Dla nich (Grenlandzkich Wikingów), w równym stopniu przejętych przetrwaniem co zachowaniem odwiecznych obyczajów, było nie do pomyślenia, by na przykład zaprzestać inwestowania w kościoły, wzorować się na Inuitach lub żenić się z nimi, by więc, krótko mówiąc, zapewniać sobie wieczność w piekle za cenę przeżycia jeszcze jednej zimy na ziemi. To ich uporczywe trwanie w europejskości i wierze było może przejawem owego widocznego w koloniach konserwatyzmu: byli bardziej europejscy od samych Europejczyków, a przez to niezdolni do istotnych innowacji kulturowych, które mogłyby ich ocalić.

Dla nich (Grenlandzkich Wikingów), w równym stopniu przejętych przetrwaniem co zachowaniem odwiecznych obyczajów, było nie do pomyślenia, by...

[...] los społeczeństw leży w ich własnych rękach i zależy w ogromnej mierze od własnych wyborów

[...] los społeczeństw leży w ich własnych rękach i zależy w ogromnej mierze od własnych wyborów

(...) Struktura normańskich społeczności spowodowała konflikt między krótkoterminowymi interesami ludzi władzy a długoterminowymi interesami społeczeństwa jako całości. Większość tych dóbr, które cieszyły się powodzeniem u wodzów i duchowieństwa, okazała się w ostatecznym rachunku szkodliwa dla społeczeństwa. Wartości wyznawane przez Wikingów były źródłem zarówno ich siły, jak i słabości. Wikingowie odnieśli sukces, gdyż udało im się stworzyć na Grenlandii jedyną w swoim rodzaju placówkę europejskości i przetrwać 450 lat jako najdalej wysunięty przyczółek Europy. My, współcześni Amerykanie, nie powinniśmy zbyt lekko mówić o ich porażce, gdyż zdołali przetrwać na Grenlandii dłużej niż my - jak dotąd - w Ameryce. W końcu jednak ich wodzowie zostali sami, bez klientów i zwolenników. Zdołali jeszcze skorzystać z ostatniego przywileju, jaki im pozostał: przeżyli wszystkich i zginęli jako ostatni.

(...) Struktura normańskich społeczności spowodowała konflikt między krótkoterminowymi interesami ludzi władzy a długoterminowymi interesami...