Książka "Borgiowie i ich wrogowie" autorstwa Christophera Hibberta to fascynująca opowieść o jednym z najbardziej kontrowersyjnych rodów w historii Włoch. Hibbert przedstawia w niej historię rodziny Borgiów, która na trwałe zapisała się w historii jako symbol korupcji i bezwzględności w zdobywaniu władzy.

Zalety:
- autor skupia się na politycznych sojuszach, które Rodrigo Borgia (papież Aleksander VI) tworzył za pomocą małżeństw córki Lukrecji oraz na wsparciu, jakiego udzielał militarnym ambicjom syna Cezara;
- książka łączy fakty z wartką i żywą narracją, co czyni z niej interesującą lekturę;
- publikacja jest bardzo szczegółowa, dzięki czemu dostarcza kompletny obraz rodu Borgiów za Aleksandra VI;
- oddaje klimat epoki;
- autor oferuje czytelnikowi głębokie zanurzenie w burzliwe czasy renesansu i daje możliwość zrozumienia, jak rodzina Borgiów wpłynęła na historię i kulturę tamtych czasów.

Wady:
- autor skupił się na przedstawieniu życia papieża Aleksandra VI i jego dzieci, a pomija ich przodków i potomków.

Książka "Borgiowie i ich wrogowie" autorstwa Christophera Hibberta to fascynująca opowieść o jednym z najbardziej kontrowersyjnych rodów w historii Włoch. Hibbert przedstawia w niej historię rodziny Borgiów, która na trwałe zapisała się w historii jako symbol korupcji i bezwzględności w zdobywaniu władzy.

Zalety:
- autor skupia się na politycznych sojuszach, które Rodrigo...

Książkę czyta się dobrze, można się sporo dowiedzieć. Jednakże, są tu dwa główne problemy. Po pierwsze, zdecydowanie brakuje narracji: wprowadzania wątków, wyciągania wniosków i łączenia faktów. To spowodowało, że co chwilę musiałem sprawdzać w internecie, o czym mowa i przypominać sobie, kim są osoby, o których mowa.

Po drugie, historia średnio opowiada o Borgiach. Ta książka jest o Rodrigo Borgii i jego dzieciach. Nie mówi, skąd się wziął ród i jaką naprawdę miał rangę przed tym, jak Rodrigo Borgia stał się Aleksandrem VI. Nie opowiada o jego wnukach, ich dzieciach itd. Nie opowiada nawet o św. Franciszku Borgii albo o żyjącym dziś Rodrigo Borji (byłym prezydencie Ekwadoru).

Ogólnie jest "tak sobie".

Książkę czyta się dobrze, można się sporo dowiedzieć. Jednakże, są tu dwa główne problemy. Po pierwsze, zdecydowanie brakuje narracji: wprowadzania wątków, wyciągania wniosków i łączenia faktów. To spowodowało, że co chwilę musiałem sprawdzać w internecie, o czym mowa i przypominać sobie, kim są osoby, o których mowa.

Po drugie, historia średnio opowiada o Borgiach. Ta...

Kolejna świetna książka o Borgiach i ich czasach. Bogata w szczegóły, które nawet mnie - znawcę amatora rodziny Borgiów- zaskoczyly. Fakty przedstawione w przystępny sposób.

Kolejna świetna książka o Borgiach i ich czasach. Bogata w szczegóły, które nawet mnie - znawcę amatora rodziny Borgiów- zaskoczyly. Fakty przedstawione w przystępny sposób.

Christopher Hibbert był wyjątkowo płodnym autorem książek historycznych, a zwłaszcza popularnych syntez i biografii. Spod jego pióra wyszły pozycje poświęcone zarówno Wellingtonowi i Napoleonowi, jak i Mussoliniemu, Medyceuszom, historii Londynu, Rzymu czy Wenecji, ale także traktujące o relacjach Europejczyków z Chinami w XIX wieku, bitwie pod Arnhem czy zamkach na Loarą. Siłą rzeczy nie był specjalistą od jednego tematu. Jego książki słyną raczej z lekkiego pióra i chwytliwej narracji niż głębokich analiz i drążenia drobnych szczegółów.

