Przegrywanie, co więcej, przegrywanie z godnością. Chyba zgodzicie się ze mną, że to trudna sztuka? Bardzo często, nam dorosłym trudno jest pogodzić się z porażką, wyobraźmy więc sobie jak wielkie emocje targają tymi małymi ciałkami naszych dzieci.
Jednakże warto je uczyć, że po pierwsze niepowodzenia są nieodłącznym elementem rzeczywistości, a po drugie przegrana może być cenną lekcją.
Dobrym treningiem zachowań przy porażce mogą być oczywiście rodzinne rozgrywki w rozmaite gry, a także wspierająca literatura.

I świetną propozycją w tym temacie jest najnowszy tom przygód Basi - rezolutnej kilkulatki, która tym razem wraz z Dziadkami i kuzynką Lulą wybrała się na wakacyjny wyjazd nad jezioro. Dziadek przygotował się na wyjazd z wnuczkami i zabrał całą torbę planszówek, a do tego można grać w gry, które podpowiada wyobraźnia. Jednak gdy rozgrywki z niewinnej rodzinnej zabawy zamieniają się w rywalizację, pojawia się problem. Przecież nikt nie lubi przegrywać, nawet Dziadek 😉. Emocje biorą górę, na szczęście szczera rozmowa i empatyczne podejście pomagają Basi uporać się nawet z tym wyzwaniem.

Bardzo podoba mi się pokazanie, że nie tylko dzieci borykają się z trudnościami jakie niesie przegrywanie, także dorośli w ferworze rywalizacji zapominają czasami, że ważniejszy od wygranej jest wspólnie spędzony czas.

I chociaż seria o Basi obchodzi swoje piętnastolecie i liczy sobie kilkadziesiąt tomów oraz doczekała się wielu ekranizacji, to wciąż zachwyca świeżością, autentyzmem i dziecięcym spojrzeniem na świat. Autorka w niezwykły sposób potrafi wczuć się w rolę młodego człowieka i przede wszystkim trafić w czułą strunę, która skłania do rozmowy i refleksji.

Przegrywanie, co więcej, przegrywanie z godnością. Chyba zgodzicie się ze mną, że to trudna sztuka? Bardzo często, nam dorosłym trudno jest pogodzić się z porażką, wyobraźmy więc sobie jak wielkie emocje targają tymi małymi ciałkami naszych dzieci.
Jednakże warto je uczyć, że po pierwsze niepowodzenia są nieodłącznym elementem rzeczywistości, a po drugie przegrana może być...

Basia rozbawią swoich czytelnikow już od 15 lat! 🎉

Nakładem wydawnictwa @harperkids_polska pojawiła się więc kolejna, jubileuszowa część opowiadająca o jej perypetiach.✨️
Tym razem pod lupę została wzięta trudna umiejętność
jaka jest współzawodnictwo, kooperacja aż w końcu jak sam tytuł glosi- "Basia i przegrywanie".

Książka autorstwa niezastąpionej Zofii Staneckiej, tym razem skierowana jest do każdego dziecka, które uczy się regulować swoje emocje.
Ba! Pokusiłabym się nawet o stwierdzenie, że niejednemu rodzicowi również uświadomiłaby, na czym warto koncentrować się w sytuacji wspólnego spędzania czasu.

Basia razem z dziadkami, babcią Marianną i dziadkiem Rysiem oraz kuzynką Lulą wybierają się na letni wypad nad jezioro! Zapowiada się niesamowita przygoda!

Niesprzyjajaca pogoda skłania do spędzania czasu na planszowkach, zgadywankach i innych grach znanych Basi.
Ale czy to wygrana liczy się najbardziej?
Być może można się nauczyć tej niewątpliwie istotnej umiejetności przeżywania zwycięstw i porażek z godnością?🙂

Okazuje się, że to nie Basia zaskakująco szybko radzi sobie z zagadkami.
Drobne dłonie nie koniecznie pozwalają na efektowne tasowanie a zbyt duża ilość kart lubi z nich wypadać.

Książka w przystępny sposób pokazuje uczucia i emocje bohaterów, normalizujac i uświadamiając o ich istocie.
Czasem jednak okazuje się, że to miło spędzony czas, śmiech czy wygłupy będą tym, co warto chłonąć spośród rozgrywki.

