Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Złe dziecko” to thriller, którego fabuła oparta jest na dwóch osiach czasowych, gdzie swoją historię opowiada Klara, której chłopak zaginął bez śladu a ona próbuje dowiedzieć się co się stało. Druga oś czasu przenosi nas w przeszłość gdzie Beth, marzy o dziecku i gdy w jej życiu pojawia się Hannah, szczęścia nie ma końca. Niestety Hannah okazuje się trudnym dzieckiem i dość szybko wychodzą na jaw jej socjopatyczne skłonności, co ostatecznie burzy harmonię w małżeństwie Beth.
Od razu przyznam się, że początek historii nie powalił mnie na ziemię a tkana pajęczyna przez pisarkę za nic nie mogła mnie złapać. Dopiero gdzieś w połowie książki, czułem, że historia nabiera odpowiednich kolorytów a pajęczyna powoli zaczyna mnie oplatać, czując jak napięcie zaczyna mi towarzyszyć na równo z bohaterami książki. Sporo tutaj tajemnic oraz emocji które pisarka umiejętnie dawkowała by odpowiednio grały w mojej głowie, przy okazji podsuwając mylne tropy wodząc mnie za nos. Choć pod koniec książki wszystkie elementy układanki zaczęły ładnie do siebie pasować, to już zakończenie, które też miało w sobie pewien ładunek emocjonalny, mnie zaskoczyło. W samej fabule sporo trudnych tematów, szczególnie te o wychowywaniu dziecka które wykazuje mocno socjopatyczne skłonności, momentami bardzo niebezpieczne dla bliskich.
Książkę ostatecznie mogę uzna za dobry thriller, który zapewne spodoba się większości czytelnikom. Szczególnie jeśli lubią atmosferę pełną tajemnic, nieoczekiwanych zwrotów akcji i dużej dawki emocji i ciekawe kreacje bohaterów

"Złe dziecko” to thriller, którego fabuła oparta jest na dwóch osiach czasowych, gdzie swoją historię opowiada Klara, której chłopak zaginął bez śladu a ona próbuje dowiedzieć się co się stało. Druga oś czasu przenosi nas w przeszłość gdzie Beth, marzy o dziecku i gdy w jej życiu poja...

Rozwiń

Zwiń

Conan z Cymerii, czy też Conan Barbarzyńca, to kultowa postać heroic fantasy stworzona przez Roberta E. Howarda. Podobnie jak to miało miejsce przy wydaniu pierwszego tomu, wydanie drugiej części również robi duże wrażenie. Tutaj również mamy opowiadania ułożone chronologicznie takie jak: Czerwone ćwieki”, „Słudzy Bit-Yakina”, „Za Rzeką Czarną”, „Czarny przybysz”, „Wilki za granicami”, „Feniks na mieczu”, „Szkarłatna cytadela”, „Godzina smoka”, „Noty o rozmaitych ludach epoki hyboryjskiej”, „List do P. Schuylera Millera”, „Lud z mroku”, epilog oraz kończące książkę posłowie autorstwa Dariusza Michalika.

Historie zawarte w tej części, w dalszym ciągu eksplorują życie Conana, ukazując jego siłę, przebiegłość czy dążenie do chwały a do tego znakomita wizja prehistorycznego świata pełnego walk, okrucieństw, czarów czy pięknych a zarazem niebezpiecznych kobiet. Conan z Cymerii swoim mieczem i sprytem wyczyścił sobie drogę na sam szczyt panteonu gatunku literackiego heroic fantasy, i to niezależnie od roli, w jaką się wcielał, czy to awanturnika, złodzieja, pirata, albo poszukiwacza przygód. Nie będę tutaj streszczał opowiadań, bo nie oto chodzi ale jego losy to klasyka fantasy, gdzie nieustraszony wojownik, żyjący według własnego kodeksu moralnego. Obie części stanowią tak naprawdę jedną wielką historię, którą za sprawą tego wydania dostaliśmy uporządkowaną chronologicznie od wydarzeń jakie miały miejsce w życiu Cymeryjczyka a nie tak jak były kiedyś wydawane.

Obie części powinny spełnić oczekiwania nawet najbardziej wybrednych znawców gatunku spod szyldu magii i miecza. To zaproszenie do ruszenia wraz z Conanem ku przygodzie, w świecie gdzie rządzi prawo silniejszego, nikomu nie można ufać (no może poza samemu Conanowi) a każde spotkanie w przydrożnej karczmie może stać się początkiem wielkiej przygody, która może nawet zmienić losy królestw.

