Autor zabiera czytelnika w rejs Wołgą, opisując przy okazji w bardzo lekki i przystępny sposób wiele ciekawych historii. Są to tylko dzieje Rosji, ale też różnego rodzaju przemyślenia na temat jej współczesnej kondycji. W 99 różnej długości rozdziałach, które składają się na 3 główne części: Górną, Środkową i Dolną Wołgę, poznajemy liczne wydarzenia, które działy się w miejscach, przez które przepływa.
Drugim ważnym aspektem są historie ludzi związanych z poszczególnymi przystankami na trasie rejsu. Autor wplata też w swoją narrację wiele opowieści o realizacjach technicznych i tego, jak ludzie próbowali opanować i ujarzmić rzekę, tworząc liczne sztuczne zbiorniki wodne czy regulując jej bieg.
Dla Rosjan Wołga ma symboliczne i kulturowe znaczenie. Często mówią o niej jak o matuszce (matce) i dlatego również ona wytworzyła wokół siebie swoistą kulturę i społeczność.
Rejs, który odbywamy wraz z autorem to nie tylko podróż w czasie, ale również w świat literatury i malarstwa, których inspiracją była rzeka Wołga.

Autor zabiera czytelnika w rejs Wołgą, opisując przy okazji w bardzo lekki i przystępny sposób wiele ciekawych historii. Są to tylko dzieje Rosji, ale też różnego rodzaju przemyślenia na temat jej współczesnej kondycji. W 99 różnej długości rozdziałach, które składają się na 3 główne części: Górną, Środkową i Dolną Wołgę, poznajemy liczne wydarzenia, które działy się w...

Obserwacje akademickiego wykładowcy z Norwegii, poczynione w trakcie jego wielokrotnych i wieloletnich podróży wzdłuż tytułowej rzeki, które zakończył w 2020 roku. Otoczenie towarzyszące mu w trakcie tych wojaży tak właściwie jest bodźcem do historycznych odniesień o Rosji i jej związku z Wołgą. Historii, której nie uległ ślepej ”fascynacji”. Autor potrafi zachować krytycyzm, a tym samym obiektywizm. Jednocześnie podaje ciekawe wątki od tworzenia zrębów państwowości Rusi (wątek Wikingów),przez splątanie losów Lenina i rodziny Kieryńskich, aż po zbrodnicze i często nie potrzebne ogromne budowy socjalizmu.
To co szczególnie przykuło moją uwagę, to dogmatyczne, banalne a wręcz kiczowate porównania jakimi często posługują się Rosjanie. Choćby porównywanie Wołgi do cierpień rosyjskiego ludu. Wołga to rosyjski lud, itp. Górnolotne synonimy, pseudo uduchowione, które nie wiadomo co mają odzwierciedlać? Mają jedynie uniemożliwić innych dyskusję o „rosyjskości”. Często przejawiającej się zaniedbaniem, agresją, wulgarnością, zachłannością (może te cechy tak mnie rażą bo widzę w nas pewne naleciałości tej, nabytej przez lata „rosyjskiej kultury”). Każdą próbę krytycyzmu część Rosjan zbija hasłem niezrozumienia „rosyjskiej duszy”, która ma być metafizyczna. Tylko, co to znaczy …?

Obserwacje akademickiego wykładowcy z Norwegii, poczynione w trakcie jego wielokrotnych i wieloletnich podróży wzdłuż tytułowej rzeki, które zakończył w 2020 roku. Otoczenie towarzyszące mu w trakcie tych wojaży tak właściwie jest bodźcem do historycznych odniesień o Rosji i jej związku z Wołgą. Historii, której nie uległ ślepej ”fascynacji”. Autor potrafi zachować...