Znacie Basie?
A może macie swoją ulubioną część?
Ta zdecydowanie znajdzie u nas zastosowanie do wspólnej pracy nad przeżywaniem trudnych momentów. 💛

Basia rozbawią swoich czytelnikow już od 15 lat! 🎉

Nakładem wydawnictwa @harperkids_polska pojawiła się więc kolejna, jubileuszowa część opowiadająca o jej perypetiach.✨️
Tym razem pod lupę została wzięta trudna umiejętność
jaka jest współzawodnictwo, kooperacja aż w końcu jak sam tytuł glosi- "Basia i przegrywanie".

Książka autorstwa niezastąpionej Zofii Staneckiej, tym...

Lubicie rodzinne turnieje gier karcianych lub planszowych? To świetna, zbliżająca rozrywka, dostarczająca mnóstwa pozytywnych emocji i fajnych wspomnień. A teraz, ręka do góry, u kogo takie rozgrywki kończą się zazwyczaj płaczem i pełnym złości rozrzuceniem pionków? U Ciebie też? Bo to, co większość z nas, dorosłych, traktuje jako niewinną rozrywkę i okazję do relaksu, nasze dzieci traktują często śmiertelnie poważnie, a zabawa przemienia się w zaciekłą rywalizację.

Jeśli i Tobie nieobca jest taka sytuacja, spieszę z książkową deską ratunkową w postaci niezawodnej (i to już od 15 lat) Basi!

Basia i jej kuzynka Lula, wybrały się z dziadkami na tygodniowe wakacje nad jeziorem. Lecz, jak to często w naszym kraju bywa, zaczął padać deszcz i zamiast zabaw w wodzie, cała czwórka zgromadziła się na zadaszonym tarasie wynajętego domku. Na szczęście dziadek był przygotowany i na wyjazd z wnuczkami spakował całą torbę gier. Szybko jednak okazało się, że ani zgadywanie wyrazów, ani makao nie przysporzyło rodzince radości. Wręcz przeciwnie, trudne emocje udzieliły się także dziadkom.

Jak to właściwie jest z tym graniem dla przyjemności? Czego dowiadujemy się o sobie, gdy wygrywamy i przegrywamy? Jak poradzić sobie z trudnymi emocjami? I jak się zachować, by wygrywając, nie ranić uczuć innych? Ta prosta historia nauczy dzieci, o czym należy pamiętać podczas gry i jak spojrzeć na wspólnie spędzany czas. Pokaże, że przegrywanie i wygrywanie bywa wyzwaniem nie tylko dla dzieci i podpowie, jak w pędzie do zwycięstwa nie zapomnieć o innych.

Seria książek o Basi od lat bawi i uczy. Lubię ją za autentyczność i nasze polskie realia. Jeśli i Wy jesteście fanami Basi lub szukacie książki, poruszającej temat przegrywania i wygrywania (bo sztuką są obie umiejętności),jak najbardziej mogę polecić.

Lubicie rodzinne turnieje gier karcianych lub planszowych? To świetna, zbliżająca rozrywka, dostarczająca mnóstwa pozytywnych emocji i fajnych wspomnień. A teraz, ręka do góry, u kogo takie rozgrywki kończą się zazwyczaj płaczem i pełnym złości rozrzuceniem pionków? U Ciebie też? Bo to, co większość z nas, dorosłych, traktuje jako niewinną rozrywkę i okazję do relaksu,...

Kolejna część Basi porusza właśnie problem przegrywania i radzenia sobie z takimi sytuacjami. Myślę,że to bardzo ważne zagadnienie,szczególnie wśród młodszych dzieci,które dopiero zaczynają przygodę z różnym rodzajem gier planszowych czy karcianych i to ich pierwsze zetknięcie z porażką. Ważne by ich nie zniechęcić do takich rozrywek,ale też nauczyć, że nie zawsze można być najlepszym.

