Mariusz Szczygieł zebrał w „20 latach nowej Polski w reportażach …” teksty 22 autorów. Są to między innymi: Wojciech Tochman, Włodzimierz Nowak, Ewa Winnicka, Marcin Kołodziejczyk, Wojciech Bojanowski, Lidia Ostałowska, Jacek Hugo-Bader i oczywiście sam Mariusz Szczygieł, którego był to „pomysł, układ i komentarze”.

Pomimo tego, iż pisze on na początku o zbiorze: „Nie znajdziecie tekstów, które były drukowane w innych antologiach”, to teksty jego samego są powtórzone z „Niedzieli która zdarzyła się w środę”.
Większość reportaży było drukowanych w dodatkach „Gazety Wyborczej”, zatem pewna ideologia czy kierunek światopoglądowo-polityczny daje się czasem zauważyć.

Antologia zawiera 27 reportaży. Dotyczą one przemian i nowych możliwości, jakie dała Polakom zmiana ustroju politycznego w 1989 roku. Dotyczy również problemów, jakie się pojawiły, ponieważ nie wszystkie aspekty wolności wykorzystaliśmy w sposób pozytywny. Nie znajdziemy jednak tutaj bezpśredniej polityki, a samo życie. A jednak w ogromnej mierze to właśnie decyzje polityczne wpływają na owo życie obywatela, na jego jakość. Wiele tekstów wręcz szokuje otwierając czytelnikowi oczy na problemy społeczeństwa. Często zdarza się, iż jedynie wiemy, że problem istnieje, a jednak nie zdajemy sobie sprawy, jaka jest jego głębia, ponieważ media nie mówią o takich sprawach. Autorzy pozwalają odbiorcy spojrzeć na zagadnienie od jego wnętrza. W wielu tekstach poruszane są kwestie kontrowersyjne. Tematyka książki dotyka między innymi: przemytu narkotyków (w bardzo niebezpieczny sposób), „gimbazy”, sterydów na siłowni, Amway’a, lansu, disco polo, parków handlowych, wyjazdów do pracy za granicę, aborcji, życia prywatnego księży.

Książka pokazuje ogrom zjawisk i zmian. Myślę, że powinna być wartościową lekturą głównie dla młodych ludzi, którzy nie pamiętają (lub nawet nie mają prawa pamiętać z racji daty urodzenia) czasów komunizmu i z tego względu nie mają porównania do poprzedniego ustroju i warunków życia obywatela.

Od reportażu wymagam głębszego przedstawienia zagadnienia, niż tylko opis zdarzenia czy sytuacji. Oczekuję pokazania tematu z różnych punktów widzenia. Najlepiej, gdy mówi o sprawach ważnych. W „20 latach nowej Polski w reportażach według Mariusza Szczygła” przeważają właśnie takie teksty. Są bardzo dobre, a niektóre wręcz wybitne, jeśli można tak powiedzieć o krótkiej formie literackiej. Jeden z nich przeczytałam na wdechu, był tak zadziwiający i zaskakujący.

Niestety, zdarzają się też reportaże tendencyjne, które sugerują pogląd autora, np. przedstawienie w tekście jednego tylko człowieka - „homofoba” jako nieprzystosowanego do życia społecznego, wypowiadającego w większości idiotyzmy. Odniosłam wrażenie, że idea tego tekstu była taka: „Zobaczcie, ludzie którzy nie popierają ruchu na rzecz homoseksualistów, to jakieś głupki”. Jednak treści, z którymi się nie zgadzamy przydają się choćby po to, by kształtować własne kontrargumenty.

Za tematykę, dokonany wybór autorów i ich reportaży należą się Mariuszowi Szczygłowi wielkie brawa. Mocno polecam ten zbiór!

Mariusz Szczygieł zebrał w „20 latach nowej Polski w reportażach …” teksty 22 autorów. Są to między innymi: Wojciech Tochman, Włodzimierz Nowak, Ewa Winnicka, Marcin Kołodziejczyk, Wojciech Bojanowski, Lidia Ostałowska, Jacek Hugo-Bader i oczywiście sam Mariusz Szczygieł, którego był to „pomysł, układ i komentarze”.

Pomimo tego, iż pisze on na początku o zbiorze: „Nie...