Podobnie jest tutaj. Hibbert stawia przede wszystkim na koloryt epoki. Bazuje w dużej mierze na cytatach z pamiętników Johanna Burcharda, papieskiego urzędnika, którego zapiski są jednym z głównym źródeł do dziejów panowania Aleksandra VI. Z tej racji książkę wypełniają liczne opisy kolejnych triumfalnych parad i procesji, ślubów, wystawnych przyjęć, bogatych strojów, kapiących złotem wnętrz pałaców i komnat itp. Oczywiście nie brakuje też polityki, ale Hibbert stawia raczej na anegdoty niż szczegółowe omówienie tematu. Czasem pomija niektóre wątki drugoplanowe. Nie ma tu np. historii księcia Cema, czyli osmańskiego następcy tronu przetrzymywanego na dworze Aleksandra VI, który po trafieniu w ręce Karola VIII niebawem umiera - ponoć nie bez udziału papieskiego syna. Również dalsze losy Cezara Borgii po uwięzieniu i jego śmierć są opisane bardzo skrótowo. Z tego powodu uważam, że wydane w Polsce książki Roberta Gervaso i Ivana Cloulasa nieco lepiej tłumaczą zawiłości kariery Borgiów i jej szerszy kontekst. Natomiast Hibbert z powodzeniem oddaje klimat epoki z jej przepychem i brutalnością. Podsumowując - czyta się przyjemnie, ale niekoniecznie muszę mieć ją na półce. Przeczytany egzemplarz pożyczyłem z biblioteki.

Książkę wydano w estetycznej twardej oprawie, ale mam nieco uwag do jej redakcji. Na str. 89 czytamy o marszu Karola VIII z Neapolu na południe, gdy tak naprawdę kierowano się z powrotem na północ - do Rzymu, co wynika z kolejnego zdania. Na str. 96 pojawia się "złoto pochodzące z kopalni peruwiańskich, a sprezentowali je papieżowi hiszpańscy władcy Ferdynand i Izabella" - prawie 40 lat przed odkryciem Peru. Na str. 136 czytamy o tym, że Cezar Borgia otrzymał ofertę objęcia księstwa Walencji. Tyle, że chodzi o okolice miasta Valence nad Rodanem w południowej Francji, a nie o miasto w Hiszpanii (stąd francuski tytuł Borgii - Duc de Valentinois). Powinno to być zaznaczone, bo pewnie część czytelników pomyśli że francuski król nadał Cezarowi kawałek Hiszpanii.
Na str. 298 Lukrecja stara się znaleźć kochankowi "rentowne stanowisko w zakonie maltańskim" - na ćwierć wieku przed tym, gdy joannici otrzymali Maltę od Karola V. To wszystko drobiazgi, ale moim zdaniem nie powinny się przytrafić.

Christopher Hibbert był wyjątkowo płodnym autorem książek historycznych, a zwłaszcza popularnych syntez i biografii. Spod jego pióra wyszły pozycje poświęcone zarówno Wellingtonowi i Napoleonowi, jak i Mussoliniemu, Medyceuszom, historii Londynu, Rzymu czy Wenecji, ale także traktujące o relacjach Europejczyków z Chinami w XIX wieku, bitwie pod Arnhem czy zamkach na Loarą....

Jeśli coś już wiecie o Borgiach to niczego nowego się nie dowiecie z tej książki.

Jeśli coś już wiecie o Borgiach to niczego nowego się nie dowiecie z tej książki.