Już dawno nie wymęczyła mnie tak książka. Mnóstwo szczegółów, raczej dla koneserów opisów w stylu Nad Niemnem

Już dawno nie wymęczyła mnie tak książka. Mnóstwo szczegółów, raczej dla koneserów opisów w stylu Nad Niemnem

W Rosji wszystko jest wielkie i takaż jest Wołga, najdłuższa przecież rzeka Europy. Autor posuwa się od źródeł rzeki do jej ujścia, opisując napotkane krajobrazy i miasta oraz relacjonując historię z nimi związaną. Dzięki temu więc, że Wołga obejmuje tak wielki obszar poznajemy historię kolonizacji tych terenów i powstania Rusi oraz śledzimy dzieje poszczególnych części Rosji z jej narodowościową mieszanką. Historia Rosji uzupełniana jest impresjami autora i osobiste refleksje, w tym takimi typowo turystycznymi wrażeniami. Mnie taki układ książki bardzo się podobał, zupełnie mi nie przeszkadzało to, że często skaczemy w czasie, tym bardziej, że każdy temat jest ujęty w osobnym rozdziale, a rozdziały są krótkie. Ilość informacji nie przytłacza (zwłaszcza jeśli ktoś ma jakie takie pojęcie o historii),do tego Pollen pisze w lekkim, gawędziarskim stylu, więc bardzo dobrze się to czyta. Naprawdę ciekawa, wartościowa książka. Szkoda tylko, że treści nie uzupełniono o zdjęcia, bo niektóre opisy aż się same o to proszą.

W Rosji wszystko jest wielkie i takaż jest Wołga, najdłuższa przecież rzeka Europy. Autor posuwa się od źródeł rzeki do jej ujścia, opisując napotkane krajobrazy i miasta oraz relacjonując historię z nimi związaną. Dzięki temu więc, że Wołga obejmuje tak wielki obszar poznajemy historię kolonizacji tych terenów i powstania Rusi oraz śledzimy dzieje poszczególnych części...

Na książkę składają się impresje, wywołane podróżami autora od źródła do ujścia najdłuższej rzeki w Europie. Geir Pollen ma rację, gdy twierdzi, że nie sposób wyobrazić sobie Rosji bez Wołgi. Na kartach książki Wołga jest przedstawiona raczej jako fakt kulturowy, niż geograficzny. Ściśle biorąc, czytelnik jest zabrany nie tyle na rzeczną wyprawę, ile raczej w podróż po historii Rusi i Rosji.

Zainteresowanych przebiegiem tej podróży i jej przewodnikiem zapraszam do lektury recenzji: https://prawdziwarosja.pl/2023/08/31/wolga-meandry-rosji-recenzja/

Na książkę składają się impresje, wywołane podróżami autora od źródła do ujścia najdłuższej rzeki w Europie. Geir Pollen ma rację, gdy twierdzi, że nie sposób wyobrazić sobie Rosji bez Wołgi. Na kartach książki Wołga jest przedstawiona raczej jako fakt kulturowy, niż geograficzny. Ściśle biorąc, czytelnik jest zabrany nie tyle na rzeczną wyprawę, ile raczej w podróż po...

Książka byk niczym Wołga. Jej wielkość i waga sprawia, że jest to lektura, którą ciężko wyciągnąć z domu. Chyba, że lubicie tahać ze sobą kilogramy. Zostaje więc głównie domowe czytanie a w związku z jej gabarytami trochę czasu na nim upłynie. Zważając na ostatnie wydarzenia u sąsiadów łamałam się co do tej lektury ale jednak ciekawość zwyciężyła. Najbardziej zależało mi, żeby zobaczyć jak autor przedstawi w nich ludzi - rosjan. Ostatnio nie mających zbyt dobrych opinii na świecie.

Jak myśli i jest wychowywane społeczeństwo rosyjskie? Mam wrażenie, że tego akurat było tu najmniej (liczyłam na więcej cytatów czy wywiadów z mieszkańcami żeby choć trochę ogarnąć ich stan umysłu). Za to znalazło się tutaj bardzo dużo ciekawostek o Rosji i jej historii w poszczególnych regionach (tych około Wołgowych). Wstawek historycznych trochę się bałam, bo myślałam że autor w tak okazałej pozycji będzie lał wodę podręcznikowo i tu nastąpiło zaskoczenie gdyż czytało się je bardzo dobrze.
Nie jest to typowa książkowa pozycja. Przejawia elementy przewodnika więc przede wszystkim jest to lektura dla ludzi ciekawych świata i podróżników. Ale też tych, którzy w tamte rejony nie chcieliby się zapuszczać.

