"Wielka Tradycja filozofii politycznej zaczyna się od Sokratesa. Jego znaczenie upatruje się zwykle w pominięciu problemu natury i całkowitej koncentracji na badaniu kwestii etycznych" (13).
"Jak wiemy, Sokratesa zajmowała wyłącznie etyka i polityka, cnota i państwo, a kategoria 'szlachectwa' skupia w sobie właściwie wszystkie wątki o charakterze etycznym i politycznym" (65).
"Najbardziej fundamentalna z nauk Sokratesa, wykraczająca poza kontekst spraw ludzkich, dotyczy porządku całego wszechświata, porządku przynoszącego ludziom korzyść i mającego u swych źródeł boskie oikonomein" (86). "Sprawy ludzkie - jak sugeruje Ksenofont, mówiąc, że Sokrates nigdy nie zaprzestał dociekać istoty wszystkiego - nie stanowiły jedynej interesującej go kwestii. [...] Fakt, że Sokrates nie zajmował się wyłącznie sprawami ludzkimi wynika dostatecznie jasno z jego teleoteologii, bez względu na problematyczność tej koncepcji" (87).

"Sokratesowi chodzi przypuszczalnie o to, że wolny człowiek nie potrzebuje innej zachęty do działania niż wiedza, zatem cnota jest wiedza i tylko wiedzą. Lub inaczej: widza przezwycięża wszelkie przeszkody" (31).

"Uważa, że im bliżej boskości znajduje się człowiek, tym mniej posiada potrzeb" (35).

"Sąd ironiczny ma przynajmniej dwa znaczenia. Jedno nieprawdziwe i dosłowne, w którym niewtajemniczeni upatrują rzeczywistej opinii mówiącego. Drugie prawdziwe i ukryte, które faktycznie wyraża jego pogląd. Różnicy pomiędzy znaczeniem jawnym a ukrytym nie należy mylić z rozróżnieniem na sens wysoki i potoczny, wszak oba mogą mieć charakter jawny" (48).

"Wielka Tradycja filozofii politycznej zaczyna się od Sokratesa. Jego znaczenie upatruje się zwykle w pominięciu problemu natury i całkowitej koncentracji na badaniu kwestii etycznych" (13).
"Jak wiemy, Sokratesa zajmowała wyłącznie etyka i polityka, cnota i państwo, a kategoria 'szlachectwa' skupia w sobie właściwie wszystkie wątki o charakterze etycznym i...