PopKulturowy Kociołek:

https://popkulturowykociolek.pl/borgiowie-i-ich-wrogowie-recenzja-ksiazki/

Opisania historii rodu Borgiów podjął się Christopher Hibbert. Brytyjski pisarz mający w swoim dorobku kilka wartych uwagi publikacji książkowych, który określany był mianem jednego z najwybitniejszych historyków swoich czasów (1924-2008). Sporą część swojej zawodowej kariery poświęcił on na badanie włoskich rodów mających ogromny wpływ nie tylko na tamtejsze państwo, ale również cały kontynent. Śmiało, można więc napisać, że jest to zdecydowanie odpowiedni człowiek do zaprezentowania tytułowego zagadnienia.

Centralną część powieści stanowi oczywiście ród Borgiów. Jeżeli jednak chce się go dobrze zrozumieć, trzeba poznać realia ich życia. W tym celu autor swoje dzieło rozpoczyna od dość złożonego, ale łatwo przyswajalnego obrazu renesansu z naciskiem na Rzym i dziejące się w nim różne wydarzenia.

Miasto to zdecydowanie pozbawione jest należytego mu blasku. Pełne jest ono wszechobecnej korupcji, postępującej moralnej zgnilizny i ludzkiej bezwzględności. W takich warunkach potrafią przetrwać tylko najsilniejsi i najbardziej zdeterminowani. Taką właśnie osobą jest Rodrigo Borgia. Jego losy w książce opisane są od momentu, kiedy zasiadał on już na kardynalskim stołku (niestety wcześniejsze lata są bardzo szczątkowo opisane). Piastowane stanowisko pozwala mu nie tylko na ciągłe powiększanie majątku, ale przede wszystkim dążenie do objęcia tronu Piotrowego (co wiąże się z poszukiwaniem sojuszników – przekupywaniem kardynałów).

Dość szybko (moim zdaniem trochę za szybko) autor przechodzi do wyboru Rodrigo na papieża (Aleksander VI). Od tego momentu publikacja zaczyna skupiać całą uwagę na jego dążeniach nie tylko do utrzymania władzy, ale również jej poszerzeniu. Oznacza to tworzenie sojuszy, obsadzanie ważnych stanowisk zależnymi od siebie osobami czy bezwzględną walkę z wrogami. Przeskakujemy tu pomiędzy kolejnymi ważnymi wydarzeniami, politycznymi mariażami, spiskami, przekupstwami czy zbrodniami. Informacji czysto historycznych jest sporo, ale zostały one podane w naprawdę prostej i łatwo przyswajalnej (przez każdego) formie.

Publikacja nie skupia się tylko i wyłącznie na Borgiach, ale na jej łamach pojawiają się również inne bardzo ważne dla epoki postacie ze świata polityki, sztuki, nauki. Fragmenty te są naprawdę bardzo ciekawe i szkoda, że autor nie poświęcił im trochę więcej uwagi. Trochę za dużo miejsca poświęca on stronie politycznej, inne aspekty (np. liczne mecenaty papieża) traktując jako rodzaj wzmianki. Kolejną drobną łyżeczką dziegciu jest brak konkretnych informacji o kolejnych pokoleniach rodu (dzieciach Aleksandra) i tym, co się z nimi działo....

PopKulturowy Kociołek:

https://popkulturowykociolek.pl/borgiowie-i-ich-wrogowie-recenzja-ksiazki/

Opisania historii rodu Borgiów podjął się Christopher Hibbert. Brytyjski pisarz mający w swoim dorobku kilka wartych uwagi publikacji książkowych, który określany był mianem jednego z najwybitniejszych historyków swoich czasów (1924-2008). Sporą część swojej zawodowej kariery...

„Zamiast śmierci grzesznika, Bóg pragnie jego życia i pieniędzy.”