Conan z Cymerii, czy też Conan Barbarzyńca, to kultowa postać heroic fantasy stworzona przez Roberta E. Howarda. Podobnie jak to miało miejsce przy wydaniu pierwszego tomu, wydanie drugiej części również robi duże wrażenie. Tutaj również mamy opowiadania ułożone chronologicznie takie jak: ...

Rozwiń

Zwiń

"Gdy leżę konając" to opowieść o śmierci Addie Bundren oraz dążeniu i motywacjach jej rodziny, aby uszanować jej życzenie o pochówku w rodzinnym mieście. Rozpoczyna się rodzinna wędrówka wozem, z niezabalsamowanym ciałem Addie w trumnie. Po drodze ojciec i piątka dzieci napotykają różne trudności. Pogoda, kontuzja a może i sam Bóg wydają się być zdeterminowani, aby nie udało im się dotrzeć do celu.
Styl Faulknera był dla mnie oszałamiający i frustrujący w równym stopniu. To jak prowadzona jest narracja oraz dialogi momentami były bardzo trudne do zrozumienia i złapałem się na tym, że ponownie czytam niektóre sceny, próbując zrozumieć, co dokładnie się wydarzyło.
Każda postać nadaje historii inny kształt, kładąc w ten sposób nową cegiełkę na strukturze książki. Ta historia jest pełna symboliki, obrazów i wszelkiego rodzaju innych głębokich elementów. Język używany przez Faulknera do opowiedzenia historii jest liryczny, nawet jeśli trzeba się do tego przyzwyczaić. Powieść porusza tematy związane z wyzwaniami, z którymi borykają się osoby mierzące się z śmiercią i nieuchronnością egzystencji i tożsamości, jakie śmierć przynosi na wierzch. Eksploracja śmierci, żałoby i relacji rodzinnych odzwierciedla psychologiczną głębię bohaterów Faulknera i jego zdolność do zagłębiania się w ludzką kondycję.
Nie będę ukrywał, że jest to niezwykle wymagająca książka, a przynajmniej dla mnie taka była. Momentami czułem frustrację, ciekawość czy podziw a wszystko spowodowane prozą autora która nie należy do najłatwiejszych.

"Gdy leżę konając" to opowieść o śmierci Addie Bundren oraz dążeniu i motywacjach jej rodziny, aby uszanować jej życzenie o pochówku w rodzinnym mieście. Rozpoczyna się rodzinna wędrówka wozem, z niezabalsamowanym ciałem Addie w trumnie. Po drodze ojciec i piątka dzieci napotykaj...

Rozwiń

Zwiń

„Szept” to kolejna powieść Weroniki Mathia, która od początku zaskoczyła mnie swoją niezwykle ciekawą i dość skomplikowaną zagadką kryminalną. Punktem wyjścia dla fabuły są znalezione zwłoki dziewczyny na brzegu jeziora. Sprawie przygląda się wracająca po kilku latach przerwy pracy w policji Dominika Sajna. Tymczasem w tle rozgrywają się wydarzenia sprzed lat kiedy zaginęła ciotka jednego z bohaterów tej książki.
Muszę powiedzieć, że klimat tej powieści bardzo przypadł mi do gustu, który nie tylko trzyma nas do samego końca tej historii, ale też tworzy aurę tajemnic które niczym kropla spadająca z kranu powoli wypełnia szklankę by później rozlać się dookoła. Dostajemy tym razem trzy linie czasowe, które przedstawiają nam historie zamordowanej nastolatki, zaginięcia sprzed lat oraz śledztwa prowadzonego przez Dominikę. Wątki z przeszłości bardzo dobrze łączą się z teraźniejszością, tworząc spójną i logiczną całość, odsłaniając przy okazji prawdę o tajemnicach skrywanych przez lata.
Weronika Mathia wprowadza czytelnika w świat wykreowany nad jeziorem w Iławie, tworząc niesamowicie mocną i pochłaniającą fabułę. Zagadka którą musi rozwiązać główna policjantka jest ciekawa, wątki z przeszłości wciągają niczym muł w rzece a większość bohaterów jest ciekawa, ale i są też tacy którzy prędzej wzbudzą u nas odrazę niż sympatię. Jeśli podobał się Wam „Żar” tej autorki to również i „Szept” powinien Was zadowolić zarówno kryminalnie jak i obyczajowo.