Basia razem z dziadkami i kuzynką wybierają się nad jezioro. Gdy pogoda się psuje,dziadkowie mają w zanadrzu mnóstwo gier i zabaw,jednak czy takie spędzanie czasu zbliży do siebie rodzinę czy wręcz przeciwnie? Czy tylko dzieci nie potrafią przegrywać?🤭

Jak zwykle historia w książeczce jest ciekawa,życiowa,nie brakuje dziecięcych emocji,spontanicznych reakcji dorosłych i fajnych,praktycznych rozwiązań. Okazuje się,że nie tylko przegrywać,ale i wygrywać trzeba się nauczyć,że dorosłych również często ponoszą emocje przy wspólnym graniu i że najważniejszy jest czas z rodziną i sposób na jego spędzenie niż rywalizacja. Ale do tego każdy sam musi dojść,czasami nieco burzliwą drogą 😉

Okładkowy wiek to 3+,jednak z uwagi na baaaardzo dużą ilość tekstu,proponuję tą historię dla 4/5 latków.
Jako fani Basi jesteśmy zachwyceni ❤️

Kolejna część Basi porusza właśnie problem przegrywania i radzenia sobie z takimi sytuacjami. Myślę,że to bardzo ważne zagadnienie,szczególnie wśród młodszych dzieci,które dopiero zaczynają przygodę z różnym rodzajem gier planszowych czy karcianych i to ich pierwsze zetknięcie z porażką. Ważne by ich nie zniechęcić do takich rozrywek,ale też nauczyć, że nie zawsze można być...

Jakbym miałam wskazać jedną serię książek, która jest z nami od zawsze, to byłaby to właśnie "Basia". I każda kolejna część zyskuje status tej najbardziej ulubionej przez Basię. Miłość Basi do "Basi" jest więc tak wielka, jak tytułowej bohaterki do Miśka Zdziśka.

Tym razem Zofia Stanecka postanowiła oswoić temat przegrywania. I jak zwykle robi to w sposób rozbrajający, lekki i bez aury pouczania. A konsekwencja autorki do przedstawiania bohaterów z ich słabościami i niedoskonałościami zasługuje na docenienie. Dzięki niej zarówno dzieci, jak i dorośli, niejednokrotnie przejrzą się w tych historiach jak w lustrze.

"Basia i przegrywanie" jest o emocjach trudnych, niezrozumiałych i uwierających bez względu na wiek. Przecież nikt nie lubi przegrywać. A gdy jeszcze zwycięzca triumfuje trochę za bardzo, to już w ogóle. Wtedy niepohamowane emocje biorą górę, a zabawa zamienia się w kłótnię. Tak też będzie na wspólnym wyjeździe Basi z dziadkami i Lulą. Gry w słowne zgadywanki i makao wywołają burzę, ale na szczęście Basia ma mądrych dziadków. Okaże się, że empatyczna rozmowa wystarczy, aby na rywalizację i granie spojrzeć z mniejszą zaciekłością.

W tej części odnajduję bardzo dużo inspiracji i wsparcia dla rodziców i opiekunów. Rozmowa dziadka z Basią i Lulą jest tak spokojna, ciepła i serdeczna, że mam ochotę sobie ją wydrukować, aby wracać do niej za każdym razem, gdy kończy mi się cierpliwość.

Jeśli jeszcze nie znasz serii o Basi, to zmień to jak najszybciej i zapoznaj się z jej bystrą bohaterką. W tych książkach znajdziesz zrozumienie, życzliwość, autentyczność i naturalność. Tu dzieci są po prostu dziećmi. Uczą się swoich emocji, próbują zrozumieć siebie i innych, obserwują świat dorosłych. Doświadczają, czują i się bawią. Poznawanie świata z Basią to niesamowita frajda!

A jeśli znasz już Basię, to napisz, która część jest Waszą ulubioną :)

Jakbym miałam wskazać jedną serię książek, która jest z nami od zawsze, to byłaby to właśnie "Basia". I każda kolejna część zyskuje status tej najbardziej ulubionej przez Basię. Miłość Basi do "Basi" jest więc tak wielka, jak tytułowej bohaterki do Miśka Zdziśka.

Tym razem Zofia Stanecka postanowiła oswoić temat przegrywania. I jak zwykle robi to w sposób rozbrajający,...

O życiu, o codzienności i o bliskich problemach, czyli wartościowe i mądre książki dla dzieci, które oswajają z życiem.

Basia!

Seria z Basią doczekała się już 15 lat. Nakładem Wydawnictwa HarperKids ukazała się właśnie najnowsza część "Basia i przegrywanie".