Choć majętna i niebezpieczna rodzina Borgiów od zawsze z niewiadomej przyczyny mnie pociągała, do tej pory wiedziałam o niej stosunkowo niewiele – tyle, ile wywnioskowałam z produkcji filmowych pośledniej jakości. Nie, nie tych rodem z Netflixa, bowiem do takich źródeł zwyczajnie nie sięgam, jednak – jak się okazało – wcale nie lepszych. Dzięki nim wyrobiłam sobie jedynie kilka bardzo niepełnych i prawie kompletnie nieprawdziwych oglądów historii. Seriale sugerowały, że Rodrigo Borgia, który w późniejszym czasie został papieżem i przyjął imię Aleksander IV wydawał obrazoburcze orgie, na których korzystał z wszystkiego, co tylko się rusza, a jego córka Lukrecja współżyła zarówno z nim, jak i z jego ukochanym, spłodzonym z kurtyzaną synem Cezarem, który pasjonował się mordowaniem niewinnych. Jak było naprawdę? To dopiero uzmysłowiła mi wydana w iście królewskim stylu książka „Borgiowie i ich wrogowie”, opracowana w sposób niezwykle sumienny przez Christophera Hibberta.

„Piękne kobiety odczuwają do niego niewiarygodny pociąg, przewyższający siłę, z jaką magnez przyciąga żelazo. (…) Jeszcze bardziej niż złością czy jakąkolwiek emocją, papieżem kierowała niepowstrzymana żądza wywyższenia swoich dzieci, które darzył gorącą miłością.”

Być może Borgiowie nie byliby rodziną tak znaną i szkalowaną na tak szeroką skalę, gdyby nie postać Rodriga Borgii. Ten niepozorny z wyglądu człowiek bez wątpienia cechował się ambicjami, których mógłby mu pozazdrościć niejeden przywódca państwa. W młodości był jedynie niewiele znaczącym siostrzeńcem obecnego papieża, który ukończył studia prawnicze. Wkrótce jednak, realizując sobie tylko znany plan, zaczął się sukcesywnie wspinać po drabinie społecznej, na każdym jej szczeblu pragnąc jeszcze większych bogactw i beneficjów. Najpierw wuj mianował go legatem Marchii Ankońskiej, a nieco później wicekanclerzem Kościoła Rzymskiego oraz wodzem wojsk papieskich. Wkrótce potem, kiedy zrozumiał już jak obecnie we Włoszech robi się karierę, został kardynałem i otrzymał liczne biskupstwa. Jego rozrastający się majątek nie odebrał mu jednak zwiększającego się apetytu na władzę i już chwilę później, dzięki wręczeniu licznych łapówek, został wybrany na papieża. Takiego, dzięki któremu nepotyzm nabrał wręcz legendarnych wymiarów i który jest w stanie dopuścić się absolutnie wszystkiego, aby rządzić… wszystkim, czym tylko się da – wciąż rosnąć w potęgę zbrojną, siłę i oczywiście pieniądze.

„Słyszano rozmowę papieża z Szatanem, jakoby miał kupić urząd papieski za cenę swej duszy, zawarł umowę z diabłem i zgodził się nosić papieską koronę przez jedenaście lat. I rzeczywiście, tyle plus siedem dni trwał jego pontyfikat.”

Kupczenie urzędami w celu wzbogacenia własnego majątku i łapówkarstwo wśród kardynałów nie należały jednak do jedynych grzechów papieża Borgii. Zdaniem licznych świadków, posłów i ówczesnych kronikarzy, papież słynął nie tylko z ambicji na chorym poziomie i miłości do przepychu, ale również z rozrywek, które (ponoć) boskiemu wysłannikowi, piastującemu takie stanowisko, zdecydowanie nie przystoją. Zapewne można by mu jeszcze wybaczyć organizowanie sprośnych komedii czy nawet wydawanie wielkich bali, ale już lubowania się w orgiach zdecydowanie nie. Za znamienity można zresztą uznać fakt, że dwoje jego ukochanych dzieci, czyli Cezara i Lukrecję, spłodził ze… swoją kochanką – kurtyzaną. Postać zdecydowanie budząca zniesmaczenie, czy wręcz odrazę, której jednak bez wątpienia trzeba przyznać jedno – dla swojej rodziny Aleksander VI vel. Rodrigo Borgia był w stanie zrobić wszystko. Małżeństwa swojej pięknej córki Lukrecji ustawiał zresztą jedynie według własnych korzyści. Tutaj właśnie narobił sobie wrogów, którzy twierdzili, jakoby utrzymywał z córką kazirodcze stosunki, co zdaniem większości wcale nie było prawdą. Cezara zaś papież mianował najpierw biskupem, potem arcybiskupem, a jeszcze później dowódcy armii papieskiej i kondotiera. Jak mawiają, niedaleko pada jabłko od jabłoni, zatem niedługo później papież i jego nieodrodny syn, zawiadujący teraz ogromnym wojskiem i jeszcze większym skarbcem, snuli wspólnie wielkie plany podbicia całych Włoch…