„Szept” to kolejna powieść Weroniki Mathia, która od początku zaskoczyła mnie swoją niezwykle ciekawą i dość skomplikowaną zagadką kryminalną. Punktem wyjścia dla fabuły są znalezione zwłoki dziewczyny na brzegu jeziora. Sprawie przygląda się wracająca po kilku latach przerwy pracy w polic...

Rozwiń

Zwiń

„Puste miejsce” Paauliny Cedlerskiej to kolejna thriller psychologiczny. Po dobrze przyjętej przeze mnie poprzedniej książki autorki, poprzeczkę zawiesiłem już wyżej i cieszę się że „Puste miejsce” okazały się zdecydowanie ciekawsze od „Lalkarza”
Historia dotyczy zagadkowych zaginięć w mazurskiej puszczy, które wydają się być ze sobą niepowiązane, choć Jaśmina i Wojtek, którzy znikają bez śladu w miejscu, gdzie dziesięć lat wcześniej zaginęli podopieczni poradni zdrowia psychicznego, w tym brat głównej bohaterki Karoliny.

Autorka używa dwóch osie czasowych, co pozwala na lepsze zrozumienie historii zaginionego małżeństwa, które poznajemy na kilkanaście dnie przed zaginięciem oraz codziennej pracy i życia reporterki Karoliny, która próbuje powiązać zniknięcie czwórki chłopców ze świeżą sprawa małżeństwa Jasminy i Wojtka.
Pisarka znakomicie buduje napięcie, prowadząc czytelnika przez sieć tajemnic, sekretów, prowadząc prosto do puszczy, która to skrywa wszystkie tajemnice. Książka porusza tematy związane z psychologią, takie jak trauma, pamięć i zaginięcie, skupiając się Karolinie i wpływu straty brata na jej obecne życie.
Jedynie wątek policjanta który w przeszłości był podejrzewany o zabójstwo córki a następnie uniewinniony uważam za niepotrzebny. Nie wiele wniósł on w samą powieść a gdy dowiadujemy się na końcu dowiadujemy się jak było naprawdę, to też niczemu ona nie służy a na pewno nie samej fabule. Na szczęście to drobnostka obok której można przejść niezauważenie.
To co mi się najbardziej spodobało w tej historii, to samo zakończenie, które było zaskakujące i raczej nie do przewidzenia. Szczerze mówiąc, chętnie bym przeczytał kontynuację tej historii

„Puste miejsce” Paauliny Cedlerskiej to kolejna thriller psychologiczny. Po dobrze przyjętej przeze mnie poprzedniej książki autorki, poprzeczkę zawiesiłem już wyżej i cieszę się że „Puste miejsce” okazały się zdecydowanie ciekawsze od „Lalkarza”
Historia dotyczy zagadkowych zaginięć w maz...

Rozwiń

Zwiń

„Conan. Księga pierwsza” to zbiór czternastu ułożonych chronologicznie opowiadań, poprzedzoną wstępem autora dotyczącej epoki hyboryjskiej. W tym zbiorze znajdziemy takie opowiadania jak: „Córka lodowego olbrzyma”, „Wieża słonia”, „Bóg w amforze”, „Łotrzy w domu”, „Czarny kolos”, „Stalowe cienie pod księżycem”, „Królowa Czarnego Wybrzeża”, „Wiedźma się narodzi”, „Xuthal nocą”, „Diabeł w stali”, „Ludożercy z Zambouli”, „Ludzie czarnego kręgu”, „Kotlina zaginionych kobiet” oraz „Sadzawka czarnych ludzi”, które w większości obejmują wczesne lata Conana. Zapewne każdy miłośnik fantasy, zna jego przygody albo przynajmniej o nich słyszał więc tutaj nie będę się rozwodził na ich streszczeniu.
Wydanie to jest znakomitą pozycją nie tylko dla tych którzy znają losy Conana ale też dla tych którzy chcieliby się zapoznać z jego przygodami. Szczególnie że jest świetnie dopracowane z wieloma ilustracjami a także mapami co przy tego typu książkach dla mnie osobiście jest bardzo ważne.
Cały świat przedstawiony przez autora jest bardzo rozbudowany, a fabuła opowiadań toczy się zarówno na lądzie jak i morzu. Poznajemy sporo kultur, różnych wierzeń, ras czy magii. Sam Conan jest bohaterem z pozoru wyglądający na bezmózgiego osiłka który jedynie potrafi władać mieczem. Mi zawsze kojarzył się z Herkulesem, który to oprócz siły swoich mięśni, miał też świetną intuicję a także zasady i honor które były dla niego niezwykle ważne. Jego życie to ciąg nieustających bitew, walki z potworami i nieprzeciętnych przygód z których zawsze wychodzi obronną ręką.
Howard stworzył unikalny świat, pełen tajemnic, magii, miłości i zemsty z bohaterem, którego dziś można już nazwać mianem kultowego. Wszystkie historie jego przygód opisane w tej książce czyta się z zapartym tchem. Jak przystało na ten rodzaj fantasy, nie brakuje tutaj pełnego worka przygód, niebezpiecznych misji, zdrad i bohaterstwa godnego największych wojowników

