Autor na wstępie przedstawia tyle postaci ze do 200 strony człowiek nie wie kto jest kim, a później dodaje jeszcze kilkanaście kolejnych postaci które nie mają znaczenia dla fabuły . Dobrze że chociaż w fabule wiadomo o co chodzi. 400 stron ciągłej naparzanki. Podpisuje się pod Komentarzem urzytkownika Archonty "Książką jest tak przesiąknięta patosem, honorem oraz braterstwem, że włosy na klacie same rosną, a z gardła chcę wydobyć się hymn pochwalny ku wielkości Sigmara" . Jak ktoś nie jest obeznany z Universum Warhammera i nowym cyklem Age of Sigmar to tytuł może zmęczyć. Pozdrawiam 6/10.

Autor na wstępie przedstawia tyle postaci ze do 200 strony człowiek nie wie kto jest kim, a później dodaje jeszcze kilkanaście kolejnych postaci które nie mają znaczenia dla fabuły . Dobrze że chociaż w fabule wiadomo o co chodzi. 400 stron ciągłej naparzanki. Podpisuje się pod Komentarzem urzytkownika Archonty "Książką jest tak przesiąknięta patosem, honorem oraz...

Książką jest tak przesiąknięta patosem, honorem oraz braterstwem, że włosy na klacie same rosną, a z gardła chcę wydobyć się hymn pochwalny ku wielkości Sigmara(Nie każdy musi to lubić). Jest to typowy warhammerowy średniak, tylko osadzony w uniwersum age of sigmar, przyjemnie się to czyta i potrafi wciągnąć, choć pojawiają się męczące dłużyzny. Ciekawe przedstawienie gromowładnych, którzy nie są tylko konstruktami bojowymi, ale mają swoje "dusze". Trzeba znać lub chcieć googlować nazwy jednostek, bo jest ich mnogo i można się lekko pogubić co kto robi na polu bitwy.

Książką jest tak przesiąknięta patosem, honorem oraz braterstwem, że włosy na klacie same rosną, a z gardła chcę wydobyć się hymn pochwalny ku wielkości Sigmara(Nie każdy musi to lubić). Jest to typowy warhammerowy średniak, tylko osadzony w uniwersum age of sigmar, przyjemnie się to czyta i potrafi wciągnąć, choć pojawiają się męczące dłużyzny. Ciekawe przedstawienie...

Jestem fanem Warhammera, zwykle moje oceny są zawyżone więc 2/10 to... całkowita porażka. Na początku dostajemy książkę telefoniczną z długą listą bohaterów. Każdy ma imię i/lub przydomek co pogłębia chaos informacyjny, ale jakby było tego mało co pewien czas autor wrzuca dygresje o tym gdzie kto walczył. Niby to niewielkie problemy poza ilością informacji, tyle że jest to wiedza zbyteczna. Nic z niej dalej nie wynika, równie dobrze autor mógłby podawać nr PESEL bohaterów. Dosłownie ta ilość informacji nie ma większego znaczenia, ale im dalej tym gorzej bowiem wchodzimy w opisy bitew... Autor znów zarzuca nas nazwami własnymi formacji obu stron i kolejnymi bohaterami.... przy 20 przestałem liczyć. Nie wiem co to za formacje, w co są uzbrojone i się tego nie dowiem, co najwyżej mogę się domyślać. Mają mieć "cool" nazwę i tyle.
A co z bohaterami zapytacie? Są płytcy jak kałuża. Na dobrą sprawę większość z nich niczym się od siebie nie różni. Co gorsze to Nieśmiertelni Gromowładni więc jak padną jest duża szansa że Sigmar ich wskrzesi. Dlaczego więc mamy się przejmować ich losem? Czemu mam im kibicować? Więcej emocji wzbudza bójka meneli pod monopolowym niż epickie starcia w tej książce.
Jeśli Ogród Plagi miał zachęcić kogoś do świata Age of Sigmar to efekt jest moim zdaniem odwrotny. Mnie książka zniechęciła. Wypuszczanie takich gniotów powinno być ścigane z urzędu. Na sam koniec dostanie się autorowi. Napisał całkiem znośną "Królową Węży" z cyklu Gotrek i człeczyna:) by teraz rzucić książkę gorszą niż wiele fanfick-ów pisanych przez nastolatki.
Zdecydowanie odradzam.

Jestem fanem Warhammera, zwykle moje oceny są zawyżone więc 2/10 to... całkowita porażka. Na początku dostajemy książkę telefoniczną z długą listą bohaterów. Każdy ma imię i/lub przydomek co pogłębia chaos informacyjny, ale jakby było tego mało co pewien czas autor wrzuca dygresje o tym gdzie kto walczył. Niby to niewielkie problemy poza ilością informacji, tyle że jest to...

Tym razem mamy możliwość poznania Gromowładnych Nieśmiertelnych czyli rycerzy samego Sigmara wykutych przez niego w Zaświatach. Jednego z nich mieliśmy okazję już spotkać podczas czytania najnowszych przygód Gotreka gdyż jeden z nich podróżował z Zabójcą. Tutaj poznamy ich cały zakon który w jednym ze światów walczy przeciwko wysłannikom Władców Chaosu.
Sama książka bardzo fajna pokazująca, że nawet wybrańcy mają swoje słabości a nieśmiertelność (no może nie do końca definiowana tak jak to myślimy jeżeli rycerz zginie jego dusza wraca do Sigmara i jest przekuwana ponownie w wojownika jednak traci kawałek ze swojej osobowości) też potrafi zmęczyć.
Czekam na dalszy tej sagi.

Tym razem mamy możliwość poznania Gromowładnych Nieśmiertelnych czyli rycerzy samego Sigmara wykutych przez niego w Zaświatach. Jednego z nich mieliśmy okazję już spotkać podczas czytania najnowszych przygód Gotreka gdyż jeden z nich podróżował z Zabójcą. Tutaj poznamy ich cały zakon który w jednym ze światów walczy przeciwko wysłannikom Władców Chaosu.
Sama książka bardzo...