„Uznano go za wyniosłego i aroganckiego, za osobę zdecydowanie zbyt skłonną do obrażania się i demonstrowania swej obrazy. (…) Pozyskał najlepszych ludzi we Włoszech, a to wszystko, wraz z nieustannie sprzyjającą fortuną, czyni go zwycięskim i niebezpiecznym.”

Postać Cezara Borgii jest zresztą równie barwna jak postać jego ojca. Zdaniem wielu źródeł, aby stanąć na czele papieskiej armii, był skłonny posunąć się nawet do zamordowania własnego brata. Ciała jego wrogów notorycznie wyławiano z Tybru pod osłoną nocy. Jeżeli ktokolwiek śmiał go obrazić, bardzo szybko gorzko tego żałował – jeśli zdążył, zanim pożegnał się z życiem. Nie bał się pokazywania tego, kto tu rządzi, bardzo często wywieszając okaleczone ciała swoich ofiar w miejscach publicznych. Jego ambicje były równie wielkie jak ambicje ojca – choć zawiadywał kilkoma księstwami, marzyło mu się sprawowanie kontroli nad całymi Włochami. Bywał przebiegły, sprytny i szybki – w związku z czym szybko zaskarbił sobie miłość poddanego mu wojska, jednakże zdecydowanie nie ludu. Dla przeciętnego człowieka był tylko bękartem papieża, który ma o sobie mniemanie jak Juliusz Cezar, a jest tylko zarozumialcem, obsadzonym przez ojca na wysokim stanowisku. Nie sposób jednak odmówić mu ogromnej charyzmy, hartu ducha oraz ogromnej inteligencji, pozwalającej na podjęcie wielu trafnych decyzji militarnych. W tak dużym stopniu specjalista w swoim fachu, w jak wielkim człowiek bez serca i sumienia.

„Lukrecja, która w młodości była najbardziej oczernianą kobietą swoich czasów, w wieku średnim cieszyła się wielkim poważaniem.”

Choć piękna, ukochana córka papieża znajdując się w tak męskim, rządzonym twardą ręką świecie, zdecydowanie nie miała łatwego życia – doskonale się w nim odnalazła. W młodości była doskonałą towarzyszką zabaw dla brata, nieco później zaś wielką pomocą dla ojca. Pod jego nieobecność zarządzała wszystkimi najważniejszymi sprawami kościoła, przyjmowała gości, czy podejmowała istotne decyzje. Choć zdecydowanie nie była tą przedstawianą przez niektóre współczesne filmy karykaturą kobiety, nie stroniła od rozrywek – i to takich, które pewnie nie przystawały damie. Śmiała się z erotycznych żartów, uwielbiała bale i obdarzała flirtem niemalże wszystkich dookoła. Nie przeszkodziło jej to jednak w zawarciu trzech ważnych dla jej ojca i brata małżeństw, z którego ostatnie okazało się bardzo udane. Dzięki sojuszowi z księciem Ferrary nie tylko wzmocniła własną pozycję, ale i stała się cenioną panią na dworze, która to była muzą wielu artystom i dobrą żoną, dającą mężowi kilku dziedziców. Abstrahując od skrycie kontynuowanych romansów, można więc powiedzieć, że z krytykowanej trzpiotki, stała się szacowną damą i mecenasem sztuki.