Każdy tom przygód Basi to pretekst do rozmów o dziecięcych bolączkach i problemach.Tym razem autorka na tapet bierze emocje, które wywołuje w dziecku przegrana.

Basia wraz z kuzynką Lulą, babcią i dziadkiem, wyjeżdżają na kilkudniowy pobyt nad jezioro. Mały, leśny domek nie każdemu przypadnie do gustu, dodatkowo deszcz skomplikuje plany. Co robić w taką pogodę? Może planszówki, gry karciane albo kości? Rozpoczynają się rodzinne rozgrywki. Każdy chce wygrać. A co z przegraną? Nie tak łatwo pogodzić się z porażką.

Basia i przegrywanie tłumaczy, czym jest rywalizacja, umiejętność przegrywania, ale i umiejętność wygrywania. Przyjemność, jaka płynie z rodzinnego grania, może być znacznie większa niż ta, z samej wygranej. Przypomina o tym dziadek, któremu na widok wygrywającej babci, mina dziwnie rzednie. Ten świetny fragment pokazuje nas dorosłych w sytuacjach, w których łatwo wydajemy pouczania, a później sami trudniej je wykonujemy.

Za co cenię Basię?

Za mądre dialogi. Za przedstawienie rzeczywistości bez lukrowania. Za doskonałe ujęcie dziecięcych bolączek. Za różnorodnych bohaterów. Za swojskość.

A przede wszystkim za to, że do świata Basi i jej bliskich, chciałoby się wejść, czerpać z płynącej tam mądrości i rozgościć się na dobre.

O życiu, o codzienności i o bliskich problemach, czyli wartościowe i mądre książki dla dzieci, które oswajają z życiem.

Basia!

Seria z Basią doczekała się już 15 lat. Nakładem Wydawnictwa HarperKids ukazała się właśnie najnowsza część "Basia i przegrywanie".

Każdy tom przygód Basi to pretekst do rozmów o dziecięcych bolączkach i problemach.Tym razem autorka na tapet...

Przed Basią czas, który ma spędzić z dziadkami oraz kuzynką Lulą nad jeziorem. Ona się z tego bardzo cieszy, w przeciwieństwie do swojej kuzynki, która jest przyzwyczajona do zupełnie innego, dużo wygodniejszego spędzania czasu. Kiedy pogoda się psuje, a na zewnątrz zaczyna padać deszcz, postanawiają, zamiast się nudzić, spędzić wspólnie czas na grani w różne gry. Miała to być tylko doskonała zabawa, jednak nie do końca jest dla tego, co przegrywa. W co będą grać? Czy Basia poradzi sobie z przegraną? Czy tylko przegrywać trzeba umieć?

Wspólny czas spędzony na graniu w różne gry jest bardzo pożyteczny. To nie tylko doskonała zabawa, ale również doskonały sposób na rozwój, a także różnorodne ćwiczenia (np. pamięci co przydaje się niezależnie od tego ile mamy lat). Jednak w większości gier jest rywalizacja i zazwyczaj wygrywa jedna osoba. Tu może się pojawić problem, zarówno przegrywać, jak i wygrywać trzeba się nauczyć. Historia Basi pokazuje, że wcale nie jest to takie trudne.

Historia, jaką znalazłam w książce, była bardzo ciekawa, wciągająca, a przy tym wartościowa. To jedna z tych książek, które nie tylko bawią. Będzie doskonałym początkiem rozmowy na ten temat.

Tekst ciekawy, zrozumiały. Starsze dziecko bez problemu przeczyta książkę samo, poznając przygody Basi. Młodsze natomiast z przyjemnością będzie słuchać, nie przerywając, co chwilę, by zapytać o znaczenie jakiegoś słowa.

Ilustracje są śliczne, kolorowe, przyciągające wzrok i zachęcające do poznania treści.

Okładka twarda, solidna. Książka zdecydowanie posłuży długi czas.