Książka byk niczym Wołga. Jej wielkość i waga sprawia, że jest to lektura, którą ciężko wyciągnąć z domu. Chyba, że lubicie tahać ze sobą kilogramy. Zostaje więc głównie domowe czytanie a w związku z jej gabarytami trochę czasu na nim upłynie. Zważając na ostatnie wydarzenia u sąsiadów łamałam się co do tej lektury ale jednak ciekawość zwyciężyła. Najbardziej zależało mi,...

Miałam takie marzenie by zobaczyć Rosję. Kultura, sztuka, historia wydawały mi się niezmiernie ciekawe. Teraz już raczej muszę zweryfikować swoje plany. Chętniej zatem sięgam po książki dotyczące tego kraju, coś niecoś podczytuję. Ostatnio wpadła w moje ręce książka "Wołga. Meandry Rosji".
💦Wołga to rzeka ciągnąca się przez 3531 kilometrów. Można by rzec jest swoistym symbolem Rosji. Jak przeczytamy w opisie:"źródło i dusza narodu rosyjskiego". I metaforycznie: "niemy świadek historii".
Na jej kilometrach poznajemy życie, zwyczaje, ludzi i historię. Wszystko pokazane zostało w specyficzny sposób, w formie 99 felietonów. W każdym z nich sporo jest faktów, nazwisk, wydarzeń historycznych. Zatem nie jest to pozycja do łyknięcia na raz. Trzeba wszystko sobie dawkować, lektura trochę niestety trwa. Ale jest to lektura dobra, solidna i konkretna. Taka, którą warto znać.
💦Owe felietony zostały zebrane i pogrupowane w trzy części, tak jak rzeka. Mamy tu Górną Wołgę, Środkową i Dolną. Swoje rozważania oparł autor nie tylko na tym, co widział, ale i przeczytał i słyszał. Stąd lektura stanowi dość wiarygodne rozważania. Sporo miejsca poświęcono kulturze i życiu w miastach i miasteczkach. Warto tutaj zatrzymać się na dłużej i skupić. Znaleźć można również w treści anegdoty dotyczące polityki i społeczeństwa. Wierzcie mi niejeden raz można poczuć się zaskoczonym. Mnie zaskoczył fragment dotyczący poczty. W szkole podstawowej korespondowaliśmy z rówieśnikami z tego kraju. Takie to były czasy, ale wtedy jakoś nie zwracałam na to uwagi. Dzisiaj po tej lekturze wiem jedno, że nie chciałabym być listonoszem w Rosji. Dlaczego? Tego Wam nie zdradzę. Musicie sami przeczytać.
💦"Wołga" Pollena to wyważona i dopracowana w każdym calu lektura, której warto poświęcić kilka wieczorów. Nie wybiorę się raczej w podróż do tego kraju ze zrozumiałych względów, tym przyjemniej było mi odbyć ją na kartach książki. Tego i Wam życzę.
Na koniec zostawiam bardzo mądre stwierdzenie, które usłyszał autor od jednego z rozmówców: "Za każdym razem, kiedy w końcu mogliśmy zacząć żyć w tym kraju jak ludzie, pojawiał się nowy szaleniec i niszczył to swoimi ideami."
Bez komentarza.

Miałam takie marzenie by zobaczyć Rosję. Kultura, sztuka, historia wydawały mi się niezmiernie ciekawe. Teraz już raczej muszę zweryfikować swoje plany. Chętniej zatem sięgam po książki dotyczące tego kraju, coś niecoś podczytuję. Ostatnio wpadła w moje ręce książka "Wołga. Meandry Rosji".
💦Wołga to rzeka ciągnąca się przez 3531 kilometrów. Można by rzec jest swoistym...

