szczęsnego . Drugi powód dla którego zabrałam się za tę pozycję , jest taki że to kolejne z moich domowo - strychowo - piwnicznych przykurzątek , które obiecałam sobie przeczytać , pomiędzy literaturą współcześnie wydawaną .
A więc , rzecz dzieje się w latach 60 - tych w samej '' stolycy '' . Głęboka komuna , ciężka żelazna kurtyna szczelnie opuszczona . Z Instytutu Chemii skradziona zostaje praca naukowa pewnego docenta . Oczywiście pierwsze podejrzenia dotyczą szpiegostwa przemysłowego . Jednak to nie powód kradzieży okazuje się najpierw najważniejszy . Przybyli na miejsce milicjanci nie mogą wyjść z podziwu nad sposobem włamania się do pracowni naukowca . Zamek bowiem został '' potraktowany '' laserem o ogromnej mocy . Pracownicy instytutu są zdania że urządzenie o takiej mocy na pewno nie zostało skonstruowane w naszym zapyziałym kraju lat 60 - tych . W niedługi czas po tym zdarzeniu ginie pierwszy człowiek , jego głowa zostaje potraktowana podobnie jak zamek w czasie włamania . Teraz w końcu do akcji wkracza mój ulubieniec , Szczęsny . A nam czytelnikom pozostaje tylko typować motywy i sprawcę i sprawdzić na końcu czy mieliśmy rację . Reasumując , jest to kolejna dobra powieść tej pisarki , mimo pewnej dozy naiwności naukowców , dziwnych i zabawnych poczynań panów milicjantów , oraz zakończenia które nie specjalnie przypadło mi do gustu , polecam , głównie wielbicielom kryminałów milicyjnych z poprzedniego wieku i lasera :).

'' Milicjant naraża się od pierwszego dnia służby aż do ostatniego . W końcu , dostać igłą laserową nawet lepiej niż mojką po oczach albo siekierą w łeb. Może nawet bardziej elegancko . ''

Nigdy nie pociągały mnie tematy z dziedziny elektroniki kwantowej , pojęcie kwantowego generatora świetlnego czy optycznego , to dla mnie jakaś czarna magia . Jestem słabą ''...

Warszawa, lata 60. ubiegłego wieku. Z pracowni Instytutu Chemii tajemniczy włamywacz kradnie ważną pracę naukową docenta Straszewskiego. Zdumienie pracowników instytutu oraz przybyłych na miejsce zdarzenia milicjantów budzi sposób w jaki przestępca dostał się do pomieszczenia, w którym przechowywano dokumentację...

Więcej na:
http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2018/03/swietlista-iga.html

Warszawa, lata 60. ubiegłego wieku. Z pracowni Instytutu Chemii tajemniczy włamywacz kradnie ważną pracę naukową docenta Straszewskiego. Zdumienie pracowników instytutu oraz przybyłych na miejsce zdarzenia milicjantów budzi sposób w jaki przestępca dostał się do pomieszczenia, w którym przechowywano dokumentację...

Więcej...