Moim zdaniem książki z serii Basia i … są wartościowe, ciekawe i zdecydowanie warto po nie sięgać. Z przyjemnością polecam kolejny tom, gdzie razem z Basią dziecko przeżyje wspaniałe przygody i pozna smak zwycięstwa oraz porażki, a także jak sobie z nimi radzić.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2023/03/basiaiprzegrywaniewydawnictwoharperkids.html

Przed Basią czas, który ma spędzić z dziadkami oraz kuzynką Lulą nad jeziorem. Ona się z tego bardzo cieszy, w przeciwieństwie do swojej kuzynki, która jest przyzwyczajona do zupełnie innego, dużo wygodniejszego spędzania czasu. Kiedy pogoda się psuje, a na zewnątrz zaczyna padać deszcz, postanawiają, zamiast się nudzić, spędzić wspólnie czas na grani w różne gry. Miała to...

Czy jest tu ktoś, kto jeszcze nie zna Basi? My ją znamy dość krótko, zaledwie od kilku miesięcy ale bardzo pokochaliśmy i już nie wyobrażamy sobie bez niej wieczorem i naszej biblioteczki.

W najnowszej książeczce ,,Basia i przegrywanie'' wydanej dzięki @harperkids_polska nasza bohaterka udaje się na letni wypoczynek nad jeziorem wraz z babcią, dziadkiem i kuzynka Lulą. Gdy pogoda nie zachęcała do wyjścia na zewnątrz, dziewczynki wraz z dziadkami grały w przeróżne gry- zgadywanie wyrazów, makao, kości...

Każde z nich raz było w czymś lepsze a raz gorsze.. jednak najważniejsze, że spędzali ten czas wspólnie dobrze się bawiąc.

Książeczka w bardzo przyjemny i łatwy w zrozumieniu sposób pokazuje, że nie można być we wszystkim najlepszym i zawsze wygrywać. Kazda przegrana czy potknięcie to dla nas ważna lekcja i powinna nas motywować a nie smucić...

Jednakże rozgoryczenie przegrana bardzo często zdarza się nie tylko dzieciom ale i dorosłym. A jak jest u was? Jak sobie z tym radzicie?

Wystawca: @harperkids_polska
Seria: Basia
Data premiery: 22.03.2023
Wiek: 3-6

Czy jest tu ktoś, kto jeszcze nie zna Basi? My ją znamy dość krótko, zaledwie od kilku miesięcy ale bardzo pokochaliśmy i już nie wyobrażamy sobie bez niej wieczorem i naszej biblioteczki.

W najnowszej książeczce ,,Basia i przegrywanie'' wydanej dzięki @harperkids_polska nasza bohaterka udaje się na letni wypoczynek nad jeziorem wraz z babcią, dziadkiem i kuzynka Lulą. Gdy...

