Zbior opowiadan ze swiata Donzonu. Komiks mozna czytac bez znajomosci poprzednich tomow, ale polecam czytac je wszystkie po kolei. Swietna zabawa, mnostwo humoru i bardzo ladna kreska.
Serdecznie polecam.

Zbior opowiadan ze swiata Donzonu. Komiks mozna czytac bez znajomosci poprzednich tomow, ale polecam czytac je wszystkie po kolei. Swietna zabawa, mnostwo humoru i bardzo ladna kreska.
Serdecznie polecam.

Zdecydowanie najsłabsza część. Kilka opowieści ciekawych (choć z gorszą kreską) i powracają znani bohaterowie, ale dwie (wodna i o braciach) bardzo słabe i chaotyczne.
Świat ciągle ciekawy, ależ o ile lepiej by było gdyby prowadzili wątki przeszłości i teraźniejszości - czasem pokazując wydarzenia z różnych stron.
I jednak oryginalna kreską najlepsza i najczystsza. Seria niezmiennie ważna, ale szkoda potencjału...

Zdecydowanie najsłabsza część. Kilka opowieści ciekawych (choć z gorszą kreską) i powracają znani bohaterowie, ale dwie (wodna i o braciach) bardzo słabe i chaotyczne.
Świat ciągle ciekawy, ależ o ile lepiej by było gdyby prowadzili wątki przeszłości i teraźniejszości - czasem pokazując wydarzenia z różnych stron.
I jednak oryginalna kreską najlepsza i najczystsza. Seria...

Wyjątkowe historie ze smaczkami które dopowiadają wiele o naszych głównych bohaterach epopei. Smutne, zabawne i na pewno nie nudne

Wyjątkowe historie ze smaczkami które dopowiadają wiele o naszych głównych bohaterach epopei. Smutne, zabawne i na pewno nie nudne

To już czwarty tom zbiorczy serii "Donżon" autorstwa duetu Sfar/Trondheim. Tym razem zamiast skupiać się na jednej historii dostajemy kilka opowieści pobocznych, które nie tylko rozwijają uniwersum tej serii, ale też pozwalają lepiej poznać bohaterów występujących na drugim, albo nawet na trzecim planie. Sfar i Trondheim zaprosili do tych historii utalentowanych rysowników, z których każdy dostał do narysowania jeden z zawartych w tym wydaniu zbiorczym albumów. Jest bardzo różnorodnie, ale style graficzne doskonale pasują do treści historii. Jak to w "Donżonie" nie brakuje tutaj świetnych opowieści przygodowych utrzymanych w klimacie fantasy, ale na czoło wybija się humor – często abstrakcyjny i kompletnie nie pasujący do sytuacji, może też dlatego tak zaskakująco dobry. I co ciekawe obok tych lżejszych i przyjemniejszych opowiastek trafia się również dość przygnębiająca historia "Żołnierze Honoru", która przełamuje ten sielski obrazek kreowany przez Sfara i Trondheima. Zadziwiające jest to, jak ta smutna i pełna goryczy opowieść doskonale współgra, a zarazem kontrastuje z innymi zawartymi tutaj albumami. Może nie tak bardzo kontrastuje z "Głębinami", gdzie kreskówkowa stylistyka miesza się z brutalną treścią. Ale moim absolutnym faworytem jest "Rozgardiasz u piwowarów", której to historii głównym bohaterem jest donżonowe monstrum Grogro.

To już czwarty tom zbiorczy serii "Donżon" autorstwa duetu Sfar/Trondheim. Tym razem zamiast skupiać się na jednej historii dostajemy kilka opowieści pobocznych, które nie tylko rozwijają uniwersum tej serii, ale też pozwalają lepiej poznać bohaterów występujących na drugim, albo nawet na trzecim planie. Sfar i Trondheim zaprosili do tych historii utalentowanych rysowników,...

Rozstrzał stylistyczny tych historii jest fantastyczny. Zarówno fabularnie jak i rysunkowo autorzy prezentują wspaniały rollercoaster doznań, estetyk i emocji. To jest ta sytuacja, gdy każda kolejna opowieść wydaje się lepsza od poprzednich. Szczyt to chyba mroczni i posępni "Żołnierze honoru" ze szkicowymi rysunkami Beziana, ale naprawdę każdy z zaprezentowanych tu rozdziałów o drugoplanowych postaciach "Donżonu" to popis kapitalnych możliwości scenarzystów - Sfara i Trondheima, którzy potrafią stworzyć w obrębie jednego paradygmatu tak odmienne w nastroju fabuły, że buty spadają. Mają dodatkowo świetne wyczucie w doborze rysowników. Póki co - obok części drugiej - najlepszy tom

Rozstrzał stylistyczny tych historii jest fantastyczny. Zarówno fabularnie jak i rysunkowo autorzy prezentują wspaniały rollercoaster doznań, estetyk i emocji. To jest ta sytuacja, gdy każda kolejna opowieść wydaje się lepsza od poprzednich. Szczyt to chyba mroczni i posępni "Żołnierze honoru" ze szkicowymi rysunkami Beziana, ale naprawdę każdy z zaprezentowanych tu...