„Ludzie wyrządzają Ci krzywdę albo dlatego, że się Ciebie boją, albo dlatego, że Cię nienawidzą.”

Jeśli nie sięgacie po książki historyczne, bo przypominają Wam się nieciekawie prowadzone lekcje tego przedmiotu w szkole średniej czy jeszcze wcześniej – powinniście sięgnąć po twórczość Christophera Hibberta. To właśnie ona jest w stanie przełamać tę niechęć i to już zaledwie po kilku przeczytanych stronach. Jest to moje pierwsze spotkanie z tym autorem, jednak mam ogromną nadzieję, iż nieostatnie, bowiem ma on niesamowitą lekkość w przedstawianiu wydarzeń historycznych, bardzo szczegółowych i barwnych, dziejących się zresztą przed kilkoma wiekami, w bardzo przystępny sposób. Taki, który pozwala zarówno na przyswojenie wiedzy, jak i zobaczenie wydarzeń własnymi oczyma. Nie ma tu ani jednego przytłaczającego czytelnika elementu, ani czegokolwiek, do czego można by w ogóle mieć pretensje. Ekspansje, podboje, bitwy, gromadzenie bogactwa, machinacje władzy, morderstwa, szachrajstwa, uczucia, rozprawienie się z plotkami i unaocznienie prawdy – to wszystko, spisane piórem autora wręcz fascynuje. I sprawia, że chciałoby się dowiedzieć jeszcze więcej. Co bardzo ważne w literaturze historycznej, Hibbert nie ocenia – a jedynie przedstawia pełen obraz sytuacji, pozostawiając to czytelnikowi. „Borgiów i ich wrogów” czytało mi się tak samo przyjemnie jak dobrze napisany kryminał – bo i poniekąd historia tej rodziny taka właśnie jest. Stąd zasłużona wysoka ocena – 9/10
instagram.com/thrillerly

„Zamiast śmierci grzesznika, Bóg pragnie jego życia i pieniędzy.”

Choć majętna i niebezpieczna rodzina Borgiów od zawsze z niewiadomej przyczyny mnie pociągała, do tej pory wiedziałam o niej stosunkowo niewiele – tyle, ile wywnioskowałam z produkcji filmowych pośledniej jakości. Nie, nie tych rodem z Netflixa, bowiem do takich źródeł zwyczajnie nie sięgam, jednak – jak się...

Kiedyś gdzieś usłyszałam to nazwisko i musiałam, prostu musiałam zagłębić się w ich historię. Tym bardziej, że naprawdę lubię czytać o wielkich rodach, tym co udało im się osiągnąć czy zdobyć, a tym bardziej gdy wiążą się z tym liczne skandale i potknięcia. O tej rodzinie słyszałam już naprawdę niejedną nowinę, ale nie ma się co dziwić, bo w czasach w których żyli stanowili wieczny powód do plotek. Borgiowie byli papieżami, jednymi z najbogatszych ludzi swoich czasów, równocześnie ogromnie wpływowymi, zakłamanymi i teoretycznie wierzącymi. Ich historia jest tak barwna jak siedem kolorów tęczy, z których każdy przecież ma wiele odcieni.
Jeden z nich, chyba ten najbardziej znany, Aleksander VI, który był papieżem, posiadał dzieci i wcale się z tym nie krył przed światem. Wręcz przeciwnie, obwieścił to wszystkim dookoła, rozpieszczał swe dzieci i wydawał za najlepsze partie. Jego wpływy nie miały końca i dzięki ogromnemu majątkowi mógł kupić sobie niemal wszystko. Dziękuję autorowi za tę pozycje. Nauczyłam się z niej nie tylko bardzo wiele o tamtej rodzinie, która przecież nawet dla potomnych jest czymś w rodzaju legendy, ale i także poczułam klimat tamtejszej epoki, czasów wielkich malarzy, artystów i zmian.

