Przyniosłam 'Dar języków' z biblioteki w zeszłym roku mając zamiar zapoznać się z inną niż cykl o Rhymie twórczością pana Deavera. Opis nie zachwycał. Bardzo typowe porwanie, psychopata, ofiarą młoda kobieta, słowem: nudy. Rozpoczęłam z przekonaniem, że ta pozycja nie wciągnie mnie tak samo jak książki z duetem Sachs&Rhyme. Początkowo, wszystko to potwierdzalo: porwanie dziewczyny niedbajacym o nią rodzicom, religijne teorie psychopaty, stare, w zamierzeniu przerażające, ukryte domostwo, trudne dzieciństwo bohatera, które ma usprawiedliwić wszystko, co się dzieje. Im dalej czytałam jednak, tym bardziej lektura mnie wciagala. Pojawiało się mnóstwo ciekawych zabiegów, zwrotów akcji, niespodzianek. Bohaterowie okazali się ciekawi i wyraziści, wyszły na jaw tajemnice z przeszłości. Kolejne ofiary, bezradność wobec sprytu i inteligencji psychopaty sprawiały, że czytelnik zastanawiał się jak uda się odnaleźć dziewczynę, wydawało się to doprawdy niemożliwe. Nie ma tu typowego śledztwa, a każdy kto podejmuje się poszukiwań - umiera lub znika w niewyjaśnionych okolicznościach. Walka Megan była naprawdę w dobrym klimacie. Starzec, który okazuje się być kimś zupełnie innym, trupy, drogi bez wyjścia - te fragmenty naprawdę dobrze się czytało. Z rozdziału na rozdział napięcie rosło. Final w jaskini trochę naciagany, ale i to nie zepsuło odbioru całości. Bardzo dobry thriller, polecam gorąco.

Przyniosłam 'Dar języków' z biblioteki w zeszłym roku mając zamiar zapoznać się z inną niż cykl o Rhymie twórczością pana Deavera. Opis nie zachwycał. Bardzo typowe porwanie, psychopata, ofiarą młoda kobieta, słowem: nudy. Rozpoczęłam z przekonaniem, że ta pozycja nie wciągnie mnie tak samo jak książki z duetem Sachs&Rhyme. Początkowo, wszystko to potwierdzalo: porwanie...