Ogromne rozczarowanie. Sama historia zapowiadała całkiem przyjemny romans z klasycznym szczęśliwym zakończeniem. To co jednak dostaliśmy to mdli i niezdecydowani główni bohaterowie, nudne wątki poboczne i bardzo dziwna, wręcz toksyczna, relacja pomiędzy naszą parą. Turner to zapatrzony w siebie egoista, który tak bardzo irytował mnie, że zadziwiłam siebie, że nie rzuciłam tej książki w kąt. Postać Mirandy jest za to prowadzona niekonsekwentnie raz mamy do czynienia ze stateczną i rozsądną młodą kobietą, innym razem z niezrównoważonym dzieckiem. Nie polecam, Quinn napisała wiele przyjemniejszych romansów.

Ogromne rozczarowanie. Sama historia zapowiadała całkiem przyjemny romans z klasycznym szczęśliwym zakończeniem. To co jednak dostaliśmy to mdli i niezdecydowani główni bohaterowie, nudne wątki poboczne i bardzo dziwna, wręcz toksyczna, relacja pomiędzy naszą parą. Turner to zapatrzony w siebie egoista, który tak bardzo irytował mnie, że zadziwiłam siebie, że nie rzuciłam...

Urocza, cukierkowa historia. Szybko się czyta i szybko zapomina. Idealna, gdy mąż Cię wkurzy.

Urocza, cukierkowa historia. Szybko się czyta i szybko zapomina. Idealna, gdy mąż Cię wkurzy.

Jest to książka, którą kupiłam, by stała na półce. Pochłonęłam ją przez noc. Razem z mamą i babcią stwierdziłyśmy, że jest jedną z lepszych, którą przeczytałyśmy Juli Quinn

Jest to książka, którą kupiłam, by stała na półce. Pochłonęłam ją przez noc. Razem z mamą i babcią stwierdziłyśmy, że jest jedną z lepszych, którą przeczytałyśmy Juli Quinn

książka do zapomnienia za chwilę, ale rozproszyła smutne myśli

książka do zapomnienia za chwilę, ale rozproszyła smutne myśli

Książka lekka , łatwa i przyjemna. Mi umiliła podróż na urlop. Ot taka, romantyczna historia, gdzie z góry znane jest zakończenie.

Książka lekka , łatwa i przyjemna. Mi umiliła podróż na urlop. Ot taka, romantyczna historia, gdzie z góry znane jest zakończenie.

Książka urocza. Bohaterowie lubili sobie dogryzać. Przeczytałam w dwa dni. Warto!🥰

Książka urocza. Bohaterowie lubili sobie dogryzać. Przeczytałam w dwa dni. Warto!🥰

Średnia książka, prosta fabuła i przeciętni bohaterowie. Trochę się wynudziłam.
Biorąc pod uwagę tytuł książki, myślałam, że to rzeczywiście będzie pamiętnik, lecz historia jest tylko wzbogacona krótkimi wpisami z pamiętnika Mirandy.
Charakter bohaterki jest niedopracowany, na początku była skromna i wstydliwa, a później nagle stała się temperamentna i buntownicza. Coś tu nie grało. Tak samo relacja bohaterów, raz się kochali, raz nienawidzili, istna karuzela uczuć. Wieloletnia miłość Mirandy do Turnera wydaje się być lekko niezdrowa, a zakończenie jest przewidywalne.
Są zabawne momenty i cięte dialogi, ale całość oceniam średnio.

Średnia książka, prosta fabuła i przeciętni bohaterowie. Trochę się wynudziłam.
Biorąc pod uwagę tytuł książki, myślałam, że to rzeczywiście będzie pamiętnik, lecz historia jest tylko wzbogacona krótkimi wpisami z pamiętnika Mirandy.
Charakter bohaterki jest niedopracowany, na początku była skromna i wstydliwa, a później nagle stała się temperamentna i buntownicza. Coś tu...

Wspaniała książka 😍

Wspaniała książka 😍

Historia jednowątkowa, bez uniesień, brak akcji, nieskomplikowana fabuła.
Dziewczęce marzenia o miłości u progu jej spełnienia.

Historia jednowątkowa, bez uniesień, brak akcji, nieskomplikowana fabuła.
Dziewczęce marzenia o miłości u progu jej spełnienia.

Niestety, ale nie porwał mnie „Sekretny pamiętnik Mirandy Cheever”. Zaczęło się dosyć ciekawie i liczyłam na powolny, ale konsekwentnie zmierzający do happy endu przebieg akcji, jednak pomimo interesującego pomysłu, wykonanie zawiodło. Za wcześnie padły pewne deklaracje, za szybko rodzący się związek wszedł na kolejny poziom wtajemniczenia, zanadto główni bohaterowie się miotali. A to jedno najpierw chce, a drugie nie za bardzo, potem jest wręcz odwrotnie, a kilka rozdziałów później znowu zwrot o 180 stopni. Istny pląs żurawia i czapli...
A wszystko to w totalnym oderwaniu od realiów początków XIX wieku takich jak pojmowanie honoru przez angielskiego dżentelmena, strach przed utratą reputacji przez pannę z dobrego domu, czy postępowanie zgodne z wymaganiami surowej etykiety (samotne spacery po mieście panien na wydaniu, przejażdżka powozem należącym do niespokrewnionego z kobietą mężczyzny, do tego jeszcze w jego towarzystwie!, czy podróż dwóch niezamężnych panienek do dalekiej Szkocji bez asysty przyzwoitki to zachowania, które nie przystoją damom z londyńskiego towarzystwa tamtego okresu). Trzeba też pamiętać o tym, że w Anglii walc przez długie lata był uważany za taniec nieprzyzwoity (publiczne obejmowanie się w tańcu uważano za niemoralne),a także niezdrowy (sugerowano, iż ciągłe wirowanie w walcu może wywoływać różnego rodzaju choroby, a nawet prowadzić do śmierci) więc mało prawdopodobne, by w pierwszej połowie XIX wieku ze swobodą tańczono go na salonach Londynu (a wcześniej uczono tego „sprośnego” tańca młode dziewczęta).
Pomijając jednak pewne nieścisłości historyczno- obyczajowe, najgorsza w książce jest dwójka głównych bohaterów. Oboje są niezdecydowani, pełni sprzeczności i bliżej nieokreślonych obaw, które bardziej pasują dzieciakom, niż dorosłym ludziom.
Rozczarowałam się tą lekturą.

Niestety, ale nie porwał mnie „Sekretny pamiętnik Mirandy Cheever”. Zaczęło się dosyć ciekawie i liczyłam na powolny, ale konsekwentnie zmierzający do happy endu przebieg akcji, jednak pomimo interesującego pomysłu, wykonanie zawiodło. Za wcześnie padły pewne deklaracje, za szybko rodzący się związek wszedł na kolejny poziom wtajemniczenia, zanadto główni bohaterowie się...