Borgiowie kradli, zabijali, uprawiali hazard i prowadzili rozwiązły styl życia. Robili co chcieli trwoniąc majątek i udając wierzących. Ich historia przeraża, zniesmacza, ale i zachwyca.


Książka napisana jest językiem typowym dla książek historycznych i zdaję sobie sprawę że, grono odbiorców może się zwęzić. Ja jednak nie miałam żadnego problemu z odbiorem tej pozycji, ponieważ wiedziałam po co ją czytam i co chcę od niej otrzymać. Jestem pod wrażeniem wiedzy autora i z przyjemnością obejrzałabym dokument zero wany na tej książce. Książka napisała napisane z językiem typowo typowym dla książek historycznych i zdaję sobie sprawę że, Grono i i odbiorców może się zwiększyć. Ja jednak nie miałam żadnego problemu z odbiorem tej pozycji, ponieważ widziałam po co ją czytam i co chcę od niej otrzymać. Jestem pod wrażeniem wiedzy autora i z przyjemnością obejrzałabym dokument odwzorowany na tej książce. Polecam wszystkim, którzy chcą zgłębić temat.

Kiedyś gdzieś usłyszałam to nazwisko i musiałam, prostu musiałam zagłębić się w ich historię. Tym bardziej, że naprawdę lubię czytać o wielkich rodach, tym co udało im się osiągnąć czy zdobyć, a tym bardziej gdy wiążą się z tym liczne skandale i potknięcia. O tej rodzinie słyszałam już naprawdę niejedną nowinę, ale nie ma się co dziwić, bo w czasach w których żyli stanowili...

Rzecz tu o potężnej dynastii, w której największą rolę w dziejach historii zapisał niewątpliwie papież Aleksander VI (Rodrigo Borgia)... Czym sobie zasłużył na posiadanie tak potężnej władzy? Niezbyt hlubnymi rzeczami, takimi jak korupcją, szantaż, nepotyzm... W drodze do zdobycia władzy i bogactwa Borgiowie skutecznie usuwali napotkane przeszkody, a ich bezwzględności, pazerność i okrucieństwo urosły do rangi legendy. Aleksander VI posiadał dzieci... I to aż siedmioro, jednak tylko dwoje z nich mogło poszczycić się zdobytą władzą i bogactwem. Mowa tu o Lukrecji Borgii, która nie narzekała na brak towarzystwa męskiego, kojarzono ja z kolejnymi małżeństwami, ktore kończyły sie głównie z pobudek politycznych. Natomiast Cezar Borgia, podobnie jak siostra, miewał liczne podboje miłosne, oraz, podobnie jak ojciec, słynął ze swojego okrucieństwa i bezwzględności w walce z wrogami.

To była bardzo ciekawa i wartościowa, pod względem historycznym, książka. Historia o Borgiach obfitowała w wiele faktów i ze szczególną dbałością o szczegóły, oddawała klimat i nastroje panujące w tamtych czasach, które do lekkich nie należały. W narrację, oprócz faktów historycznych, wpleciono również wątki, odnoszące sie do życia codziennego naszych bohaterów, co umilało czytanie i czyniło je ciekawszym. Nasze postaci książkowe zostały bardzo dobrze wykreowane i dzięki temu,możemy poznać ich cały życiorys. Co jeszcze mamy? Bardzo ładne i Przydatne ilustracje, odnoszące się m.in do dziel sztuki oraz fotografie architektury, portrety członków rodziny. Język narracji jest w łatwy w przyswojeniu i dostępny dla czytelnika. Powieść o Borgiach to na pewno wartościowy materiał historyczny, z którym warto sie zapoznać, żeby zgłębić wiedzę nie tylko na temat tej rodziny ale Też o czasach wtedy panujących

Rzecz tu o potężnej dynastii, w której największą rolę w dziejach historii zapisał niewątpliwie papież Aleksander VI (Rodrigo Borgia)... Czym sobie zasłużył na posiadanie tak potężnej władzy? Niezbyt hlubnymi rzeczami, takimi jak korupcją, szantaż, nepotyzm... W drodze do zdobycia władzy i bogactwa Borgiowie skutecznie usuwali napotkane przeszkody, a ich bezwzględności,...