„Conan. Księga pierwsza” to zbiór czternastu ułożonych chronologicznie opowiadań, poprzedzoną wstępem autora dotyczącej epoki hyboryjskiej. W tym zbiorze znajdziemy takie opowiadania jak: „Córka lodowego olbrzyma”, „Wieża słonia”, „Bóg w amforze”, „Łotrzy w domu”, „Czarny kolos”, „Stalowe...

Rozwiń

Zwiń

Książka "Wody Czerwone" to najnowsza powieść Agaty Kunderman, które zachwyciła mnie swoją debiutancką a książką „Wróżda”. Tym razem pisarka postawiła na fabułę, której akcja rozgrywa się w niewielkim miasteczku przy polsko-czeskiej granicy, gdzie życie toczy się w swoim tempie, jak to często bywa na prowincji. Wszystko zmienia się gdy w okolicznych lasach w jednej z porzuconych beczek, zostaje odkryty ludzki szkielet, który burzy spokój lokalnej społeczności.

Fabuła całej powieści głównie skupia się na śledztwie wokół odnalezionych zwłok, które prowadzi młody prokurator i mało doświadczona z wielkimi ambicjami policjantka. Sama fabuła tej powieści jest dobrze skonstruowana, z dwoma liniami czasowymi, które ostatecznie pozwolą nam rozwiązać kryminalną zagadkę. Bardzo dobrze pisarka zobrazowała lokalną społeczność, która jest dość hermetyczna, skrywająca własne tajemnice a przeszłość nie daje im o sobie zapomnieć. Nowi bohaterowie Kunderman są bardzo dobrze przedstawieni i dotyczy to nie tylko tych pierwszo planowych ale i tych z drugiego szeregu. Jeśli zaś chodzi o realizm, to mam pewne wątpliwości czy do takiej sprawy przydzielona zostałaby policjantka bez żadnego doświadczenia.
Sama intryga jest dość ciekawa i potrafiła mnie dość mocno zaciekawić choć odnalezienie sprawcy nie jest tutaj w moim mniemaniu kluczowe a raczej próba zrozumienia motywów i samego kontekstu, dlaczego do niego doszło.
"Wody czerwone” to ciekawy kryminał gdzie połączenie przeszłości z teraźniejszością zbudowany na małej społeczności, gdzie wszyscy się dobrze znają, choć tak naprawdę to tylko pozory, bi każdy skrywa jakieś tajemnice

Książka "Wody Czerwone" to najnowsza powieść Agaty Kunderman, które zachwyciła mnie swoją debiutancką a książką „Wróżda”. Tym razem pisarka postawiła na fabułę, której akcja rozgrywa się w niewielkim miasteczku przy polsko-czeskiej granicy, gdzie życie toczy się w swoim tempie, j...