Ten reportaż to podróż z biegiem Wołgi, jednej z największych rzek Rosji, która zabiera autora i tym samym nas, do przodu w przestrzeń i w przeszłość, jeśli chodzi o czas, który jest kluczem do zrozumienia meandrów naszego wschodniego sąsiada, bez czego nie sposób wytłumaczyć postaw ani władz Rosji ani mentalności jej mieszkańców. To pięknie wydany, ale też obszerny opis przywołujący skomplikowaną historię tego kraju, gdzie przewijają się dawni władcy, ludzie kultury i sztuki, wielka polityka i małe codzienne sprawy zwykłych ludzi. Książka podzielona jest na trzy części jak koryto rzeki czyli jej górny, środkowy i dolny odcinek. To opowieść oparta o rosyjską literaturę i prasę, zdjęcia dawnych miast i wiosek i rozmowy z tubylcami. 3531 kilometrów historii wzbudzających niesmak, przerażenie i niedowierzanie. Wodna droga pełna ciekawostek, o jakie trudno na lekcjach w szkole. Wszystko to, co przytacza nam autor jest niezwykle interesujące, ubarwione, ale miałem nieodparte wrażenie, że opowiedziane bez emocji, okiem wytrawnego badacza i obserwatora, ale bez większej pasji. Ale może tak miało być. Wszak to historyczne fakty, a te wiadomo są zwykle obiektywne, co nie znaczy, że ten reportaż jest suchy i nudny. Co to, to nie. To raczej próba zrozumienia najdziwniejszego kraju na świecie, co do tej pory nie udaje się nam, ludziom wychowanym w tradycji zachodniej. Ogrom geograficzny Wołgi i Rosji ich burzliwe dzieje od powstania do dnia dzisiejszego pokazują, że być może nigdy nie uda nam się pojąć rosyjskiej duszy i ten dosyć bliski kraj pozostanie zawsze inny, daleki, nie do ogarnięcia. Takie sytuacje, w jakich zostawili resztę świata dziś włodzarze Rosji, nie są przypadkiem, i miały miejsce i w przeszłości. Po lekturze tej książki będziecie wiedzieć, że takie rzeczy naprawdę mogą się zdarzyć tylko tam. To, że Rosja to stan umysłu nie kraj, to najbardziej istotny wniosek jaki nasuwa się po przeczytaniu Wołgi. Rodzi się pytanie czy Rosja kiedyś będzie "normalna"? Szczerze jej tego życzę, choć do tego czasu wiele jeszcze wody musi upłynąć z Wołgi, zanim się to stanie. Serdecznie polecam!!!
Współpraca barterowa z @wydawnictwoznakpl

Ten reportaż to podróż z biegiem Wołgi, jednej z największych rzek Rosji, która zabiera autora i tym samym nas, do przodu w przestrzeń i w przeszłość, jeśli chodzi o czas, który jest kluczem do zrozumienia meandrów naszego wschodniego sąsiada, bez czego nie sposób wytłumaczyć postaw ani władz Rosji ani mentalności jej mieszkańców. To pięknie wydany, ale też obszerny opis...

Książka „Wołga. Meandry Rosji” to dość opasłe, ale pięknie wydane tomiszcze. Okładka matowa z kontrastująco połyskującymi elementami i świetną, rozpoznawalną przez każdego matrioszką ‘wypłakującą’ niejako fale łez tworzących rzekę. To mnie ujęło. Symbolika tej grafiki jest uderzająca.

Wołga to gigantyczna rzeka. Bije kilka rekordów, m.in. jest najdłuższą rzeką Europy. Geir Pollen podjął się próby opowiedzenia o tym, jak bardzo ważna jest nie tylko dla Rosjan, ale i Europejczyków, a nawet całego świata. Nie zapomina jednak o tym, co zupełnie lokalnie dzieje się w sąsiedztwie tej wielkiej wody. Opowiada o ludziach tam mieszkających, o turystyce, historii, rolnictwie i industrializacji, o polityce, wojnie itd. Oczywiście pojawiają się też Stalin z Leninem, których pomniki ochoczo stawiano nad brzegami Wołgi.