Ród Borja lub jak nazywano ich we Włoszech Borgia, po dziś dzień budzi strach i grozę. Ich historia to ciągła walka o władzę, w imię chciwości i nieustającej żądzy zwiększania swojego bogactwa. Rodzina ta nie cofnęła się przed niczym, aby osiągnąć swoje cele. Po trupach, za wszelką cenę, nie zważając na drugiego człowieka. Losy tej familii były burzliwe, głośne, przepełnione chciwością i bezwzględnością w dążeniu do władzy.
Dziś dzięki wydaniu w Polsce książki „Borgowie i ich wrogowie” otrzymujemy pełny obraz tegoż rodu, który w historii ludzkości zapisał się niechlubnymi, krwawymi zgłoskami. Trzymając w ręku książkę Christophera Hibberta, posiadacie bogatą kopalnię wiedzy na temat członków rodziny tak bezwzględnej, że sam diabeł zadrżałby na wieść o czynach dokonanych przez Borjów. Przecież ta rodzina nie cofnęła się przed niczym, aby zdetronizować inne rody w walce o władzę. Konszachty, zabójstwa, czy też kilkukrotne zawieranie małżeństw przez Lukrecję Borgię miały służyć poszerzaniu strefy wpływów we Włoszech.
Należy przyznać, że Christopher Hibbert na kartach swej książki „Borgowie i ich wrogowie” ukazuje wiele ważnych informacji z życia tego rodu. Poznając je, zastanawiałem się, jakim trzeba być człowiekiem, by innego człowieka traktować jak przedmiot do osiągania celów? Jakie geny należy przekazywać, by kolejne pokolenia rodu kopiowały zachowania swoich przodków? Czy ma się to we krwi? Czy może jest efektem „chorej socjalizacji”.
Bez wątpienia autor dokonał ogromnej pracy, ukazując tym samym cały obraz rodziny Borgiów. Jeśli jesteście miłośnikami historii i chętnie sięgacie po książki ukazujące historie, które mocno zapisały się w naszej cywilizacji, to książka „Borgowie i ich wrogowie” jest właśnie dla Was. To doskonała i ciekawa lekcja historii, która nie nudzi, która nie jest suchą paplaniną, lecz intrygującą formą przekazywania ważnych informacji o rodzinie, która we Włoszech budziła strach.
Rodrigo Borgia, który zapisał się w historii pod papieskim imieniem Aleksander VI, Lukrecja Borgia, dla której małżeństwa, to tylko biznes, którym osiągała wpływy na arenie politycznej, Cezary Borgia, który nie cofnął się przed zamordowaniem swoich rywali. Jesteście gotowi poznać ich historię? Chcecie przyjrzeć się jej z bliska? Jeśli tak, to koniecznie sięgnijcie po książkę Christophera Hibberta. Bądźcie gotowi na emocjonującą lekturę.
Książka „Borgowie i ich wrogowie” ukazała się nakładem Wydawnictwa Bellona

Ród Borja lub jak nazywano ich we Włoszech Borgia, po dziś dzień budzi strach i grozę. Ich historia to ciągła walka o władzę, w imię chciwości i nieustającej żądzy zwiększania swojego bogactwa. Rodzina ta nie cofnęła się przed niczym, aby osiągnąć swoje cele. Po trupach, za wszelką cenę, nie zważając na drugiego człowieka. Losy tej familii były burzliwe, głośne,...