Rozwiń

Zwiń

Książka "Wracam do domu" Karin Smirnoff to finalna część sagi rodziny Kippów.
Smirnoff, znana z charakterystycznego stylu pisania, w tym tomie nie ominęła również trudnych tematów jak toksyczne relacje, molestowanie czy kazirodztwo, które są kluczowe dla głównej bohaterki, jak i samej fabuły. Poruszenie w powieści tak trudnych tematów powoduje że dostajemy niezwykle emocjonalnie naładowaną historię, która eksploruje głębokość ludzkiej natury, walki o przetrwanie, odnalezieniu własnej tożsamości i wyjściu z najgłębszych zakamarków piekła. To znakomita wiwisekcja udręczonej duszy a zarazem poruszająca historia rodziny, w której nagromadzenie krzywd i traum osiągnęło apogeum bólu, którym musiała zmierzyć się główna bohaterka.
Historia rodziny Kippów może złamać serce niejednemu czytelnikowi i spowodować wiele bezcennych nocy. Już dawno nie czytałem tak wciągającej historii, napisanej w niezwykle oryginalny sposób, gdzie mimo wielu krzywd i bólu jakiego doświadczyła Jana, niosąc ze sobą potężny bagaż traumatycznych doświadczeń pali się światełko nadziei, że zawsze można na nowo spróbować na nowo swoje nowe "ja"

Książka "Wracam do domu" Karin Smirnoff to finalna część sagi rodziny Kippów.
Smirnoff, znana z charakterystycznego stylu pisania, w tym tomie nie ominęła również trudnych tematów jak toksyczne relacje, molestowanie czy kazirodztwo, które są kluczowe dla głównej bohaterki, jak i...

Rozwiń

Zwiń

Książka "Szach-Mat! Jak umierali władcy Rosji" Mariusza Sampa to ciekawa lektura, która niezwykle ciekawie, momentami zabawnie przedstawia losy ostatnich chwil najsłynniejszych rosyjskich przywódców.
Mimo że głównie dotyczy ona ostatnich dni władców to znajdziemy tutaj również informacje o ich życiu, jak znaleźli się u władzy czy rządzili. Autor łączy ze sobą fakty historyczne z anegdotami czy plotkami, co daje nam pełniejszy obraz społeczeństwa rosyjskiego oraz jego stosunku do głowy państwa, wprowadzając nas przy okazji w świat pełen przepychu, romansów, intryg i okrucieństwa jaki panował na carskim dworze.
"Szach-Mat! Jak umierali władcy Rosji" to świetna pozycja dla miłośników historii, którzy chcą poznać nie tylko losy władców, ale także zrozumieć, dlaczego ich śmierci były tak różnorodne i często niezwykle dramatyczne czy wręcz okrutne. Autor udowadnia, że historia nie musi być nudna, a jego książka jest tego doskonałym dowodem.

Książka "Szach-Mat! Jak umierali władcy Rosji" Mariusza Sampa to ciekawa lektura, która niezwykle ciekawie, momentami zabawnie przedstawia losy ostatnich chwil najsłynniejszych rosyjskich przywódców.
Mimo że głównie dotyczy ona ostatnich dni władców to znajdziemy tutaj również i...

Rozwiń

Zwiń

"Silos" to postapokaliptyczna, dystopijna powieść, która opisuje świat, w którym ludzkość żyje w podziemnym silosie, a myślenie lub nadzieja o wyjściu na zewnątrz jest herezją karana śmiercią....poprzez wyjście na powierzchnię.
Bohaterowie muszą stawić czoła wielu wyzwaniom, aby przeżyć i odkryć sekrety skrywane przez rządzących. Howey stworzył fascynujący świat, który wciąga czytelnika swoją oryginalnością i szczegółowością. Bohaterowie są dobrze wykreowani i mają swoje motywacje, co sprawia, że łatwo się nimi emocjonalnie zaangażować.
"Silos" to również opowieść o ludzkim duchu, który nie poddaje się i nie rezygnuje z walki o przetrwanie w trudnych warunkach. Powieść eksploruje głębokość ludzkiej ciekawości i sprzeczności między wolnością a kontrolą, technologią a naturą.
Nastrój jest klaustrofobiczny i momentami autentycznie przerażający – zwłaszcza w obliczu bardzo realnego zagrożenia. Ta atmosfera dystopijna jest nie tylko przerażająca, ale również fascynująca, ponieważ Howe skupia się na detalach swojego świata.
"Silos" to historia o walce o przeżycie, wolność i prawdę, która z pewnością przypadnie do gustu miłośnikom gatunku science fiction

"Silos" to postapokaliptyczna, dystopijna powieść, która opisuje świat, w którym ludzkość żyje w podziemnym silosie, a myślenie lub nadzieja o wyjściu na zewnątrz jest herezją karana śmiercią....poprzez wyjście na powierzchnię.
Bohaterowie muszą stawić czoła wielu wyzwaniom, aby ...

Rozwiń

Zwiń