Rywalizacja jest ważna. Niestety często przysłania istotniejsze rzeczy, wypaczany jest jej sens. Tak bardzo skupiamy się na wygranej, pierwszych miejscach, byciu najlepszym, że zapominamy o radości płynącej z rozwijania własnych umiejętności, pozytywnych emocji, jakie niesie ze sobą współpraca i poczucie bycia częścią określonej wspólnoty. Walka o podium rozbija więzi, tworzy zawiść, frustracje. Od najmłodszych lat uczeni jesteśmy, że musimy się ze sobą ścigać, porównywać z innymi i brakuje miejsca na autorefleksję, przyglądanie się swoim emocjom oraz pokazywania, że nie wygrana jest najważniejsza tylko to, że jesteśmy różni i możemy tę swoją odmienność dawać innym oraz brać ją od innych. Na szczęście coraz więcej książek dla najmłodszych pozwala na nieco inne pokazanie zwycięstw i przegranych, nauki wygrywania i przegrywania, a przede wszystkim czerpania radości z tego, że wokół nas są inni ludzie. I tak jest też w najnowszej książce Zofii Staneckiej „Basia i przegrywanie” z ilustracjami Marianny Oklejak.
Do książki wprowadza nas opowieść o tym, że Janek z Antkiem na początku wakacji wyjechali z wujkiem w góry. Z kolei Basia jedzie na tydzień nad jezioro z dziadkami i Lulą, kuzynką, za którą nie przepada. Początek pobytu nie zapowiada się ciekawie. Przyzwyczajona do wygód i pięknych rzeczy rówieśniczka bohaterki marudzi. Lula wyjazd nad jezioro traktuje jak wygnanie. Z kolei Basia jest niepoprawną optymistką do czasu, kiedy uczestnicy wyjazdu postanawiają pograć. Okaże się, że niezadowolona z otoczenia i przez to obrażona kuzynka wygrywa, co Basi wydaje się niesprawiedliwe. Dziewczynka będzie miała też okazję zobaczyć jak zachowują się przegrywający dorośli. Zobaczenie określonych zachowań z boku pozwoli jej nieco inaczej spojrzeć na własną reakcję. Nie zabraknie też rozmów o emocjach, pokazania, że ważne jest poczucie miło spęczonego czasu, odprężenie, relacje, a także takie wygrywanie, aby przegrany nie czuł się źle. Dziewczynki zobaczą też, że rywalizacja może i jest fajna, ale jeszcze lepiej czasami bawić się wspólnie i cieszyć efektem współpracy, bo pomysłowość innych zdecydowanie poprawia nastrój.
Książki Zofii Staneckiej zawsze poruszają ważne dla dzieci tematy. Jest w nich coś swojskiego, sprawiającego, że mamy wrażenie, że bohaterzy powołani przez nią do istnienia są realni i namacalni. A wszystko przez to, że możemy popatrzeć na świat z ich punktu widzenia chociaż sami nie są narratorami. Seria książek „Basia” zabiera młodych czytelników w świat bliskich im tematów. Wykreowana przez pisarkę bohaterka staje się pretekstem do snucia wielu historii. Każda z nich jest wartościowa, pouczająca i można z powodzeniem wykorzystać w terapii, rozmów o odczuciach, mogą zachęcić do dzielenia się doświadczeniami dzieci. Świat małej bohaterki nie jest idealny, wymuskany i wspaniały. Jednak mali bohaterzy są kochani przez swoich rodziców, którzy pomagają im się zmierzyć z brutalnością otoczenia, a czasami z męczącą codziennością. Wokół kilkuletniej Basi znajdziemy całe mnóstwo przyjaciół, bliskich. Świat jest w tych opowieściach pięknie różnorodny i przez to interesujący. Mali bohaterzy są wrażliwi na sztukę, historię, otoczenie, napotykanych ludzi oraz zwierzęta. Bywają rozbrykani, pomysłowi, ale też i chorzy, czy przestraszeni. Zakradają się do spiżarni, żeby wykraść słodkości lub wybrudzić wszystko mąką, uczą się nowych umiejętności, są mobilizowani przez starsze rodzeństwo i koleżanki oraz kolegów, ale też nie zabraknie opieki nad młodszymi członkami rodziny. Zofia Stanecka w swoich książkach pokazuje zwyczajny świat dzieci. Każdy wycinek codzienności to ciekawa i pouczająca historia wprowadzająca w świat pozytywnych wzorców, Nie ma tu obojętności. Za to czasami wręcz nadmierna ciekawość i opiekuńczość, której w świecie dorosłych już nie spotkamy. Do tego pokazanie świata z dziecięcej perspektywy sprawia, że mamy do czynienia z lekturami bardzo życiowymi, poruszającymi sprawy bliskie dzieciom, wyzwania, którym muszą stawić czoła.
Solidna oprawa, estetyczna szata graficzna, prosty żywy język – wszystko to sprawia, że młodzi czytelnicy bardzo chętnie sięgają po kolejne książki Zofii Staneckiej. Wielkim plusem prozy pisarki jest zachęcanie dzieci do przemyśleń oraz dyskusji. Każda przygoda kryje przesłanie. Bardzo podobają nam się też proste, ale jednocześnie fantastyczne ilustracje Marianny Oklejak. To właśnie one skutecznie przyciągnęły uwagę córki, kiedy osiem lat temu po raz pierwszy sięgnęła po książki z serii. Od tamtego czasu nadal zachwycamy się i tekstem i dopełniającymi go scenami z życia bohaterów. Sama seria ma już piętnaście lat i każdego roku rozrasta się o kolejne wspaniałe historie pozwalające dzieciom w prosty sposób wyjaśnić wiele spraw. Zdecydowanie polecam.

Rywalizacja jest ważna. Niestety często przysłania istotniejsze rzeczy, wypaczany jest jej sens. Tak bardzo skupiamy się na wygranej, pierwszych miejscach, byciu najlepszym, że zapominamy o radości płynącej z rozwijania własnych umiejętności, pozytywnych emocji, jakie niesie ze sobą współpraca i poczucie bycia częścią określonej wspólnoty. Walka o podium rozbija więzi,...