Tak, to reportaż. Niezwykle ciekawy. Warto przytoczyć chociażby przykład Gagarina (tak, tego, co poleciał w kosmos jako pierwszy człowiek),którego los związany był pośrednio z Wołgą, a o którym autor również tutaj opowiada. Wspomina on, jak skomplikowane było jego lądowanie i że prawie ‘spadł z nieba’ prosto do Wołgi.

Jeśli ktoś średnio interesuje się geografią, to spokojnie, ta książka nie jest typowo o rzece. Jest o… wszystkim! I to jest cudowne. Można naprawdę sporo się dowiedzieć, a czasem nawet zmienić zdanie na jakiś temat. Można przyjąć obiektywizm autora, gdyż, jako Norweg, przedstawia bezstronne fakty, które bez wątpienia zostały wnikliwie sprawdzone.

Oczywiście, że polecam.

Paweł

Książka „Wołga. Meandry Rosji” to dość opasłe, ale pięknie wydane tomiszcze. Okładka matowa z kontrastująco połyskującymi elementami i świetną, rozpoznawalną przez każdego matrioszką ‘wypłakującą’ niejako fale łez tworzących rzekę. To mnie ujęło. Symbolika tej grafiki jest uderzająca.

Wołga to gigantyczna rzeka. Bije kilka rekordów, m.in. jest najdłuższą rzeką Europy. Geir...

Muszę przyznać, że zaskoczyła mnie ta książka. Czytanie jej było niczym literacki rejs po Wołdze, gdzie na początku odstajemy historyczny zarys początków Rosji, która niezmiennie związana jest z Wołgą po której to pływali już skandynawscy wikingowie i środkowoeuropejscy kupcy, Słowianie czy azjatyccy koczownicy który swego czasu podbili cały kraj. Można dostrzec zależność między państwem a rzeką bo historia rzeki jest historią kraju.

Sama książka składa się z trzech części: Górną/Środkową/Dolną Wołgę i w każdej z nich pisarz przedstawiła nam dużą ilość informacji historycznych, zwyczajów jakie tam panowały czy ludzi którzy mieszkali w danym regionie kraju. Dostajemy znakomite wprowadzenie do znaczenia Wołgi nie tylko jaki rzeki po której można transportować wszelakie towary a głównie jako nośnika kultury i tradycji Rosji. Kilka wieków panowania carów, później mroczne czasy komunizmu i ostatnie dekady panowania kolejnego dyktatora. Wiele rzeczy mi się tutaj podobało. Nie tylko sposób w jaki została napisana ale też jak opowiada historię poprzez sztukę, literaturę a także rozmowy z ludźmi którzy stanęli na drodze pisarzowi i dzielą się z nim swoimi spostrzeżeniami na temat obecnej sytuacji w kraju. Podróżując z autorem rzeką poznamy prawdziwych Rosjan, tych z dużych miast, miasteczek jak i wsi.

Choć książka jest dość wymagająca i absorbująca czytelnika to polecam ją każdemu, kto chciałby się dowiedzieć więcej o rzece, która znaczy wiele dla ludzi czerpiących z niej korzyści, o kulturze i szeroko pojętym rosyjskim życiu, by nie postrzegać tego narodu tylko przez pryzmat obecnych wydarzeń czy różnych stereotypów

Muszę przyznać, że zaskoczyła mnie ta książka. Czytanie jej było niczym literacki rejs po Wołdze, gdzie na początku odstajemy historyczny zarys początków Rosji, która niezmiennie związana jest z Wołgą po której to pływali już skandynawscy wikingowie i środkowoeuropejscy kupcy, Słowianie czy azjatyccy koczownicy który swego czasu podbili cały kraj. Można dostrzec zależność...